Column: Wachtkamer

Met het oog op deelname aan een groot evenement is het gebruikelijk dat landen hun nationale selecties versterken met spelers die uitkomen in verschillende competities die op een hoger niveau staan dan de eigen competitie van het land in kwestie. Niet alleen landen die nog nooit acte de présence hebben gegeven op een groot toernooi, maar ook gevestigde landen gaan naarstig op zoek naar versterking en maken er een hele studie van om na te gaan met welke spelers hun nationale ploeg versterkt kan worden. Deze ontwikkeling is geen nieuwe, maar is de laatste jaren door de aanstelling van coaches met internationale allure, actueel geworden in Suriname. Het is dan ook niet vreemd dat met het oog op het wereldkampioenschap voetbal (WK) dat in 2026 in de Verenigde Staten, Canada en Mexico zal plaatsvinden, wordt nagegaan welke spelers een toegevoegde waarde kunnen hebben voor Natio.

Zoals eerder is gezegd, worden spelers uit sterkere competities benaderd om het ‘Bouwproject Natio’ te komen ondersteunen. Op de keper beschouwd betreft het in de Surinaamse situatie dus haast alle speelgerechtigde spelers in buitenlandse professionele competities, aangezien we pas dit kalenderjaar gestart zijn met een professionele competitie, maar nog niet alle spelers volledig beroepsvoetballers zijn. In aanloop naar WK 2026 zullen dus vele spelers bekeken en gepolst worden om Natio te komen versterken, zodat de kans op plaatsing aanzienlijk groter wordt. Vele spelers hebben zich reeds aangesloten en hebben het niveau van Natio wel degelijk opgekrikt, waardoor er weer behoorlijke wedstrijden worden neergezet. Deze spelers verdienen de steun van alle actoren, in het bijzonder het publiek, omdat ze de bereidheid hebben getoond om de luxe van alle dag achter zich te laten en genoegen te nemen met de primitieve omstandigheden alhier.

Echter zijn er ook gerechtigde spelers die Natio in de wachtkamer hebben geplaatst en zelf hopen op hun geboorteland, ook al is de kans op een oproep door dat land, erg gering omdat ze de zoveelste in de pikorde zijn. Ik ben er geen voorstander van dat spelers tot in het oneindige worden gevraagd om hun schouders te zetten onder het ‘Bouwproject Natio’. De huidige bondscoach heeft zich eerder laten ontvallen ook geen voorstander van te zijn, spelers te overreden om aansluiting te zoeken bij Natio en voegde eraan toe het graag te hebben dat spelers met hun hart kiezen voor Natio. Natuurlijk gaat het makkelijker af als je iets met liefde doet, maar dat hoeft mijn inziens in deze niet doorslaggevend te zijn. Op basis van de rede kan je ook voor Natio kiezen als blijkt dat de kans opgeroepen te worden door het andere land, miniem is of je niet eens in beeld bent bij de bondscoach van dat land.

Gezien er zich op de tijdlijn van plaatsing voor de eindronde in 2026 verschillende instapmomenten bevinden, is het belangrijk om nu al vast te stellen tot welk moment spelers de ruimte krijgen om in te stappen, zodat je niet te maken krijgt met profiteurs. Indien blijkt dat spelers niet bereid zijn om de rol van werkpaard te vervullen bij het ‘Bouwproject Natio’, moeten zij ook niet in de gelegenheid gesteld worden om als sierpaard mee te gaan bij eventuele plaatsing. Hoe goed ze ook mogen zijn, moet er verder gewerkt worden met spelers die alles hebben gegeven om een felbegeerde plek in de wacht te slepen. Spelers zonder intrinsieke motivatie om voor Natio te spelen, zullen geen toegevoegde waarde zijn, dus moet er gewoon gewerkt worden aan de huidige spelersgroep, zodat er op het juiste moment een team staat om U tegen te zeggen.

Mireille Hoepel