Ronald Venetiaan was de meest gezaghebbende politicus van zijn tijd. Tot driemaal toe, respectievelijk in 1973, 1977 en 1987, werd hij beëdigd als minister van Onderwijs. In 1980 en 1990 kwam er een voortijdig einde aan zijn ambtstermijn vanwege ongrondwettelijk gewapende militaire agressie in de vorm van een staatsgreep. Ronald Venetiaan heeft bovendien ook driemaal het ambt van president van de Republiek Suriname bekleed.

De verdiensten van Venetiaan zijn indrukwekkend. Hij is in staat geweest om het machtsvraagstuk op te lossen door de invloed van de militairen terug te dringen. Vervolgens heeft hij samen met financieel-monetaire deskundigen, waaronder André Telting en Humphrey Hildenberg, Suriname vrij snel uit de financieel-economische crises geleid. In de periode van zijn ministerschap heeft Ronald Venetiaan vernieuwingen doorgevoerd c.q. voorbereid op vrijwel alle niveaus van het onderwijs. In 1979 is er door Unesco een rapport ‘Prospect and Analysis’ uitgebracht. Dit heeft geresulteerd in het Surinaams onderwijsplan: ‘Preparing for Change’.

Albert Cameron heeft bijzondere erkenning gehad voor zijn daadkracht als minister van onderwijs in de periode 1963-1967. ‘Het Albert Cameron instituut’ (ACI), de opleiding voor leerkrachten in het kleuteronderwijs, is naar hem vernoemd. Het is teleurstellend dat het MinOWC in 2018 heeft besloten dit instituut te sluiten, tot groot ongenoegen van docenten en studenten. Zij hebben samen met de Bond van Leraren op 8 augustus 2018 een protestactie gehouden en gepleit voor behoud van dit onderwijstype. Deze actie heeft het MinOWC echter niet kunnen overtuigen om van zijn voornemen af te zien. Het ACI ging op in het Surinaams Pedagogisch Instituut.

Het is natuurlijk prijzenswaardig dat vernieuwingen in het onderwijs worden doorgevoerd, maar men moet zich er wel rekenschap van geven dat de naam: ‘Albert Cameron’ historische en emotionele waarde herbergt. Door de sluiting van de school gaat de naamgeving verloren en wordt afbreuk gedaan aan een historisch erfgoed. Ik pleit ervoor dat de naam behouden blijft en de gefuseerde instelling te noemen: ‘Albert Cameron Pedagogisch Instituut’.

Ewald Purcy Meyer begon zijn politieke carrière in 1963, toen hij gekozen werd in de Staten van Suriname (het toenmalige parlement). Op 1 mei 1965 volgde zijn benoeming tot directeur van de Kweekschool voor Onderwijzeressen A (ACI). In 1967 werd het ministersambt hem aangeboden in het tweede kabinet onder leiding van premier Johan Adolf Pengel. Hij heeft de scepter op het ministerie gezwaaid tot 1969. Minister Meyer was een man met leiderschapskwaliteiten. Op 1 september 1975 werd hij aangesteld als directeur van het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling. Hij werd op 1 juli 1980, op last van het militair gezag, ontheven uit zijn functie.

Ewald Meyer liet zich niet vermurwen, maar bleef zich in andere functies inzetten voor het onderwijs. Zo was hij o.a. coördinator van de propedeuse op de Anton de Kom Universiteit. Ewald Meyer werd in 1986 gedelegeerd lid van de Raad van Toezicht van het Instituut voor Opleiding van Leraren (I.O.L), waarvan hij in de loop van 1987 tot zijn dood was belast met de dagelijkse leiding. Vanwege zijn speciale verdienste voor het onderwijs is een vwo-school naar hem vernoemd, te weten: het Ewald P. Meyer Lyceum.

Hein Eersel (Christiaan Hendrik Eersel) Neerlandicus, linguïst, meester in de taal en de Surinaamse cultuur. Hein Eersel was minister van Onderwijs en Volksontwikkeling in het zakenkabinet onder leiding van Arthur May van maart t/m november 1969. In deze korte periode waarin Hein Eersel de scepter zwaaide op het ministerie hebben enkele markante gebeurtenissen plaatsgevonden. Zo is in het kader van Internationale samenwerking een overeenkomst met het Summer Institute for Linguistics voor taalwetenschappelijk onderzoek in Suriname gesloten.

Hein Eersel werd in 1968 de eerste kanselier van de Universiteit van Suriname. In 2003 ontving hij een eredoctoraat van de faculteit der Maatschappijwetenschappen van de Anton de Kom Universiteit van Suriname. Zijn verdienste voor Onderwijs en cultuur strekt zich ook uit in de periode na zijn ministerschap. Oom Hein, zoals hij liefkozend en respectvol wordt genoemd, heeft met zijn gedichten, boeken en lezingen sterke impulsen gegeven voor de culturele bewustwording van Surinamers. Hein Eersel heeft een bijzondere bijdrage geleverd aan ‘Sranan Akademya’, een organisatie die het Sranan en de Afro-Surinaamse cultuur uitdraagt. In 2009 werd hem de ‘Gaanman Gazon Matodja Award’ uitgereikt.