De afgelopen weken staat vrouwenvoetbal volop in de belangstelling. In Australië en Nieuw Zeeland vindt namelijk het wereldkampioenschap voetbal voor vrouwen, plaats. Tijdens deze editie van de voetbaleindronde is de hegemonie van de tot dan heersende voetbalelite, doorbroken. De traditionele voetballanden bij de mannen als Brazilië en Argentinië, mochten vroegtijdig de koffers pakken, terwijl ook de recordkampioen bij de vrouwen (U.S.A.), een vroeg vertrek niet kon voorkomen. De organisatoren daarentegen, hebben hun publiek niet teleurgesteld en kwamen niet alleen uit de groepsfase, maar Australie slaagde er zelfs in de halve finales te bereiken. Hoewel Suriname nog nooit op een voetbaleindronde heeft gestaan, moet deze ontwikkeling ons om de volgende redenen wel boeien.

Het niveau was erg hoog en de vroege aftocht van de gevestigde orde heeft laten zien dat je niet voor eeuwig de underdog hoeft te zijn. Door een structurele aanpak van vrouwenvoetbal, waarbij investeringen niet uitblijven, kan elk land zich plaatsen voor een eindronde. Elk lidland zou ernaar moeten streven om het niveau van vrouwenvoetbal omhoog te brengen, zodat het aantrekkelijk wordt voor meisjes, waardoor er een constant aanwas is. Voorts zal het stadionbezoek toenemen, waardoor de recettes aantrekkelijk worden en verenigingen er wat aan verdienen om te helpen het bedrijf staande te houden. Tenslotte zullen de resultaten niet uitblijven en kunnen de dames contracten tegemoet zien bij zowel clubs als producenten van kleding, schoeisel, etc.

Tijdens dit toernooi is weer eens aangetoond dat op de grasmat uitgevochten moet worden welke partij de beste is. Landen die zogenaamd de favorieten waren, beten in de meeste gevallen in het stof tegen de ‘underdog’. Het voordeel van het zijn van ‘underdog’ is, dat je onbevangen kan laten zien wat je waard bent en dus zonder extra druk kan presteren. De favorieten daarentegen worden al op voorhand als winnaar aangemerkt door vooral de media, waardoor ze met een enorme druk aan de wedstrijd beginnen. Hierdoor wordt het optreden krampachtig en blijft het vertrouwde spel uit. Om op dit niveau te kunnen presteren is een andere aanpak vereist. De commissie vrouwenvoetbal moet er niet voor schromen om te eisen dat damesvoetbal een ruimer budget krijgt, waardoor selecties bij elkaar kunnen blijven en gedurende langere tijd meerdere keren per week trainen om groei te bewerkstelligen.

De deelname en prestatie van Jamaica verdient ook vermelding. De Caribische dwerg is erin geslaagd om de Braziliaanse reus in evenwicht te houden en zo uit de groep te komen. De vastberadenheid waarmee de ‘Reggae Girlz’ hebben opgetreden op dit groots podium, moet een les zijn voor Suriname. Van meet af aan was te merken dat ze vastberaden waren om hun huid zo duur mogelijk te verkopen, hetgeen ze ook hebben gedaan. Echter moeten we ons er bewust van zijn dat dit optreden geen opvlieging was, maar het resultaat van een gedegen aanpak. Jamaica is de strijd tegen Brazilië onbevangen aangegaan en heeft getoond dat voetballen een collectieve inspanning is en alzodanig benaderd moet worden. Wil Suriname eens acte de presence geven op een Wk, dan is een professionele aanpak onvermijdelijk.

Mireille Hoepel