Wie kent het niet: het oude gezegde "Nieuwe bezems vegen altijd schoon." Maar wat als die bezems zijn vervaardigd uit oud, afgedankt materiaal? En wat als het vuil dat ze zogenaamd moeten opvegen juist is opgehoopt onder diezelfde oude bezems?

Onlangs ontstond een ogenschijnlijk nieuwe regering: coalitiepartners die eerder al aan het roer stonden, nu herverpakt als brengers van vernieuwing. Toch blijven de sporen van hun eerdere economische wanbeleid zichtbaar en uitgewist.

Econoom Sylvester E. waarschuwde dat Suriname sinds vorig jaar in vrije val verkeert. Die koers, met een rechts-economische inslag en indirecte dollarisering, leidde tot torenhoge inflatie, fors koopkrachtverlies en een diepe kloof tussen rijk en arm. Zelfs Staatsolie liet weten dat populistische beloftes – zoals het maandelijks uitkeren van duizenden dollars – de economie "op lange termijn ernstig in gevaar" kunnen brengen.

Tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen (APB) noemde Rabin Parmessar de devaluatie van de SRD onder de huidige regering zelfs een directe aanslag op de portemonnee van de burger. Daarnaast wees hij op dubieuze OMO-operaties en explosief stijgende overheidsuitgaven, waarvan slechts een fractie bij de bevolking terechtkwam. Parmessar sprak openlijk over een "dubbele moraal" in het monetaire beleid en deed een oproep tot verantwoordelijkheid.

Stapeling op stapeling van fouten: zonder ingrijpende hervormingen blijft Suriname verstrikt in een economische malaise, met torenhoge inflatie (50–60%), stagnatie en een almaar groeiende kloof.

En toch presenteren precies diezelfde partijen zich nu als de redders van de natie. In plaats van echte oplossingen te bieden, verschuiven ze de aandacht met polariserende retoriek: verdeel-en-heers en ideologische steekspelletjes.

Een sprankje hoop!
Kunnen gerecyclede bezems werkelijk dit vuil wegvegen?
Toch gloort er een sprankje hoop: zelfs de scherpste kritiek suggereert niet dat verandering onmogelijk is, mits er bereidheid bestaat om het anders te doen. Die oude coalitiepartners bieden kiezers in deze onzekere economie zelfs juist de kans om hen op hun daden aan te spreken.

De nieuwe regering krijgt het voordeel van de twijfel — áls ze tenminste eindelijk afrekent met populisme, nepotisme en monopolies. En als ze gehoor geeft aan de oproep van Parmessar en Sylvester, door te kiezen voor duidelijke monetaire controle, volledige transparantie en eerlijke herverdeling, dan kunnen juist ook deze gerecyclede bezems misschien wél het vuil opruimen.

De echte uitdaging is om deze 'bezems' niet af te meten op basis van kleur of afkomst, maar op de resultaten die ze boeken. Dáárin schuilt de hoop voor Suriname: in verantwoordelijkheidsbesef, daadkracht en het échte veegmoment.

Berghaven Hervé