Column: Geduld

De Surinaamse mannenvoetbalselectie heeft in de Oktober-window van de FIFA een betere beurt gemaakt en wist uit twee competitiewedstrijden vier punten te pakken in de Concacaf Nations League. In de afgewerkte wedstrijden hebben we een team gezien dat in staat is met vrij groot gemak achter de verdediging van de tegenstander te komen. Echter heeft de aanvalslinie in de wedstrijd tegen Haïti nagelaten om de drie punten veilig te stellen. Dit verzuim is ruimschoots goedgemaakt in het treffen tegen Grenada, waarin alle linies een uitstekende job hebben verricht en de drie punten met groot machtsvertoon binnen werden gehaald. Hierdoor eindigt Natio met een totaal van vijf punten, waardoor een langer verblijf in groep A van de Nations League veilig werd gesteld, maar het meedingen naar de volgende editie van de Copa America, helaas niet meer mogelijk is.
Het is gebleken dat Winter een sterke persoonlijkheid heeft en zich niet de les laat lezen door anderen die de job niet toegewezen gekregen hebben en misschien zelf nooit hebben gevoetbald of voor een spelersgroep hebben gestaan. De bondscoach is op basis van zijn deskundigheid binnengehaald en mag ook bogen op een flinke dosis ervaring als speler, dus is hij de autoriteit als het aankomt op het beoordelen of een voetballer al dan niet gebruikt kan worden. Opvallend is dat het spelerscollectief schijnt te bloeien onder zijn bewind. Er werd met plezier gevoetbald en het succes is het resultaat van een collectieve inspanning, dus ook van spelers die weinig of geen speelminuten hebben gemaakt. We moeten er voor waken dat er tweedracht gezaaid wordt, want een Latijns gezegde luidt ‘Concordia parvae res crescunt, discordia maximae dilabuntur’ hetgeen inhoudt dat je door eendracht kan groeien, terwijl door tweedracht de grootsten ten onder gaan. Laten alle actoren geduld betrachten en het trainerscollectief de ruimte geven om het proces zo deskundig mogelijk te begeleiden.