Minister Marie Levens tijdens de 'Summer School' op O.S. Pontbuiten. Zij heeft een verhaal voorgelezen voor kinderen van het derde leerjaar. (Foto: MinOWC)
Het nieuwe schooljaar is begonnen en daarmee is er ook extra aandacht voor het onderwijs. Vanwege de verstrekkende veranderingen die Marie Levens, minister van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur heeft durven door te voeren in ons onderwijs schijnt het thema onderwijs meer burgers te interesseren of bezig te houden dan daarvoor.

Dat sommige mensen zeggen niet te begrijpen wat de minister en haar staf van plan zijn met het onderwijs verbaast mij. De minister verschijnt heel vaak in de media om zelf tekst en uitleg te geven. Minister Levens blinkt uit in haar duidelijk en eenvoudig taalgebruik. Ik heb zelden mensen van het niveau van de minister zich zo duidelijk horen uiten. Dit is op zich reeds een bijzonderheid in een land waar - volgens een bekende korte anekdote - iemands intelligentie, wijsheid dan wel knapheid wordt geëtaleerd door het gebruik van onverstaanbare taal:
A man taki!
San a man taki?
Mi no sabi, ma a man taki.

Ik vraag mij af hoe de mening heeft postgevat dat er geen toetsmomenten meer zouden zijn in het onderwijs. Wat ik steeds heb begrepen is dat er een einde gemaakt wordt aan de te vroege verstrekkende keuze die kinderen in de zesde klas van het lager onderwijs moesten maken. Verder heeft de minister het relatieve van cijfers overtuigend aangetoond. Zij en haar staf zijn bezig een systeem te introduceren waaruit duidelijker zal blijken waarin leerlingen goed zijn, wat zij voldoende begrijpen en waarin ze nog moeten worden bijgespijkerd.

Aangezien het onderwijs ons allen aangaat is het goed dat iedereen betrokkenheid toont met het onderwijsgebeuren. Maar dan wel een betrokkenheid met een open mind, dus onbevangen. Mocht men twijfels hebben over het gehanteerde systeem of delen daarvan laten wij deze goed beargumenteerd delen met de relevante stakeholders. Minister Levens en haar staf verdienen alle ondersteuning, aangezien te lang te weinig structureels is vernieuwd in ons onderwijs. Ook weten wij dat het algemeen ontwikkelingsniveau van onze bevolking ruimte biedt voor substantiële verbetering.

Het was verademend uit de mond van de minister te horen dat jongens ingenomen zijn met de toolkit die recentelijk is ingevoerd om de liefde voor bètavakken reeds vroeg ingang te doen vinden bij leerlingen. Het systematisch uitvallen van jongens uit het onderwijsproces zal moeten worden geremd, aangezien dit uiteindelijk als resultaat zal hebben een ongebalanceerde maatschappij. Net zo ongebalanceerd als toen de meisjes en vrouwen daarvan systematische werden uitgesloten.
Om te voorkomen dat nog meer leerlingen vervroegd uit het leersysteem vallen wordt naast de ons reeds bekende muloA en B een muloC geïntroduceerd.

Bij de eerstesteenlegging voor de bouw van het scholencomplex te Hanover vroeg de minister zich heel indringend af: Hoe stoppen we verspilling van talent? Als je wilt praten over ontwikkeling van welk land dan ook dan zal je moeten streven naar een zo groot mogelijke inclusiviteit, zei de minister. Niemand kan ontkennen dat we in de loop der tijd enorm veel talent hebben verspild met vooroordelen en verouderde onderwijsmethoden.

Het belang van Nederlands en Rekenen is ons allen bekend. Er zijn voldoende deskundigen in Suriname die de leerlingen het Nederlands zouden kunnen bijbrengen. Wat het Rekenen betreft heb ik mij vaak afgevraagd of er ooit een beroep gedaan is op India. De succesvolle rekenmethoden van dit land worden naar mijn weten wereldwijd geroemd.

Het is te hopen dat na vervolmaking van de thans ingevoerde methode het aantal drop-outs significant zal dalen. Het ministerie van Onderwijs zou ons zeer verplichten door elk jaar van de nodige statistieken te produceren en te verstrekken zodat wij kunnen beoordelen of de ingevoerde methoden leiden tot betere resultaten.

Belangrijk is ook dat wij met z’n allen gaan beseffen dat 'de school' niet slechts tot het gebouw beperkt is waarin enkele uren van de dag onderwijs wordt verzorgd. De totale maatschappij is onze school. De voorbeelden die volwassenen geven, met name onze leidinggevenden, zijn mede bepalend voor wat onze kinderen zullen leren. De verbinding tussen theorie en praktijk. Verantwoord leiderschap dat het goed voorbeeld geeft. Preach what you teach zal het adagium moeten zijn.

Het slagen van de nieuw ingevoerde methode zal overigens niet slechts van de minister, haar staf en schoolleiders afhangen. De primaire verantwoordelijkheid zal blijven liggen bij de ouders, het eerste milieu zoals dat genoemd wordt. De sterkte van een gezin is steeds een belangrijke randvoorwaarde gebleken voor de ontwikkeling van een kind. Zolang we nog zwakke gezinnen hebben, waar niet alle kinderen die geboren worden welkom zijn, zullen meer mensen als Robby Berghout met zijn Stiwewa broodnodig zijn om mede Surinamers te winnen voor onze samenleving.

Sinds 7 oktober schijnt een nieuwe mantra in Suriname te zijn “Laat Chan niet in de steek”. Ik hoop – in ons allerbelang – dat Marie niet vergeten wordt.

Hans Breeveld