Sinds als gevolg van de Covid-19 pandemie grote sportcompetities stilliggen, hebben sportliefhebbers niet zoveel om van te genieten. Hun favoriete sporters komen niet in actie. Er is geen spannende competitie en sportvrienden kunnen ook niet gezellig met elkaar over de verschillende spannende match-ups praten. Toch zien we dat er geen week voorbij gaat of de internationale sportpers zorgt ervoor dat de topsporters op de een of andere manier belicht worden. Hierdoor blijft de binding tussen de sporters en de supporters bestaan. Nu zou iemand kunnen redeneren dat die professionals een hele organisatie achter zich hebben, die ervoor zorgt dat er steeds weer nieuws over hen doorsijpelt naar de pers. Die sportjournalisten aldaar hoeven niet zoveel te doen om nieuws over de topsporters te vergaren. In Suriname zijn de meeste sporters wel een Facebookpagina, maar hebben geen management om de informatie up-to-date te houden.

Het zou beter zijn als de sportjournalisten hier te lande de Surinaamse sporters die onder beperkte omstandigheden sporten, zouden belichten. Nu alle competities stilliggen, is het de gelegenheid bij uitstek om onze sporters voor het voetlicht te plaatsen. Zelfs de kleinsten onder ons die dol zijn op voetballen, weten wie Lionel Messi is, maar ik durf te stellen dat er zelfs volwassen Surinamers zijn die nooit hebben gehoord van voetballer Ronaldo Kemble, taekwandoka Tosh van Dijk of worstelaar Fernando Tsang. Hoe zou dat komen? Presteren ze zo slecht? Nee, integendeel. Ronaldo is zo goed dat hij bij de nationale selectie van Suriname zit. Tosh heeft meerdere internationale meetmomenten gehad voor Suriname, maar er is zo weinig over hem bekend. Ook Fernando Tsang heeft bewezen dat hij van wanten weet, want hij is worstelkampioen van Suriname. Zonder anderen tekort te doen, houd ik het even op deze drie sporters, maar ik zou nog heel lang door kunnen gaan om lokale sporters op te noemen. Of wie zijn de korfballers die voor Suriname het Pan-Amerikaanse kampioenschap in de wacht hebben gesleept? Hoe heten ze? Welke binding hebben ze  met Suriname? Waarom hebben ze besloten voor Suriname uit te komen? En ga zo maar door.

Velen klagen dat er niets te beleven is in deze verplichte rustperiode voor de sport, maar het kan anders. Er is genoeg te doen voor sportjournalisten. Laat het Surinaamse publiek kennis maken met alle sporters, vooral de kampioenen, degenen die bij de nationale selecties zitten en de opkomende talenten. Surinamers moeten ook hun eigen sporters kennen.

Mireille Hoepel