De Federatie van Surinaamse Agrariërs (FSA) heeft bedenkingen tegen de subsidie van meel dat wordt geïmporteerd. De regering heeft geen overleg hierover gepleegd met diverse betrokken maatschappelijke groeperingen. Er is slechts met importeurs afgestemd. Dit getuigt van een smalle visie van de overheid in het kader van voedselzekerheid voor de samenleving. De subsidie moet onderdeel zijn van het totaal beleid, vindt FSA. Ook de Associatie van Surinaamse Fabrikanten (ASFA) is niet gelukkig met het besluit van de regering. 

De FSA benadrukt in een persbericht dat ze een overkoepelende organisatie is, bestaande uit organisaties uit de agrarische sector, met als hoofddoel het behartigen van de belangen van haar leden en te dienen als schakel tussen de totale agrarische sector en de beleidsmakers en overige stakeholders. In de FSA zijn diverse subsectoren vertegenwoordigd, namelijk organisaties uit de landbouwproductie, veehouderij en de visserij uit diverse delen van ons land, namelijk stad, district en binnenland. In de FSA zitten ook vertegenwoordigers die actief zijn in de diverse elementen van de waardeketen van de agrarische sector, van primaire productie tot verwerking, gericht op de afzet van de producten op de nationale en internationale markt.

De leden van de FSA nemen hun verantwoordelijkheid en spelen een belangrijke rol binnen de sociaaleconomische en maatschappelijke ontwikkeling van onze samenleving, namelijk:
1. Het zorgdragen voor voedselzekerheid en voedselveiligheid. De COVID-19 crisis heeft aangetoond dat Suriname zelfstandig kan zijn als het gaat om het voeden van onze eigen samenleving. Dit komt dankzij de inspanningen van onze eigen Agrariërs.
2. Het zorgdragen van werkgelegenheid, inkomensvorming voor individuen en gezinnen, importvervanging (besparing van deviezen) en export (verdienen van deviezen).

De FSA heeft uit de media vernomen dat de regering besloten heeft om de import van meel bestemd voor de productie van brood te subsidiëren. De FSA is zich terdege van bewust dat brood een essentieel product is, en vereist is in de voedselvoorziening. In deze moeilijke economische tijd is betaalbaar brood noodzakelijk.
De FSA wenst de volgende kanttekeningen te plaatsen bij het besluit van de regering:
1. Helaas heeft de regering geen overleg gehad met de diverse betrokken maatschappelijke groeperingen, dan alleen de importeurs. Dit getuigt van een smalle visie van de overheid in het kader van voedselzekerheid voor de samenleving.

2. Een eventuele subsidie aan de meelimport moet onderdeel zijn van het totaal beleid van de broodvoorziening aan de samenleving. Hierbij dient het beleid erop gericht te zijn dat op termijn het component van lokale agrarische producten in brood wordt vergroot. Mogelijkheid is toename van cassave of zoete bataat in de broodproductie. Immers staat dit op de prioriteitenlijst van de Caricom landen. Hiermee stimuleert de overheid de lokale cassaveproductie, werkgelegenheid,
inkomensvorming, armoedebestrijding en vermindert hierdoor de valuta uitgaven aan de import van meel. Onderdeel hiervan zal ook zijn het trainen van bakkers bij het bakken van brood met een proportionele aandeel van cassavemeel. In dit kader is er door het ministerie van Landbouw Veeteelt en Visserij in samenwerking met de FAO en de private sector reeds behoorlijk wat werk verzet.

De FSA verzoekt de regering om samen met de private sector een plan uit te zetten zodat er activiteiten worden uitgezet en wij nationaal binnen een vastgestelde periode een verschuiving kunnen realiseren van de huidige meel import naar productie van aardvruchten als component voor de broodproductie. Ondanks /er is aangetoond dat er substitutie van granenmeel met 40% geraspte cassave kan plaats vinden in de broodproductie, juichen wij het toe als er een aanvang wordt gemaakt met een lager percentage. Zowel het Nationaal Leger als de penitentiaire inrichtingen, hebben na grote belangstelling, reeds de training hebben gevolgd en voor korte tijd reeds van startzijn gegaan met de productie van cassave composiet brood. 

De FSA roept de autoriteiten op om in dialoog te treden met de vertegenwoordigers van de agrarische sector die zich reeds jarenlang sterk maken voor importvervanging, zodat wij als Surinamers in eenheid kunnen werken aan de ontwikkeling van deze sector als spil van een duurzame voortuitgang van de Surinaamse economie.