“Vrouwe Angelique zegt dat ze toch poeder en lipstick zal blijven kopen.”
“Groot gelijk heeft ze. Wat een stom en laag-bij-gronds verwijt was dat van die Yogi-bear uit DNA.”
“Zie weer eens: no fool but an old fool.”
“Maar dat zou toch ook op u kunnen slaan, meester? U bent ook zo jong niet meer en zegt soms ook rare dingen hier?”
“Oh, kan best, maar nog ‘bester’ kan het slaan op die kwakende ouwe kikker die weer eens mondverlegen was tegenover een vrouwspersoon.”
“Ze hebben in 's lands babbelzaal eendrachtig ingestemd, opgestemd, ondergestemd met die wat lagere waarborgsom voor politieke partijen.”
“Ze vrezen nog altijd de opmars van de progressieven en willen niet gechanteerd en bedreigd worden door buiten-parlementaire vrouwen die lipstick en poeder zetten.”
“Dit soort middeleeuwse denkers wil eeuwig het alleenzeggenschap in 's lands vergaderzaal hebben. Niemand mag ze op de vingers tikken.”
“Is de Handelingsonbekwaamheid van de Surinaamse vrouw dankzij hen afgeschaft?”
“Maar heren, we horen zelf tot het mannelijk geslacht; zijn we allemaal wel zo tolerant tegen onze moeders, vrouwen en dochters?”
“Mooie vraag, maar volgens mij ik wel.”
“Anders zouden we hier niet eens per week een borreltje kunnen pakken.”
“Maar als we belabberd van het drankgebruik platzak thuiskomen en de vrouw zegt daar terecht wat van, dan slaan sommigen van ons de boel kort en klein.”
“Meester, wegens familie-omstandigheden bleef ik tijdje  bij mijn oma en opa, oftewel mijn nani en nana. Ze waren op traditionele wijze in hun jonge jaren uitgehuwelijkt.”
“Ja, dat gebeurde vroeger wel vaker.”
“Maar als m’n opa na betaaldag helemaal soppel thuiskwam, zei oma niets. Ze maakte zelfs wat eten voor hem klaar en liet hem daarna slapen.”
“Wat een lieve onderdanige nani had je.”
“Ja, dat dacht ik eerst ook, maar dat was haar tactiek. Een maandag kwam ik tegen elf uur vroeg van school thuis. Ik hoorde oma al vanaf de straat heftig tekeer gaan.”
“Hè? Toen pas?”
“Ja, opa had z’n roes uitgeslapen, was met een kater, een ‘hangover’ van-daar-heb-je me-niet opgestaan en had met koppijn en schorre stem om eten gevraagd.”
“Ow, nu snap ik het. Toen hij de avond ervoor zo dronken thuis was gekomen, had ze niets gezegd, want elk woord had het beest in hem kunnen doen ontvlammen.”
“Klopt helemaal. Dus daags daarna gaf ze hem er toch zo ongenadig van langs, dat ik er zelfs van schrok. En hij was zo versuft door z’n hangover, met een barstende koppijn, dat hij z’n hand bij wijze van spreken niet eens meer kon optillen, laat staan haar te lijf kon gaan.”
“Jeetje en wat heb je daaruit geleerd, beste borrelbroeder?”
“Ik leer hieruit dat je niet moet toeslaan als iemand tekeer gaat, vooral als zijn hersens door overmatig alcoholgebruik zijn vertroebeld. Laat die persoon maar razen en tieren en rondspringen.”
“Klopt. Net als in de boksring. Ontwijk en dek zijn slagen. Op een gegeven moment wordt die aanvaller moe, heeft zowat al z’n kruit verschoten, hapt naar adem en dan sla je toe, met een paar welgemikte ‘uppercuts’.”
“Ja, ik zie het al, zo whieps-whaps, baf-baf, oeps, daar gaat m’n glas, gelukkig was dat leeg…”
“Klarie, tegen het canvas gaat die brulkop die meer uit vrees voor haar kennis en doorzetting, denigrerend sprak over zijn vrouwelijke politieke tegenstander.”
“Yeah, the Yogi from Saramak, die zich zowat een half district aan domeingrond toe-eigende dankzij allerlei geknevel. Wat een stoere kerel!”
“Maar kan de partijleiding zulke figuren niet tot orde roepen?”
“Wat verwacht je van een leiding die uit politiek zelfbehoud met alle winden meewaait? Echt een ‘be-gar-ke-lotha.”
“Wat is dat, meester?”
“Een lotha is zo een koperen vaas met bolle buik. Vroeger werden ze ook gemaakt zonder voetstuk, dus ze hadden een bolle onderkant, dat is die ‘gar’. Wel, zo een vaas wiebelt dus naar alle kanten en dat werd als voorbeeld gebruikt voor iemand die zwaait, draait, wabbelt en wiebelt, dus met alle winden mee waait, dus niet standvastig is.”
“Ow, maar dan kom je als leiding zelfs bij de grootste knopendraaiers in de coalitie onbetrouwbaar over.”
”Kopt helemaal. Kijk, je mag in de politiek soms bochten maken, soms moet dat om je hachje te redden, maar je moet je wel houden aan je gegeven woord.”
“Klopt. Een man, een man; een woord, een woord.”
“Het begon al vanaf dag 1 van deze regering toen aan de ene coalitiepartner een nieuw op te zetten ministerie van Olie en Gas was beloofd en morgen krijgt een andere coalitiepartner het ministerie van NH en dat nieuwe ministerie gaat niet door.”
“Ik zou dat niet hebben gepikt en terstond uit de coalitie zijn gestapt.”
“Na twee jaren gebeurde dat toch, maar intussen was je als partij in feite medeplichtig aan een hoop frommels.”
“Een ‘be gar ke lotha’, een bobboh, een veroordeelde chanteur en een rasphuisboef met zoon. Jeetje, wat een coalitie is me dat!”
“Maar die ene zegt dat hij 28 zetels wil halen.”
“Mooi hoor, ‘wil halen’ zal ‘zal halen’ worden? Een wishfull dommie-redenering om simpele mensen misschien te beïnvloeden.”
“Een gezegend land, met veel hulpbronnen, een redelijk stabiel klimaat, een bloementuin aan culturen, maar behept met een stelletje hebzuchtige politici, een paar oprechten uitgezonderd.”
“Holle vaten rammelen het hardst oftewel: politieke dommies schreeuwen het luidst.”
“En een meerderheid aan kiezers rent daar maar als een gehypnotiseerde kudde achter aan en scheldt elkaar in politieke drift maar uit voor ratten, ezels, honden, koeparies, bloedzuigers, awaries, slangen, stinkdieren en ga zo maar voort.”
“Poti, kijk wat we van ‘wi switi kondre’ maken.”
“Daarom, voor mij een grote big up voor onze Angelique van het Kasteel voor haar doorzetting om die waarborgsom voor politieke partijen omlaag te krijgen.”
“Ik blijf van mening dat niemand die meedoet, dat geld terugkrijgt, al krijg je minstens 1% van het aantal uitgebrachte stemmen. Dat is die discriminatie in deze regeling. Jammer dat dát niet getoetst is bij het CHof.”
“Dus next time: NIEMAND KRIJGT DIE WAARBORGSOM TERUG.”
“Ja, mee eens.  Of iedereen krijgt terug of niemand krijgt terug. Daar proost ik op.”
“Ik ook. Proost.”

Rappa