Nickerie: Jeugd hoort roep van de mangrove

Het zaadje voor het voortbestaan van generaties, daar hebben Nickeriaanse scholieren zich voor ingespannen. Rode en zwarte mangrovenplantjes hebben ze in halve petflessen gekweekt tot trotse levensvatbare planten die de woeste golven, de uitdagingen van klimaatsverandering kunnen doorstaan. De plantjes zullen de natuurelementen trotseren en uiteindelijk de baarmoeder vormen van het zeeleven. Garnalen, vissen en vogels zullen zich erin voortplanten en nieuwe generaties creëren. Voor de mens zorgen ze niet alleen voor bescherming van het land, het vasthouden van de uitstootgassen (CO2) maar leveren ze ook een bestaansmogelijkheid op. Een overvloed aan vis en garnalen.

De Nickeriaanse scholieren hebben getoond dat ze er niet vies voor zijn hun handen in de modder te steken om een zaadje levensvatbaar te maken. Ze beseffen dat ze zelf de handen uit de mouwen moeten steken om een bijdrage te leveren aan hun eigen toekomst. Het project van de UNDP 'Promoting Mangrove density through planting and appropiate coastal zone management' heeft een keten van schakels bewust gemaakt van het belang van mangrovebossen. De boodschap is doorgegeven, bewaar de mangrove en je beschermt het land, jezelf en de komende generaties. Een boodschap met de hedendaagse realiteit, wil je de wereld redden, begin bij jezelf.

Gestart met een streven om 2.000 mangrovekweeklingen te hebben, hebben projectleider Sieuwnath Naipal en zijn team de jeugd erbij betrokken. Vijf scholen hebben gereageerd op de oproep die een jaar geleden in Nickerie is gedaan. OS Delhiweg, OS Nieuw Nickerie, OS Zeedijk, OS Van Pettenpolder en de Rambaran Mishreschool hebben de nieuw uitdaging aanvaard om tegen een kleine vergoeding te zorgen voor de kweeklingen. Workshops, trainingen, monitoring en begeleiding zijn er kortweg aan voorafgegaan. Bij het begin van de schoolvakantie werden de planten naar de nursery verplaatst voor verdere monitoring. Ze moesten worden natgemaakt en schoongemaakt voor hun uiteindelijke reis.

Na zeven maanden was het zover en moesten de plantjes op hun bestemming worden geplant. De oproep om vrijwilligers, hoe breed ook aangepakt in het district, leverde nul komma nul op. Leger, brandweer en het Korps Penitentiaire Ambtenaren kwamen in met manschappen die zij gezien hun beperkingen konden vrijmaken. Van de 50 mensen die zich hadden opgegeven om de bijkans 1.500 mangrovekweeklingen te helpen planten, verschenen op de dag -donderdag- zelf zo'n 30 personen inclusief districtscommissaris Senrita Gobardhan met haar gevolg. Zij vertrok nadat ze het eerste plantje in de modder had gedaan met de hulp van Naipal. Ze had andere verplichtingen en vertrok na haar bijdrage met haar gevolg.

De plantjes waren een dag eerder getransporteerd naar de monding van de kreek van hun bestemming. Er werden drie trips gemaakt met twee vissersboten. Er moet continu gewerkt worden met het getij. Bij hoog water konden de boten een stuk de kreek in, maar er was dan weer laag water nodig om de plantjes in de modder te doen. Helemaal droog is het niet geworden door het springvloed getij. De boten konden de volgende dag bij het laag getij nauwelijks de monding van de rivier binnen, het water was laag en de stroming van het zeewater dat uit de kreek kwam, was sterk. Een heuse taak om de boten ergens aan de bestaande mangrovebomen te binden om te voorkomen dat ze zouden worden overgeleverd aan het eigenwijze spel van de stroming en golven.

De bedoeling is om het succes van Bearingshole te overtreffen. Was er vijf jaar geleden bij Bearingshole geplant op 'stevige' modder, nu was de uitdaging om de planten neer te poten in de modder terwijl het water vijftien tot dertig centimeter hoog was. Het was zoeken in het groot meer dat is ontstaan door kustafslag, naar gedeelten waar het water laag stond tijdens een getij na de springvloed, om de rode en zwarte mangroveplantjes hun uiteindelijke plek te geven tussen de witte mangrove. De gekozen locatie, in de volksmond en bij de vissers bekend als Dhasanwa (drassig gebied), is deel van het Bigi Pan-gebied. Het was ploeteren in de modder, tijgeren om je sneller te verplaatsen, de vissersboten duwen door de modder, innovatief bezig zijn. Het is allemaal met plezier en onderlinge gezelligheid gedaan.

De reis van zo'n half uur tot drie kwartier op open zee, de hoge golven trotseren in een vissersboot, heeft menigeen misschien afgeschrikt om mee te helpen planten. Maar deze kleine groep vrijwilligers is in elk geval bereid het opnieuw te doen om de rest van de plantjes in de modder te doen. De resterende kweeklingen zijn op hoger grond verplaatst, waar de golven ze niet vinden. De komende week gaat een deel van de groep terug om de job af te ronden. Zelfs degenen voor wie het de eerste keer was op zo'n vissersboot, op de open en aardig onstuimige Atlantische kuststrook van het land, zullen de uitdaging vrijwillig keer op keer weer aangaan als de roep van Naipal weer klinkt.