Column: Criminaliteit in de sport?

Sport is volgens het woordenboek een fysieke krachtmeting oftewel een strijd tussen partijen. Velen zijn zich er niet van bewust dat sport eigenlijk oorlog is. Alle middelen (geoorloofd of ongeoorloofd) worden aangewend om maar te kunnen winnen. Voor topsporters telt alleen de kroon. Hoe dat bereikt word is van ondergeschikt belang. Deze egoïstische houding leidt tot absurde handelingen met verstrekkende gevolgen voor niet alleen de tegenstander, maar voor iedereen in diens directe omgeving. De verruwing in de sport heeft zulke zorgwekkende vormen aangenomen dat er gerust gesproken kan worden van criminaliteit in de sport.

De sportwereld heeft de laatste jaren veel van zulke incidenten die, mits buiten de sportarena  gepleegd, beslist strafrechtelijk vervolgd zouden worden. Een zo een geval is de aanslag (ja, zo kan het beslist genoemd worden) van een Nederlandse wielrenner op een landgenoot tijdens de Ronde van Polen. Het slachtoffer Fabio Jakobsen werd kort voor de finish, bewust door de hekken geduwd door zijn landgenoot die weliswaar voor een andere club uitkomt. Door Fabio Jakobsen te duwen, heeft de dader de aanmerkelijke kans genomen dat Fabio zwaar gewond kon raken of zelfs het leven zou kunnen laten. Het laat niets aan de verbeelding over dat iemand die op hoge snelheid sprint naar de finish en daarbij richting dranghekken word geduwd, zwaar geblesseerd zou kunnen raken, dan wel zou kunnen sterven. Dat een sporter dat toch doet, onthult heel veel over zijn inborst.

Een onderzoek op het internet maakt duidelijk dat dit incident het zoveelste was in korte tijd. Na de Corona-pauze zijn reeds twee wielrenners overleden. Ongelukken zullen er dus altijd zijn, maar wat steekt is dat dit ongeluk het gevolg was van onacceptabel gedrag van een sporter. Volgens bekomen informatie, brak Jakobsen daarbij zowat alle botten in zijn gezicht, verder zouden zijn gehemelte en luchtpijp, verbrijzeld zijn. Hij heeft dus zwaar lichamelijk letsel opgelopen als gevolg van de duw die hij kreeg op weg naar de finish. Hoewel het absurde gedrag van de dader gekwalificeerd zou kunnen worden als crimineel gedrag, kan niet tot vervolging worden overgegaan, omdat de handeling tijdens het sporten is gepleegd.

Het wordt tijd dat de organisatoren paal en perk stellen aan crimineel gedrag. Dat kan sporters ertoe aanzetten om niet impulsief te handelen, maar goed te overwegen welke gevolgen strafwaardig gedrag voor hen persoonlijk zouden kunnen hebben. Tot nu toe zijn de gevolgen alleen voor de slachtoffers en hun directe familie. Velen moeten na zo een zware mishandeling de sport vaarwel zeggen, terwijl de 'dader' vrolijk verder gaat met zijn sportbeoefening.

Ik heb het in dit artikel gehad over de wielrensport, maar ook bij andere takken van sport is de verruwing duidelijk merkbaar. Het lijkt alsof 'fair play' geschrapt is uit het jargon van de hedendaagse sporter. De sportarena moet geen forum zijn voor criminelen.

Mireille Hoepel