Als gevolg van de Covid-19 pandemie ligt de bal reeds maanden stil. De Surinaamse Voetbalbond heeft na lang beraad in samenspraak met de lidverenigingen de competitie 2019-2020 afgelast. Aangezien de vooruitzichten op een spoedige hervatting somber zijn, heeft de algemene leden vergadering na ampele overwegingen besloten om de competitie niet verder af te werken. Dit besluit brengt met zich mee dat het competitiejaar 2019-2020 de annalen ingaat zonder een kampioen. Deze beslissing was vast geen gemakkelijke, want er staan ook in een amateurcompetitie belangen op het spel. Dat partijen desondanks tot dit besluit zijn gekomen getuigt niet alleen van durf, maar zeker ook van karakter. Durf, doordat inkomsten worden misgelopen en karakter, omdat de actoren de veiligheid van iedereen die betrokken is bij ons voetbal (van coaches, spelers tot materiaalmannen etc.) voorop hebben gesteld. Dit besluit verdient dan ook een pluimpje.

De gezondheidszorg van Suriname is er niet op berekend om een uitbraak aan te kunnen. De beste manier om het Coronavirus te bestrijden, is door het buiten de deur te houden. We hoeven niet net als de Verenigde Staten van Amerika eerst te ervaren en dan te geloven dat het virus niet meer te controleren is, als het eenmaal voet aan de grond heeft gekregen. Daar komt nog bij kijken dat het gezondheidssysteem hier erg fragiel is. Ook nu geldt dat wie niet sterk is, slim moet zijn. Vooral vanwege het multiplier effect waarmee het virus zich verspreidt, is dit besluit echt toe te juichen. Er hoeft maar een besmet persoon op de tribune te zitten om een enorme golf van besmettingen teweeg te brengen.

Hoewel de SVB qua sportieve prestaties een dwerg is en niet kan tippen aan Brazilië, blijkt uit de genomen beslissing dat de lokale voetbalactoren beschikken over medegevoel. Deze eigenschap is onontbeerlijk in elke goede organisatie. In Brazilië daarentegen zien we dezelfde trend als in de VSA, namelijk dat men haast heeft om de economische schade te beperken en daarbij mensenlevens op het spel zet.

In de geglobaliseerde wereld waarbij we a la minute op de hoogte kunnen zijn van beslissingen die in andere landen worden genomen, moeten we leren uit de goede en slechte zetten die gedaan worden door de zogenaamde grote landen. In Duitsland heeft men de bundesliga hervat, maar de cijfers laten ook zien dat het aantal gevallen na het opheffen van de lockdown is gestegen. In het voetbalgekke Brazilië schijnt men de controle kwijt te zijn en toch roepen bepaalde gasten dat de maatregelen moeten worden opgeheven, omdat ze weer willen gaan sporten. Ook in Amerika is de roep om de teugels te laten vieren enorm, terwijl het dodental de 90.000 is gepasseerd. In Nederland heeft de eigenaar van een sportschool de overheid voor het gerecht gesleept, omdat men weer wil gaan sporten en zij inkomsten misloopt. Geven deze landen blijk van beleidvol handelen of is het een manifestatie van hebzucht? Een pluimpje voor de SVB!

Mireille Hoepel