Illustratie: sml.sr
In het eerste kwartaal van 2024 ging de Suriname Major League (SML) van start en daarmee werd beroepsvoetbal geïntroduceerd in Suriname. Hoewel spelers voorheen reeds contracten hadden bij hun club, streeft men in het nieuwe format naar meer structuur op dit stuk. Volgens het Comité dat verantwoordelijk is voor het reilen en zeilen binnen de SML zal met de introductie van beroepsvoetbal, het niveau hier te lande omhoog gaan. Echter is het niet duidelijk in hoeverre alle clubs in staat zijn om hun spelers een volledig salaris te betalen of dat sommige spelers naast voetballen ook nog aanvullende werkzaamheden moeten verrichten om rond te komen. Deze kwestie moet goed uitgezocht worden, want als een deel van de spelers naast het voetballen ook nog ander werk moet verrichten om zichzelf en of hun gezin te onderhouden, komen de mooie vooruitzichten die het Comité bij de start had, in gedrang.

Zoals de term reeds doet vermoeden, brengen beroepsvoetballers brood op de plank door te voetballen. De spelers hoeven dus geen andere baan te zoeken en kunnen zich volledig toeleggen op wat ze het liefst doen, namelijk voetballen. Daarnaast kan je als club, in plaats van tweemaal in de week, dagelijks over de spelers beschikken en dus het maximale halen uit de spelersgroep. Zodra er ook semi-beroepsvoetballers ertussen zitten, wordt het problematisch om het team als geheel naar een hoger niveau te brengen, omdat het deel dat ook andere verplichtingen heeft, niet evenveel belast kan worden als de volledig betaalde voetballers. Het is wenselijk om alleen volledig betaalde professionals in de SML te laten opereren, zodat zowel de trainingsfrequentie als de trainingsintensiteit omhoog kan gaan.

Het is niet duidelijk of de spelers in de pilotfase van vier jaren ook door de organisatie worden vergoed. In ieder geval moet ervoor gezorgd worden dat in deze periode een goede basis wordt gelegd, zodat de organisatie daarna op eigen benen kan staan. Dit zal deels mogelijk zijn door sponsoring en door de opbrengsten van de kaartverkoop. Echter hangen beide af van de kwaliteit van het te leveren product, namelijk goed voetbal. Indien de verenigingen erin slagen het niveau omhoog te brengen, zodat het geleverde spel kwalitatief en ook nog attractief is, zullen de toeschouwers vanzelf de weg naar het stadion vinden en zullen meerdere Surinaamse clubs in navolging van Robinhood, hun mannetje kunnen staan in de regio. Regionale successen zullen ongetwijfeld ertoe leiden dat bedrijven niet langer aan de kant zullen blijven staan, maar mee willen liften.

Introductie van beroepsvoetbal kan mits goed aangepakt, een sneeuwbaleffect hebben en de voetbalindustrie hier te lande een enorme prikkel geven. Nu wordt er incidenteel een vol stadion gehaald, omdat een club met een grote supporters aanhang haar opwachting maakt of omdat er een artiest is ingehuurd. Maar het streven moet erop gericht zijn op bij iedere wedstrijd volle tribunes te hebben, hetgeen alleen bereikt kan worden als het niveau omhoog gaat. Om dat te bereiken moeten verenigingen flink investeren. Vanwege de financieel-economische situatie is het natuurlijk een uitdaging om gezien de huidige staat van ons voetbal, erin te investeren. Echter kan er bij verhoging van het niveau en de amusementswaarde, op termijn veel meer terug verdiend worden.

Mireille Hoepel