Reactie op Peter Wolff

De Surinaamse wet zegt duidelijk dat de schuldvaststelling plaatsvindt met het laatst gepubliceerde BBP (op dat moment) en met de wisselkoers genoteerd aan het einde van het betreffende BBP-jaar. De schuldvaststelling voor eind-2016 kon niet anders dan met het BBP van 2015 en de wisselkoers van eind 2015 omdat het ABS pas in september 2017 het 2016 BBP publiceerde.

Bij het aangaan van schuld houden de beleidsmakers voor zoverre mogelijk rekening met de geschatte BBP waarde. Maar niemand, en ook het IMF niet, had kunnen voorspellen dat het BBP in 2016 met meer dan 5,5 procent in reële termen zou inkrimpen. Niettemin, als volgens de Wet de berekening van de schuldratio wordt gedaan, dan is die 57,24 procent per ultimo 2016 en valt deze binnen het wettelijke plafond.

Voorts wil ik reageren op een meneer Peter Wolff die in een recent artikel enkele berekeningen uitvoert met wisselkoersen van 2015 (4.04) en van 2018 (7.50) om op een eigen manier, en niet volgens de Surinaamse wet, de schuldratio’s te berekenen. Hij komt tot de conclusie dat Maisha Neus waarschijnlijk terecht een strafklacht heeft ingediend tegen de Minister van Financiën Gillmore Hoefdraad en mevrouw Adeline Wijnerman, hoofd van het Bureau voor de Staatsschuld. Hij meent dat tot nog toe geen enkele vooraanstaande econoom de aanklacht heeft kunnen weerleggen.

Het betoog van deze meneer bestaat uit eerst opsommen dat de totale schuld bestaat uit de binnenlandse plus de buitenlandse. Dan zal hij de totale schuld omzetten van SRD naar USD en het BBP omrekenen van SRD naar US$ en gebruikt hij voor het eerste de (lagere) wisselkoers van eind 2015 en voor het tweede die (de hogere) van 2018. Een betreurenswaardig gemanipuleerde berekening, die niet strookt met de Wet. Zijn betoog eindigt met minstens twee conclusies die dus niet gefundeerd zijn.

Maisha Neus moet hij laten voor wat ze is. Ze heeft haar klacht bij de PG gedeponeerd. Bedoelt de heer Wolff soms dat de PG het tegendeel van de klacht niet heeft kunnen bewijzen? Dat zegt hij immers over de vooraanstaande economen: die hebben geen overtreding gemeld, dus hebben ze een overtreding niet kunnen weerleggen. Een echte kronkel redenering.

Opmerkelijk is dat men de wet gewoon naast zich neerlegt en hoe het de eigen motivatie uitkomt interpretaties geeft over de staatsschuld. De wet is echter duidelijk hoe de schuld vast te stellen.

Rajiv A. Ramsahai