Column: Borrelpraat no. 775

“Heren, wat mijn aandacht trok, was het artikel op Sterrennieuws, getiteld ‘Terug naar Suriname, waarvoor?!”
“Ja, heb ik ook gelezen. Dit is het al tientallen jaren ons bekende fenomeen: 'wie gaat weg en wie blijft hier.”
“Ik neem het niemand kwalijk die een achtergehouden bananenrepubliek verlaat en zijn of haar heil in een geordende maatschappij gaat zoeken.”
“Klopt, helemaal met je eens, in een samenleving waar je beter gewaardeerd en beloond wordt en als goed opgeleide kracht niet op de kop wordt gezeten door een af andere kortzichtige politiek geregelde halve analfabeet.”
“Je zegt het wel een beetje rauw en het is echt niet altijd zo, maar het komt hier wel vaak voor.”  
“Oké, jullie nemen het niemand kwalijk die zijn heil elders zoekt, respect daarvoor. Maar evenzo neem ik het niemand kwalijk die ondanks alles hier blijft en studeert en zich alhier inzet, of die na zijn of haar studie ondanks alles besluit om terug te keren. Waarom haalt men deze mensen zelden aan en blijft men maar focussen op de groep die besluit weg te trekken of niet terug te keren?”
“Tja, misschien omdat men het erg vindt dat zovelen besluiten om weg te trekken, vaak goed geschoolden.”
“Maar door het steeds te noemen, stimuleer je eerder juist dit fenomeen. Doe je ding wel of niet en praat er verder niet over, vind ik.”
“En nogmaals: wat vindt men dan van de veel grotere groep die besluit te blijven ondanks al die pina en er toch, hoe dan ook, met partner en kinderen wat van maakt en die boot hier, wan soort fasi, varende houdt?”
“Jeetje, beste borrelbroeder, je wordt emotioneel.”
“Natuurlijk, ik krijg er zo langzamerhand genoeg van om dat geweeklaag steeds te moeten aanhoren. Als je weg wil gaan, ga. Wil je na je studie niet meer terug komen, blijf dan daar, geen probleem. Maar hou je dan consequent met ‘daar’ bezig en niet meer met ‘hier’. Laat 'hier' maar aan ons over, aan die ‘dommies’ die verkozen hier te blijven of terug te komen.”
“Vind ik ook. Kom hier vakantie vieren, wanneer je wil, met wie je wil, hoe lang je wil. Kom lekker owru yari vieren, ga naar ons binnenland waar er nog geen cyanide en kwik in het water zit, en het bos nog niet kaalgekapt is. Hier mag alles: door rood rijden, wild plassen, rommel uit de auto smijten, zonder geluiddemper met je motro of racewagen door slapende wijken scheuren; doe je ding, geef veel euro’s uit en ga dan lekker ‘ontstressed’ terug naar je geordende en goed georganiseerde miljoenenmaatschappij en stoor je niet al te veel aan onze bananenrepubliek met bacovenkoninkrijk, want dat is waar we zelf voor gekozen hebben en jij gelukkig niet, ja toch?”
“Kijk nu, we struikelen over elkaar bij het indienen van concept kiesregelingen, one man, one vote; districtenstelsel, landelijke kiesdeler, nee, een zo eenvoudig mogelijke aanpassing van de kiesregeling, niet komen aan die goeie grondwet, maak die niet tot een kapitalistische of liberale; hou die grondwet lekker volks, lekker sociaal of socialistisch.”
“Ja die grondwet uit 1987 is toch zooow goed; alleen de uitvoeringswetten oftewel die zovele organieke wetten zijn nooit gemaakt, dan kan de moederwet niet uitgevoerd worden, dan is die een dode letter.”
“Dus dat rammelt aan onze grondwet.”
“En degenen die dit stellen waren zelf tien lange jaren deel van de regeermacht en hoeveel organieke wetten hebben zij toen helpen maken en goedkeuren?”
“Ik dacht: eentje, die van het Constitutioneel Hof, want dat orgaan moest een bepaalde wet voor een bepaald iemand toetsen.”
“Gaan we dan door al die voorstellen wel op tijd een aangepaste kieswet krijgen?”
“Oh, jawel, maar hopelijk duwen ze ons niet op het laatste moment, net als toen bij de onafhankelijkheid, een of ander laplapu-ding door onze strot en dan zitten we ermee.”
“Maar zal er tweederde draagvlak in DNA gevonden worden? Nu al kunnen ze geen quorum vinden voor de aanpassing van de Casinowet.”
“Ze bekijken het maar. Ze doen toch wat ze willen. Daarom: als er verkiezingen komen, ga ik stemmen, al moet ik kruipen naar het stembureau.”
“Maar dat stemmen is gebleken niet te werken, het wordt alleen maar erger.”
“Is dat de schuld van het stemrecht? Als een goed onderhouden wagen ‘na z’n onafhankelijkheid’ steeds de sloot in rijdt, is dat de schuld van die auto, of van de onkundige chauffeur?”
“Maar hebben jullie gezien hoe ‘goedkoop’ die brug over de Corantijn nu opeens wordt? Zoveel miljoenen minder dan die 600 miljoen US$.”
“Geen kunst; alle happers happen een beetje minder of begonnen heel hoog en eindigen nu minder hoog.”
“Laat ze die dure brug maar bouwen, en misschien wordt het, zoals die Nur-promotor op OWenV stelt: ‘deze brug zal de wederopstanding van Suriname inluiden.”
“En inderdaad waren er toentertijd ook allerlei bezwaren tegen de twee bruggen van Bosje, luku now. Het is alsof we elkaar niets gunnen en zo de ontwikkeling van ons land remmen.”
“Maar de president is weer weg, nu naar België."
“Nou, daar in Brussel worden zware deals gesloten en hopelijk brengt hij resultaten terug, zoals bijvoorbeeld het visumvrij reizen van 50-plussers naar de EU. Dan pas is er echt wat voor ons gedaan.”
"Wishful thinking. Alles draait in de politiek om eigenbelang, kijk maar naar de val van het kabinet Rutte, de zelf-val, welteverstaan.”
“En die mevrouw Yesielgez die de rommel die Rutte achterlaat, mag opruimen.”
“En van een paar coalitiepartijen treden ook de voorzitters af. Heel opvallend.”
“Klopt, het lijken wel de spreekwoordelijke ratten die het zinkend schip verlaten.”
“Volgens mij zien ze dat er iets groots kan gaan gebeuren, wat ze liever niet aan de grote klok willen hangen.”
“Wat bijvoorbeeld?”
“Dat Putin vanuit de Russische enclave te Kalingrad aan de Oostzee vanuit Belarus zal toeslaan.”
“Hemeltje, dat hopen we echt niet, want dan wordt het een wereldoorlog.”
“Alles neigt sinds vorig jaar februari steeds meer in die richting; de wereldwijde problemen zijn gewoon niet meer met diplomatie op te lossen.”
“Sla je mond, beste borrelbroeder, laten we daarom proosten op het behoud van de vrede.”
“Proost.”
 
Rappa