Ouders hebben vaak grote dromen voor hun kinderen. Zij willen dat hun kroost het veel beter heeft dan zij hadden. Immers, het leven moet vooruitgaan en je kinderen moeten je kunnen overtreffen. Zij willen dat het nageslacht een goede start heeft en later een mooie basis heeft om een eigen leven te kunnen leiden. Als eerste willen ouders dat hun kinderen goed onderwijs genieten, ook al lijkt het erop dat het hebben van kennissen, tegenwoordig belangrijker is dan kennis. Veel mensen investeren liever in politieke partijen om een positie te krijgen, of ze nou deugen of niet. 

Hoeveel keren had ex-president Desi Bouterse niet beloofd dat hij de koers omlaag zal brengen. Mooie praatjes van politici brengen echter de koers niet naar beneden. Ook de toenmalige oppositie, die nu coalitie is, had geklaagd over de hoge koers, over monetaire financiering, over het optrekken van het leningenplafond, over betalen van inschrijfgeld, over het verhogen van de governmenttake, over afschaffen van subsidies... De zaken veranderen zodra 'de tafel draait'. Nu zal de oppositie - die toen coalitie was - klagen over de waardedaling van de SRD en alle maatregelen die nu genomen moeten worden, omdat er huis is gehouden met het financieel-economische beleid. Er werd op grote voet geleefd op basis van leningen. Vandaag moet eenieder het gelag betalen. Heeft iemand die in de afgelopen tien jaar heeft mee gegraaid, gelden heeft weggeharkt, zichzelf eerlijk en oprecht in de spiegel aangekeken? Is er sprake van enig schuldgevoel naar het volk toe?

De tel over de talloze en eindeloos lijkende prijsverhogingen in de winkels, omdat de koers de lucht inging, zijn velen al kwijt. De koers was al maanden boven de grens van SRD 15. In feite zijn alle prijzen al verhoogd op een koers van 1 op SRD 20. Maar nu zal er weer een reden zijn om nog een keer de prijzen aan te passen, ook al zijn deze goederen die nu in de magazijnen zijn opgeslagen, voor een veel lager bedrag gekocht en was de douanekoers nog laag. Op cementprijs na zijn er grote verschillen in diverse winkels. Een schoolagenda die in een zaak op Leiding wordt verkocht voor SRD 180 kost bij een groot warenhuis aan de Johan Pengelstraat SRD 18! Precies dezelfde agenda. Mensen die prijzen a la dol de hoogte in stuwen, hebben geen mededogen met de kopers die vreselijk zijn verarmd in de afgelopen periode. Het sociaal gevoel en het moreel-ethisch denkvermogen zijn verschroeid tot as.

De regering gaat meer SRD's krijgen voor de exportdollars. Er zullen flink wat SRD's worden afgeroomd uit de samenleving. Het probleem van teveel cash SRD buiten de bankkluizen wordt opgelost, want het volk raakt verarmd. Maar zolang er niet meer wordt verdiend, niet meer wordt geëxporteerd, niet meer dollars het land binnenkomen en wij alles wat onnodig is blijven importeren, zal de koers steil omhoog blijven schieten en geen poging doen tot landen. De oliedollars gaan volgens de governor pas in 2025 vloeien om de koers omlaag te kunnen brengen, tenzij deze eerder zouden kunnen stromen. Politici moeten zich schamen voor wat ze dit land - met een overvloed aan natuurlijke hulpbronnen - hebben aangedaan. Ze hebben dit land genadeloos en keer op keer verkracht. Het volk is het slachtoffer van deze misdaden. Het volk is toegetakeld en verarmd, kennelijk met de bedoeling de veerkracht en het leven uit deze vreedzame samenleving te persen. De SRD's die de mensen over een paar dagen zullen ontvangen, zijn in één klap 86% minder waard. Terwijl de koers zal blijven zweven, is het nodig om met beide benen op de grond te blijven staan.

De huishoudens zullen nu nog meer dan ooit moeten letten op wat er wordt ingekocht. De tijd om steevast een bepaald merk te kopen, is voorbij. Luxegoederen zullen steeds verder buiten handbereik komen, terwijl de meest basale producten voor de Surinamer zullen vallen onder luxegoederen. Van de regering wordt verwacht dat ze erop toeziet dat de meest essentiële producten het land binnenkomen en dat we niet 25 soorten pindakaas en 12 soorten melk laten importeren. Het wordt tijd dat we de Surinaamse productie een hart onder de riem steken en net als Staatsolie gaan geloven in eigen kunnen. Ook op het gebied van sociale begeleiding ligt er een stevige taak voor de regeerders. Hoe mooi zou het niet zijn, als de regeerders ook een stapje terug doen, zoals wij dat nu allemaal  noodgedwongen moeten doen. Dat ze ook tonen dat ze het menen met de gewone man van de straat en zich ook niet omringen met overbodige pracht en praal. Hoe mooi zou dat niet zijn, tonen hoe we met zijn allen deze crisis moeten aanpakken.

Nita Ramcharan