In de buurten van Leiding 20, Sunny Point, Santopolder en daarbuiten zien we dagelijks het gezicht van armoede. Kinderen worden opgevoed door oudere zussen die zelf nog kind zijn. Hun moeders werken diep in het binnenland, onder zware omstandigheden, voor een paar gram goud – goed voor zo’n SRD 20.000 per maand. Genoeg om het gezin staande te houden. Daarna keren zij terug naar hun kinderen, uitgeput en met gebroken hoop. En dan vertrekken ze weer.

Ondertussen lezen we in het nieuws dat parlementariërs, ministers en de president salarissen ontvangen die meer dan tien keer hoger liggen dan het minimumloon. Deze ongelijkheid doet pijn. Niet uit jaloezie, maar uit rechtvaardigheidsgevoel. Want hoe kunnen we verwachten dat arme mensen vertrouwen houden in het systeem, als het systeem hen structureel telkens weer achterstelt?

Wij, de A20-groep Koewarasan op Santopolder, geloven dat onze leiders van goede wil zijn. Maar wij vragen ons af: hoe is het mogelijk dat zulke verschillen bestaan? En belangrijker nog: wat wil de regering hieraan doen?

Wij pleiten niet vanuit afgunst, maar voor evenwicht. Voor beleid dat écht investeert in kwetsbare gezinnen. Voor salarisherziening, maar vooral voor structurele armoedebestrijding, betere kinderopvang, onderwijs en begeleiding voor onze jonge moeders. De kinderen van vandaag zijn het Suriname van morgen. Ze verdienen beter dan dit.

Onze oproep is vriendelijk maar dringend: kijk naar de wijken, luister en voel het verdriet van de mensen. Laten we samen bouwen aan een samenleving waarin iedereen, ongeacht afkomst of inkomen, een eerlijke kans krijgt.

Gloria Lie Kwie Sjoe
A20-coördinator Koewarasan