Column: Het lijstenstelsel ter discussie
Nu onze verkiezingstrein – weliswaar te vroeg - aan het rijden is gezet moeten lieden van goede wil proberen er het beste van te maken onder andere door het verkiezingsbestel nauwgezet te bestuderen en waar nodig aanpassingen voor te stellen. Misschien ook door meer duidelijkheid te brengen over wat beoogd wordt met het door ons gekozen kiesstelsel. Recent trokken opmerkingen over het verschil tussen de werking van het personen meerderheidsstelsel en het lijstenstelsel mijn aandacht.
In 1948 werd met de invoering van het ‘algemeen’ kiesrecht het personen meerderheid stelsel geïntroduceerd. Met de invoering van het evenredigheidsstelsel in 1963 deed het lijstenstelsel haar intrede bij de verkiezingen in Suriname. Bij het lijstenstelsel behoefde men slechts één hokje op het stembiljet te kleuren in plaats van de veelheid van hokjes in de periode daarvoor.
De strijd om wie boven en wie onder op de lijst moet staan vindt binnen de partij plaats. Daar kan men beter de kennis en kunde van de kandidaten bepalen, lijkt mij. De kiezers hebben echter de mogelijkheid op de verkiezingsdag middels het uitbrengen van voorkeurstemmen de lijstvolgorde te corrigeren. Dat dit slechts succesvol kan gebeuren bij het behalen van de lijstkiesdeler is niet zomaar bepaald.
Interessant is dat soms de partij zelf dit wapen inzet. Dit gebeurde in 1991 toen de VHP in het district Wanica het niet eens was met zijn positionering op de gemeenschappelijke lijst van het Nieuw Front. Door Marijke Djwalapersad te plaatsen op de zevende (laatste) plaats van de lijst werd de lijstduwer gemaakt tot lijsttrekker.
Soms kunnen kiezers – zoals in 2010 - het fundamenteel oneens zijn met de volgorde op de lijst, zoals die door het partijbestuur en overige partijstructuren werd bepaald. Veel leden van de NDP waren niet tevreden met de plaats die aan Jenny Geerlings-Simons op de Mega Combinatielijst in Paramaribo was toebedeeld. De NDP was de grootste partij in deze combinatie. De actie die grote delen van de NDP hadden opgezet demonstreerde middels de 11162 stemmen die Simons kreeg haar enorme draagvlak binnen en buiten de partij. Op Bouterse na had ze het hoogste aantal stemmen binnen de combinatie.
Met de plaats die personen op de kandidatenlijst krijgen heeft de partij vaak een bedoeling. De kandidaten hebben een bepaalde rol te vervullen in het parlement. Sommige kandidaten horen – vanwege getoonde deskundigheid – volgens de partij terug te keren. Een voorbeeld van zo een kandidaat was Otmar Roëll Rodgers. Rodgers prijkte vaak hoog op de kandidatenlijst, maar het aantal kiezers dat op hem stemde was erg laag. Na de verkiezingsuitslag zagen wij vaak dat velen die onder hem gekandideerd stonden een hoger aantal stemmen hadden gehaald. In 1987, nadat Rodgers de grote roerganger was geweest op de verschillende podia van het Front voor Democratie en Ontwikkeling kreeg hij niet meer dan 4 stemmen.
In 1996 werden 103 stemmen op Rodgers uitgebracht. Ook toen kregen de meeste kandidaten die onder hem op die lijst stonden meer stemmen dan hij. Maar Rodgers toonde zijn nut door zijn parlementaire prestaties en niet door op bedeltoer te gaan voor privé-stemmen. Dat bleek het best in 1969. Rodgers had toen kennelijk nadrukkelijk gevraagd niet op hem te stemmen. Hij stemde toen ook niet op zichzelf. De uitslag van de stemming was dan ook: R.O. Rodgers 0 (nul) stemmen.
Zeker behoorde hij ook tot de 9570 kiezers die disciplinair op lijsttrekker J.A. Pengel hadden gestemd. Rodgers had kleine verkiezingsuitslagen, maar niemand kan ontkennen dat zijn toegevoegde waarde aan het werk in het parlement enorm groot was. In plaats van te werken aan een wijziging dan wel aanpassing van het lijstenstelsel waarvan we lang nog niet weten waar het ons voeren zal is het beter de interne partijdemocratie ter hand te nemen. Laten meer personen actief gebruikmaken van hun stemrecht binnen politieke partijen. Laat die vooral ook worden verruimd.
Het principe van het uitbrengen van voorkeurstemmen is niet voor moy moy uitgevonden, dus dat mag/moet de kiezer dan ook gebruiken. Maar ook in deze is proactief handelen te verkiezen boven reactiviteit. Het is een aanmoediging aan Surinamers om actiever hun bijdrage in politieke partijen te leveren en daar beargumenteert de kandidaat van hun keus hoger op de lijst te krijgen.
Vandaag
Gisteren
- Vijf verdachten staan terecht voor diefstal; één ontsnapt uit cellenhuis
- Suriname in de schijnwerpers: de tragikomedie van deze week (17)
- Voetganger overlijdt na aanrijding aan Kwattaweg
- Lula: Amerikaanse importheffing onaanvaardbare chantage
- Stiefopa veroordeeld voor verkrachting tiener
- Zunder belicht oprichting en samenstelling Herdenkingscomité
- Dode en zwaargewonde Martin Luther Kingweg
- Veroordeelde moet SRD 284.000 betalen aan benadeelden
- Van der San: Verwijt over paniek zaaien onterecht
- Bewolking, maar ook heel warme perioden
- Noersalim: Suriname loopt kans op visexportverbod naar EU
- Misiekaba hekelt 'last-minute benoemingen' door voorganger
- Column: Geen volks- maar partij vertegenwoordigers
- Op de valreep reeks bevorderingen en benoemingen op Justitie en Politie
Eergisteren
- Nieuwe details: Piloot mogelijk oorzaak crash Air India
- Bromfietser beschoten in Leonardo da Vincistraat
- We hebben eigenlijk geen armoedevraagstuk
- Twee aangehouden voor reeks inbraken en bezit drugs
- Regering gaat RVI evalueren; te weinig informatie
- Vastgoedfraude: verdachte stuurde valse documenten via WhatsApp
- Brute overval Calcuttastraat: slachtoffer mishandeld, veel geld en sieraden buitgemaakt
- Territoriaal belastingstelsel voor Suriname
- Er komt absoluut geen kabinet van de 'First Gentleman'
- Pro-Russisch cybernetwerk opgerold
- Onweersbuien in de late nacht
- Staatshoofd Simons: Het pad van verandering is ingeslagen
- Column: Voetbal is ‘Big business’
- Simons pleit voor gezond fiscaal beleid en actieve productie-economie