Armoede en extreme armoede worden doorgaans gedefinieerd op basis van het inkomen, de toegang tot basisbehoeften en andere sociaaleconomische indicatoren. Een belangrijke indicator van armoede is een laag inkomen. Velen hebben moeite om voldoende inkomsten te genereren om in hun basisbehoeften te voorzien. Hoge werkloosheidscijfers en informele werkgelegenheid dragen bij aan deze uitdagingen. Een persoon moet nu minstens SRD 5.428 hebben om een minimaal bestaan te leiden. Dit blijkt uit onderzoek van de Interfaculty for Graduate Studies & Research (IGSR) van de Anton de Kom Universiteit van Suriname.

Een ander onderzoek heeft aangetoond dat een half procent van de bevolking in extreme armoede leeft. Extreme armoede wordt meestal gebruikt om het allerlaagste niveau van armoede te beschrijven, waarbij mensen in zeer precaire omstandigheden verkeren en een chronisch tekort hebben aan basisbehoeften. Dit kan betekenen dat ze moeite hebben om voldoende voedsel te verkrijgen, geen toegang hebben tot schoon water, geen adequate huisvesting hebben en geen toegang hebben tot basisgezondheidszorg.

Wanneer grote delen van de bevolking geen toegang hebben tot basisbehoeften en kansen, kan dit leiden tot frustratie, onvrede en een gevoel van onrechtvaardigheid. Dit kan de politieke stabiliteit in gevaar brengen en spanningen veroorzaken. Armoede kan ook bijdragen aan politieke polarisatie, waarbij verschillende groepen binnen de samenleving tegenover elkaar komen te staan. Voor beleidsmakers is het dus belangrijk om armoede serieus aan te pakken en maatregelen te nemen om de economische kansen te vergroten, sociale ongelijkheid te verminderen en de sociale cohesie te versterken.

Een combinatie van strategieën, aangepast aan de specifieke behoeften en context van Suriname, kan bijdragen aan het verminderen van armoede en het bevorderen van duurzame ontwikkeling. Het bestrijden van armoede en extreme armoede vereist een gecoördineerde aanpak op verschillende niveaus, waaronder overheidsbeleid, samenwerking met ngo’s en betrokkenheid van de gemeenschap.

Economische diversificatie is een van de strategieën die kunnen helpen bij het verminderen van armoede. Het stimuleren van economische diversificatie is essentieel om de afhankelijkheid van slechts enkele sectoren te verminderen. Door te investeren in andere sectoren kan er meer werkgelegenheid en inkomen worden gecreëerd. Verder zijn het creëren van meer kansen voor werkgelegenheid en het bevorderen van fatsoenlijk werk cruciale maatregelen om armoede te verminderen. Dit omvat het stimuleren van ondernemerschap, het verbeteren van de arbeidswetgeving en het waarborgen van een eerlijk loon voor werknemers. Het opzetten van effectieve sociale beschermingsprogramma's, zoals ziektekostenverzekering en programma's voor directe armoedebestrijding, kan een belangrijke rol spelen bij het verminderen van armoede en het beschermen van de meest kwetsbare groepen in de samenleving.

Self-employment, ofwel zelfstandig ondernemerschap, kan een belangrijke rol spelen bij de bestrijding van armoede en extreme armoede in Suriname. Self-employment stelt mensen in staat om hun eigen bedrijf te starten en daarmee werkgelegenheid te creëren. Dit is vooral belangrijk in gebieden waar de formele werkgelegenheid beperkt is. Door het opzetten van kleine bedrijven kunnen zelfstandige ondernemers niet alleen hun eigen inkomen genereren, maar ook banen bieden aan anderen in hun gemeenschap.

Self-employment biedt de mogelijkheid om inkomensdiversificatie te realiseren. Mensen kunnen hun eigen bedrijf starten naast een bestaande baan of als aanvulling op ander inkomen. Dit verhoogt de veerkracht van individuen en gezinnen tegen economische schokken, zoals werkloosheid of verlies van inkomen uit andere bronnen. Zelfstandig ondernemerschap is echter geen universele oplossing voor armoedebestrijding. Bovendien brengen het succesvol opzetten en laten groeien van een bedrijf uitdagingen met zich mee. Daarom is het belangrijk dat zelfstandige ondernemers toegang hebben tot ondersteuning, zoals training, technische assistentie, toegang tot krediet en markten, en een gunstig ondernemingsklimaat.

Armoede en extreme armoede beroven mensen van basisbehoeften zoals voedsel, water, onderdak, onderwijs en gezondheidszorg. Ieder mens heeft recht op een waardig bestaan. Het bestrijden van armoede is een kwestie van het waarborgen van de menselijke waardigheid en het respecteren van de mensenrechten. Het verminderen van armoede draagt bij aan het bevorderen van sociale stabiliteit, vreedzaam samenleven en het verminderen van politieke en sociale spanningen. Armoede vormt een belemmering voor economische groei en ontwikkeling. Armoede en extreme armoede gaan vaak gepaard met ongelijkheid en uitsluiting. Het bestrijden van armoede is een stap in de richting van het bevorderen van sociale rechtvaardigheid en gelijkheid. Het bestrijden van armoede zorgt ervoor dat alle Surinamers, ongeacht hun achtergrond, gelijke kansen hebben om hun potentieel te verwezenlijken en een beter leven te leiden.

Kortom, het bestrijden van armoede en extreme armoede in Suriname is essentieel voor het waarborgen van menselijke waardigheid, sociale stabiliteit, economische groei en rechtvaardigheid. Het is een investering in een betere toekomst voor het land en zijn mensen.

Vincent Roep