Bij reflectie op 48 jaar staatkundige onafhankelijkheid Suriname, denk ik aan die goede oude tijd waar zoals de ouderen het vaak zeggen: 'Sranan ben draai'! Ik herinner mij de dagen waar ik als jongere aan de lippen van volwassenen hing. Uit alle verhalen die zij deelden, kon je duidelijk de trots, maar vooral de liefde voor het land voelen. Het waren glorieuze tijden waarvan menigeen overtuigd is, dat die nooit meer terug zullen komen. Heel vaak als je naar de (politiek-economische) ontwikkelingen kijkt, wil je die gedachte kracht bij zetten omdat het bewijs daar ligt, maar ik behoor (helaas) tot de groep dromers die nog geloof heeft in de potentie van dit land!
Suriname verdient beter! Alle 'ingrediënten' voor het creëren van een prachtige toekomst zijn aanwezig, alleen de vraag: waar te beginnen is considerabel want er is nog zoveel te doen! In dit lied van Trafasi spreekt de zanger de gedachte juist uit: handen uit de mouwen en niet zeuren! We hebben lang genoeg geklaagd en gesproken zonder bevredigend resultaat! Laten we eindelijk een keertje de daad bij het woord voegen en afrekenen met alles en ook iedereen die een obstakel vormt op de weg naar ontwikkeling. Bijna een halve eeuw van zelfstandigheid, heeft ons hopelijk voldoende wijze lessen opgeleverd om op voort te borduren. Lessen die we kunnen toepassen om daadwerkelijk de koers te veranderen en te werken aan de groei van de(ze) natie.
Binnenkort zullen partijen en of individuen middels verschillende strategieën trachten de verkiezingswinst binnen te halen. Het is alweer de tijd van veel beloven en weinig doen, veel praten en weinig zeggen, traktaties, pakketten, feestjes, omkoperij, manipulatie(s) en wat dies meer zij. Zaken waarmee het volk dat de geschiedenis niet kent, steeds weer gepakt wordt. Als mensen straks hun politieke kleur kenbaar maken, hoop ik dat deze keus fundamenteel gestoeld is op ideologie, visie en ontwikkeling van en voor Suriname en de Surinamers. Elke andere motivering zal ons namelijk niets anders opleveren dan wij al gewend zijn en daar heeft Suriname niks aan.
Het is nu de hoogste tijd om het 'gevecht' aan te gaan en Suriname te winnen. In het vele dat er te doen is kunnen we beginnen bij een algehele mentaliteitsombuiging die hopelijk zal bijdragen tot een ander/beter perspectief. Er is nog zoveel te doen aan het onderwijs als belangrijke factor voor ontwikkeling. Verder is er nog zoveel te doen aan de gezondheidszorg! Er is veel te doen aan de infrastructuur en het schoonhouden van het land dat bij de minste regenval onderloopt.
Er is nog zoveel te doen aan de productie om uiteindelijk de voedselschuur te worden. Er is verder nog veel te doen aan het niveau van onze parlementariërs en de wijze van politiekvoering, aan politici die een ander belang dan het staatsbelang vooropstellen, maar zeker ook aan onze jongeren die (straks) het roer zullen moeten overnemen. Mijn innige wens is dat Suriname zoals de ster dat symboliseert, een gouden toekomst tegemoet mag gaan, maar daarvoor is er nog zoveel te doen!
God zij met ons Suriname.
Nathalie Valpoort