De rechtsgeleerde Armand van de San heeft ons reeds verschillende keren via haast evenveel media uitgelegd dat reeds 18 jaar de amnestiewet geen invloed heeft op strafbare feiten, die in het kader van de aanval op het dorp Moiwana zijn gepleegd. Daarbij heeft deze wet de toepassing van amnestie voor misdrijven die als misdrijven tegen de menselijkheid kunnen worden gerekend uitgesloten. Maar sinds de recente uitspraak van het Constitutioneel Hof over de amnestiewet van 1979 denken velen dat Ronnie Brunswijk en zijn voormalige Junglecommando vogelvrij verklaard zijn. De recente oproepen via de media dat indien u of de uwe onrecht is aangedaan tijdens de inval in Moiwana u zich bij elk politiestation kan melden, heeft aan deze vermeende vogelvrijverklaring een dimensie toegevoegd. Nita Ramcharan schreef in haar column van 8 augustus jl. dat de koning schaak staat, maar expliciet vermeldde zij dat deze nog niet schaakmat staat. En zo is het! En toch blijven sommigen denken dat Brunswijk c.s. met de rug tegen de muur staat.

Als ik mij oren bij mr. Armand van der San te luisteren leg dan hoor ik hem nog recentelijk ten overvloede aangeven dat er een onderscheid gemaakt moet worden tussen de gevechten gevoerd tijdens de Binnenlandse Oorlog en de feiten gepleegd bij Moiwana. Met name legt hij uit dat het vonnis van 2005 van het inter-Amerikaans Hof onder meer bepaalde dat in het geval Moiwana er geen beroep mag worden gedaan op de nationale wetten - zoals de amnestiewet van 1992 of verjaringstermijnen om het bevolen onderzoek en vervolging te weigeren.

Aangezien wij onderdeel zijn van het Inter-Amerikaans verdrag voor de mensenrechten zullen wij deze uitspraak moeten eerbiedigen. Bekend is overigens dat het grootste deel van de gepleegde feiten tijdens de Binnenlandse Oorlog ondertussen verjaard zijn. Ook is het duidelijk dat de afslachting bij Moiwana niet door het Jungle Commando gepleegd kan zijn, omdat deze onderdeel was van een zoektocht naar leden van deze groepering.

Brunswijk gaat eraan voorbij dat mensen met een hoge positie in welk land dan ook zaken bespreekbaar kunnen maken en dat zij niet als personen van de straat kiezen voor het fysiek beslechten van conflicten. Dus hoe hoger de positie die men bekleedt, des te minder publiek kabaal men maakt bij een besluit dat - al dan niet vermeend - in zijn of haar nadeel genomen is. Van personen in hoge posities verwacht men geen wakamantaal, geen vechtersbaasmentaliteit of 'srudati-oplossingen', maar het zoeken van een oplossing middels kalm beraad en rustig overleg.

Het zal duidelijk zijn dat ik mij niet terug kan vinden in de wijze waarop politicus Brunswijk het besluit van het Constitutioneel Hof over de amnestiewet met het volk dacht te moeten delen m.n. niet met de interpretatie die hij daaraan gaf. Het is mij echter niet ontgaan dat Ronnie Brunswijk als vicepresident aanwezig was bij de beëdiging van procureur-generaal mr. Gracia Paragsingh op maandag 14 augustus jl., terwijl hij en zijn politieke partij ernstige bezwaren hadden tegen deze beëdiging.Hij was eveneens aanwezig op de installatie door het Hof van Justitie op 23 augustus. Ook wat de keuze voor ons nieuw kiesstelsel betreft zien wij politicus Brunswijk en de fractie van zijn partij in DNA een draai van 90 graden maken. Zijn dit dé politieke verrassingen van 2023 of volgen er nog meer?