Eigenlijk had ik nu volop in voorbereiding moeten zijn op het lopen van een marathon. Die voorbereiding is echter bruusk tot stilstand gebracht door een valpartij, met als gevolg dat mijn schouder uit de kom ging. Het had veel erger kunnen zijn, maar het hardlopen van 42.195 meter is voorlopig van de baan. Gelukkig loopt een marathon niet weg en komt het met die schouder wel weer goed.

Hardlopen is op mijn lijst van beoefende sporten een vreemde eend in de bijt. Vechtsporten kenmerken zich door een heel andere inspanning: ook hevig, maar veel korter. In principe geldt dit ook voor voetbal en tennis, hoewel je in die laatste sport de term ‘marathonpartij’ veelvuldig voorbij ziet komen. Toch staat het lopen van een marathon voor mij op een ander level. Het is een lange inspanning, die je het best als semi-intensief kunt omschrijven. Met de aantekening dat je in een marathon volledig naar de kloten gaat. Toch is deze discipline een van de mooiste uit mijn sportieve leven.

Symboliek voor het leven
Vroeger zat ik nog weleens op de racefiets. Ook mooi, omdat je één bent met de natuur en de landschappen om de haverklap ziet veranderen. Juist dat aspect heeft me lang weerhouden van het aantrekken van hardloopschoenen. Je bent nog steeds één met de natuur, maar het tempo ligt een stuk lager dan op de racefiets, waardoor je veel langer in hetzelfde decor loopt. Mentaal kan dit lastig zijn, zeker als de vermoeidheid begint toe te nemen. Tot mijn grote vreugde wint het actief bezig zijn het van de mentale struggle die je kunt hebben door lang hetzelfde uitzicht te zien.

Hardlopen, specifiek een marathon, staat symbool voor het leven. Iedereen die weleens een halve of hele marathon heeft gelopen, weet maar al te goed dat er momenten zijn waarop alles vanzelf lijkt te gaan en momenten waarop je het liefst op de grond zou willen liggen om te gaan slapen en pas de volgende ochtend of zelfs een week later weer wakker te worden.

In een marathon word je op de proef gesteld, fysiek en mentaal. Voor mij helpt hardlopen om makkelijker om te gaan met struggles in mijn leven en niet op te geven. Als een hardloper stopt, staat hij stil. En hij is de enige die zichzelf weer in beweging kan brengen. De finish bereik je alleen als je blijft doorgaan, ook als je liever niet meer wilt.

Waarom heeft Suriname geen grote marathon?
Als je een marathon in Suriname wilt lopen, zijn de mogelijkheden niet heel talrijk. En als ik heel eerlijk ben, vind ik het verbazingwekkend dat er niet meer georganiseerd wordt. Nu weet ik ook wel dat ons klimaat daar een rol in speelt. De ideale temperatuur voor een marathon ligt een stuk lager dan de gemiddelde temperatuur die wij gewend zijn. Ergens tussen 7 en 15 graden is perfect. Temperaturen boven de 30 graden zijn verre van gunstig, wat niet wegneemt dat er volop marathons worden georganiseerd in de hitte. De Olympische marathon is hier vaak een voorbeeld van, net als de marathons van Los Angeles en Miami.

We kunnen de warmte makkelijk oplossen door de starttijd op 7 of 8 uur in de ochtend te leggen. Dan valt het met de temperatuur goed mee en kunnen we een prachtig parcours uittekenen: door Paramaribo, door de natuur of een combinatie van beide. Een snel parcours is aantrekkelijk voor internationale sterren en we zetten dankzij de live-registratie op televisie Suriname meteen extra op de kaart. Wie o wie pakt de handschoen op om een echt grote marathon in Suriname te organiseren? Ik sta in ieder geval aan de startlijn.

RFN Bouterse