Patricia

Gisteren was een bijzondere, ik zeg het je, een ongelooflijke dag. Al vroeg in de ochtend voelde ik het aan dat de dag zich goed voortplantte. Het zou later op de dag blijken spot on te zijn, gezien het verloop van de uren van de dag gisteren en de weder discovery van wat voor talenten we hebben, waar ik trots op ben en ik hoop wij allemaal.

Een fotoserie van Paul Woei die ik misschien nooit eerder had gezien, confronteerde mij met hoeveel ik weet en hoeveel ik niet weet.

Ik heb van veel grote fotografen, zoals Ansel Adams, Joel Meyorowitz, Cindy Sherman, Tracey Moffat, hun werken gezien en mogen bestuderen en moet erkennen dat wat Woei neergezet heeft over Paramaribo en misschien Suriname, zeer interessant en briljant is.

En gisteren in dit prikkelende milieu waar ze hangen, had ik een inspirerend en spiritueel gesprek met een van de directeuren van een van onze banken. Ik was daar voor een zakelijk gesprek, een gesprek dat altijd weer omslaat in de zorgen over onze mensen en de voortgang van ons land.

Je voelde gewoon dat de sfeer bruisend en productief was. De schitterende Paul Woei's hadden ook geholpen mijn creatieve geest van alle momenten en kanten te stimuleren tot het beeld van Suriname die ik zie. En Suriname met zijn beiden zien, konden wij helemaal.

De wisselkoers had een prominente standing, omdat het eindelijk op een volwassen en evenwichtig beleid verdient om ons nationaal belang, inclusief dat van het Volk, te realiseren.

Die 7%-regeling om zelf te kunnen bouwen bungelde ook voor ons als voorbeeld van wat we op eigen krachten met de banken en de Moederbank in 2003 hebben kunnen ontwikkelen en daarmee de Surinaamse mensen sterker en weerbaarder hebben gemaakt.

Het meest schitterende moment was de vraag, wens, behoefte en noem het misschien ook de drang bij hem, waarom we voor de goud- en houtindustrie niet dezelfde Staatsolieformule van hoogzoekende inkomsten voor ons land hebben toegepast. Het zelf delven.

De oprichting van Grassalco was nooit anders bedoeld dan het goud zélf te doen, als Surinaamse ondernemers en Surinaamse mensen met hooguit een joint venture van buitenaf om ons bij te staan als we niet beschikten over die specifieke kennis.

We kwamen bijna gezamenlijk op het spoor hoe briljant het zou zijn te beschikken over de drie instrumenten, oliedollars, gouddollars en houtdollars.

Bij goud zouden wij de uitzondering moeten maken dat van 2 goudmijnen, de volledige opbrengsten daarvan in goud moeten komen te staan voor de komende generaties ter dekking van ons wettig betaalmiddel.

Emancipate yourself from…

John van Coblijn