Column: Een baan, een bord eten, een beetje zekerheid
Voor tienduizenden Surinamers is een ambtenarenbaan geen roeping, maar een reddingsboei in een leven vol onzekerheden. Een verzekering tegen ziekte. Tegen honger en vergetelheid. Want buiten het overheidsapparaat is er weinig om op terug te vallen. De AOV is te laag om van te leven. Ziektekosten zijn ondraaglijk voor wie geen verzekering heeft. En wie in het binnenland woont, moet soms uren varen of lopen om een verpleegpost te bereiken – als die er al is.
Dus klopt men aan bij de overheid, vaak letterlijk. Want het alternatief is hosselen, zwijgen, of hopen dat 'luku san e kon moro'. En bij elke regeringswisseling, elke nieuwe combinatie van partijen, staan er weer mensen klaar. Met CV’s, met briefjes, met hoop. Niet voor macht of prestige – maar voor een bord eten. Voor een schooluniform, voor medicijnen, die ook niet altijd te krijgen zijn met een SZF-recept.
Maar hoe lang nog? Hoeveel mensen kan het staatsapparaat blijven opnemen, zonder onder zijn eigen gewicht te bezwijken? We weten al jaren dat het apparaat te groot is, te log en te duur. En toch groeit en kraakt het systeem. Wat ontbreekt, is visie. Moed. En vooral: respect. Niet het soort respect dat buigt voor macht, maar dat gelooft in de waarde van iedere burger. Surinamers zijn niet lui. Ze zijn creatief, vindingrijk, strijdlustig. Wat ze missen, is een Staat die hen ondersteunt zonder hen te knechten. Een beleid dat hen ziet, en hen serieus neemt.
Transparantie is dan geen luxe. Het is noodzaak. Zolang beslissingen in het duister worden genomen, blijft corruptie bloeien. En wie eerlijk werkt, wordt keer op keer ingehaald door wie connecties heeft. Stel je voor: een overheid die kleiner wordt, maar krachtiger. Die geen loonslaven creëert, maar zelfstandige burgers ondersteunt. Met echte training, lokale productie, zorgcoöperaties, begeleiding in plaats van betutteling. Niet op papier. Niet in dikke rapporten. Maar in de realiteit van straat en savanne. In volkswijken waar jongeren rondhangen zonder doel. In dorpen waar ouders hun kinderen laten slapen zonder te weten wat er morgen op tafel komt.
Verandering moet tastbaar worden. Van Dyumu tot Kwamalasamutu. Van de kampongs in Commewijne en Saramacca tot de polders van Nickerie. Overal leven mensen die nauwelijks rondkomen, maar het niet opgeven. Ze wonen op plekken waar drinkwater geen vanzelfsprekendheid is, waar lessen onder een boom worden gegeven, en waar zorg ver weg is. Maar daar, in al die stilte, klopt het hart van Suriname. Deze mensen vragen geen privileges. Ze vragen niet om gunsten. Ze vragen om kansen. Om gehoord te worden. Om mee te mogen doen.
De nieuwe regering heeft beloofd het anders te doen. Meer transparantie. Minder verspilling. Geen plek meer voor wie steelt van de gemeenschap. Maar beloftes wegen pas zwaar als mensen in Moengo, Tepu, Albina of Godo Olo het verschil voelen in hun dagelijks bestaan. Een waardig leven mag geen loterij zijn, en geen beloning voor loyaliteit aan een partij. Het moet een fundament zijn van beleid. Want zolang waardigheid een gunst blijft in plaats van een recht, blijft Suriname steken in zijn eigen belofte.
Nu is het moment om te kiezen voor een ander pad. Voor een Suriname waar transparantie, rechtvaardigheid en menselijkheid geen slogans zijn, maar dagelijkse praktijk. Een regering die het vertrouwen wil verdienen, moet niet regeren over mensen – maar mét hen.
Nita Ramcharan
Vandaag
Gisteren
- Verdachte van mensenhandel aangehouden in Tumatu
- 12 zwaar bewapende crimnelen plegen overval op goudconcessie in stuwmeergebied
- Politie maakt melding van nieuwe boetebedragen
- Hogere belastingvrije som voor overuren en vakantiegeld
- Mamma Sranans eerste mama
- AKMOS wil stevige plaats voor KMO in nieuw regeringsbeleid
- Politie spoort vier vermiste personen op
- Waarom verdienen Surinaamse politici zoveel meer dan het volk?
- Internationaal Gerechtshof spreekt zich vandaag uit over klimaatplicht landen
- Brute roofoverval achter Maretraite Mall: man gewond, daders voortvluchtig
- Schietincident Christophel Kerstenstraat: slachtoffer loopt schampschot op
- Akiemboto al actief als Chief of Staff, maar nog formeel DNA-lid
- Veel zon en kans op onweer in de middag
- Trump kondigt nieuwe terugtrekking VS uit VN-organisatie Unesco aan
- Modernisering rechtspraak in Suriname
- OM in hoger beroep tegen vonnis Van ’t Hogerhuysstraat
Eergisteren
- Misiekaba: Deskundigheid boven politieke voorkeur
- Nieuw beurzenfonds Staatsolie ook voor studenten binnenland
- Zware regenval en aardverschuivingen eisen minstens 21 doden in Pakistan
- Simons legt nieuwe koers Kabinet van de President uit
- Saramacca bijt spits af installatie DR- en RR-leden
- Sancties VS bedreigen Latijnse landbouw
- EBS-bond kondigt bodemprocedure aan tegen vonnis 'no work no pay'
- Een goede start of toch nog steeds wensdenken!
- Defensie herdenkt gesneuvelde militairen uit Binnenlandse Oorlog
- Warme dinsdag met wat afkoeling in de middag
- IMF-topvrouw Gita Gopinath vertrekt en keert terug naar Harvard
- Column: Een baan, een bord eten, een beetje zekerheid
- Brunswijk neemt nieuwe kantoorruimte in gebruik