Op 7 april 2024 zou mevrouw Willy Leeflang, ex-directeur van de Stichting COVAB, geboren in 1940, haar geboortedag herdenken. Nog in leven zou zij 84 jaar worden. Vanaf 1950 is de dag van 7 april door de WHO uitgeroepen tot Wereldgezondheidsdag. Dat zo een markante persoon op die dag geboren wordt, is bijna te voorspellen. Ze heeft gedurende haar leven de gezondheid van de mens centraal gesteld. Wij, de schrijvers van dit stuk, hebben dus bewust gekozen nu een deel van haar invloedrijk leven aan het lezerspubliek voor te houden. 

Mw. Willy Carmen Vinkwolk-Leeflang, geboren op 7 april 1940 en meer bekend als Mw. Vinkwolk, begon haar loopbaan “in Nursing”  na het afronden van de Louise school. Ze solliciteerde naar de opleiding voor Verpleegkundige en behaalde in 1965 het diploma. Ze werd te werk gesteld in het toen Centraal Hospitaal, later Academisch Ziekenhuis. Ze vertrok kort daarna in 1967 op advies van een oudere zus, omdat die potentie in haar zag, voor verdere studie en ontwikkeling. Na haar studie tot Docent verpleegkunde in Nederland besloot ze in 1973, terug te keren naar Suriname. Ze zette in hetzelfde jaar haar werk voort in het Academisch ziekenhuis Paramaribo (AZP) en werd aangesteld als Hoofd van de afdeling Opleiding. Vermeldenswaard is dat zij bij de afronding van haar studie als bijzondere aantekening kreeg “Leiderschap Primair aanwezig “.

Van het toenmalig directieteam van AZ kreeg ze na terugkeer daarom ook alle ruimte om haar kennis en kunde en haar nieuwe ideeën te ventileren en te implementeren. Ze werd in die periode in de gelegenheid gesteld zich te oriënteren in Israël, Nederland en het Caraïbisch gebied.

1973 was een bewogen jaar. De gezondheidszorg in Suriname maakte moeilijke tijden door. Er was een groot tekort aan van alles in de ziekenhuizen, maar ook in de rest van het land. Er braken stakingen uit die 3 maanden duurden, tijdens deze stakingen overleed de bekende vakbondsleider Abaisa door staatsgeweld. Mw. Leeflang had toen de leiding van de vakbond voor verpleegkundigen in Suriname (Fedzipolko). De verpleging was ook deel van de vakbondsacties. Als voorzitter van Fedzipolko moest zij zorgen dat de stem van de verpleging te horen was tijdens de acties, maar tegelijkertijd ook de zorg van de patiënten in de zorginstelling de nodige aandacht kreeg, en de kwaliteit gewaarborgd bleef.

Mw. Leeflang (Vinkwolk), kwam terug met een duidelijke missie en visie op het verpleegkundig beroep. Ze wilde van het Verpleegkundig Beroep  een nationaal erkende professie maken. Met heel veel moeite kon ze de beleidsmakers overtuigen van het opzettenen van een centrale opleiding om dat doel te kunnen bereiken. Met de oprichting van de Centrale Opleiding voor Verpleegkundigen en beoefenaren van Aanverwante Beroepen (COVAB) in 1982, heeft ze dat ook waar gemaakt.