(Ingezonden)

In een recente column op Starnieuws schreef dhr. Hans Breeveld het volgende: “Niemand moet zich de weelde permitteren om niet te gaan stemmen. Wie op 25 mei aanstaande niet gaat stemmen verspeelt het morele recht om gedurende de komende regeerperiode kritiek te leveren of te klagen.” De bewering in de laatste zin klopt niet; het zijn juist diegenen die niet gaan stemmen die alle recht hebben om te klagen wanneer zij de nadelen ondervinden van een systeem dat onder dwang aan hen wordt opgelegd. Zij hebben immers niet gekozen daarvoor. 

In tegenstelling zijn diegenen die wel gaan stemmen medeplichtig aan al het leed en de schade die hun ‘gekozen’ roverheid aanricht, ongeacht op welke politieke partij ze gestemd hebben. Het is mede dankzij hun participatie via het stemmen dat de roverheid zijn legitimiteit krijgt en namens wie de roverheid vervolgens claimt te handelen. In een vorig artikel had ik al aangegeven dat de roverheid een criminele organisatie is, en deelname daaraan via het stemmen betekent dus deelname aan een criminele organisatie. Alleen diegenen die zich niet bewust zijn hiervan zullen de fout maken om te gaan stemmen; stemmen doe je daarom alleen onbewust.

Gelukkig hebben wereldwijd een steeds groter aantal mensen door, dat stemmen om de zoveel jaren tijdens de verkiezingen niet alleen zinloos is maar ook immoreel. Ook op de plantage Suriname is dit het geval. In 2010 bedroeg het aantal niet-stemmers ongeveer 80.000. In 2015 steeg dit aantal naar ongeveer 100.000. De kans is groot dat er in 2020 weer een toename zal zijn van het aantal niet-stemmers. 

Meedoen met de politiek en vooral de verkiezingen is vanaf het begin oplichterij geweest om eenieder de illusie van inspraak of zeggenschap te geven, terwijl telkens weer blijkt dat binnen dit systeem de ‘machthebbers’ meer zeggenschap hebben dan jou over jouw leven, jouw bezittingen en zelfs jouw lichaam. Dit is per definitie slavernij. Ook de zogenaamde ‘keuze’ die je krijgt bij het stemmen is een farce. Die ‘keuze’ blijft beperkt tot enkele opties die je in het systeem van uitbuiting en slavernij houden. Feitelijk ‘kies’ je altijd voor het systeem en dus voor slavernij; de keuze voor vrijheid krijg je niet.

Ik ben het daarom wel eens met de associatie van weelde met het niet stemmen; wie niet stemt blijft leven in de weelde van zijn eigen soevereiniteit die niet overgedragen is aan zogenaamde ‘vertegenwoordigers’ binnen de roverheid. Door te ‘kiezen’ voor een ‘vertegenwoordiger’ verliest elke individu zijn soevereiniteit en dus de macht over zijn eigen leven. Die macht komt terecht bij 51 ‘vertegenwoordigers’ binnen de roverheid die over het leven van het individu gaan bepalen. Dit proces, welke geïmplementeerd en achtergelaten is door de kolonialisten - de eigenaren van de plantage Suriname - stelt hen in staat heel eenvoudig honderdduizenden slaven te beheersen via slechts 51 ‘vertegenwoordigers’ binnen het ‘parlement’. 

Deze 51 ‘vertegenwoordigers’ binnen het ‘parlement’ kunnen op allerlei manieren gemanipuleerd en gedwongen worden om een bepaald beleid uit te voeren. Zoals we herhaaldelijk gezien hebben in de geschiedenis, en vooral ook recentelijk, is het beleid van deze 51 ‘vertegenwoordigers’ zelden in het voordeel van de rest van de slaven op de plantage Suriname. Integendeel blijkt dat de slaven generaties lang op precies dezelfde manier uitgebuit worden binnen dit systeem, zoals ik in een recent artikel op Starnieuws met een voorbeeld heb laten zien. 

Dus ongeacht welke politieke partijen winnen bij de komende verkiezingen, zal het volk op de plantage Suriname wederom de grote verliezer blijken te zijn. Als we eerlijk willen zijn kunnen we daarom liever praten van verliezingen.