Onderwijs op de rand van ondergang
Het Surinaamse onderwijssysteem, ooit een belofte van vooruitgang en gelijke kansen, is vandaag een spiegel van verwaarlozing, beleidsfalen en gemiste kansen. Nu, meer dan ooit, vraagt het onderwijs om nationale aandacht – en om moedige keuzes.
De onzichtbare crisis
In de afgelopen decennia is het onderwijsbeleid gekenmerkt door stagnatie en ad-hocmaatregelen. Tussen 2000 en 2010 werden slechts zo’n 25 scholen gebouwd, vooral in stedelijke gebieden, terwijl het binnenland – waar de nood het hoogst is – structureel werd genegeerd. De gevolgen zijn schrijnend: kinderen in afgelegen dorpen moeten soms uren reizen om een middelbare school te bereiken, of blijven simpelweg thuis omdat er geen onderwijsvoorziening is.
De situatie verslechterde tijdens de Covid-19-pandemie, toen het gebrek aan digitale infrastructuur pijnlijk zichtbaar werd. Meer dan 60.000 leerlingen liepen aantoonbare leerachterstand op door het uitblijven van online lessen en onvoldoende toegang tot internet en devices. De overheid had geen antwoord; duizenden scholieren, vooral uit kwetsbare gezinnen, verloren hun aansluiting met het onderwijs.
Beleidsarmoede en overvolle klassen
De recente invoering van de "nieuwe leerstructuur" (BO–VO-systeem) in 2021, bedoeld als modernisering, werd voortijdig en zonder voldoende voorbereiding doorgevoerd. Leerkrachten en ouders werden nauwelijks betrokken, monitoring en evaluatie ontbraken. Het resultaat: chaos, onduidelijkheid en massale kritiek vanuit het onderwijsveld. In plaats van verbetering ontstond verwarring, demotivatie en een dalende onderwijskwaliteit.
Tegelijkertijd zijn de fysieke omstandigheden ronduit zorgwekkend. Honderden klassen zijn overvol, soms met meer dan 45 leerlingen per lokaal. Tussen 2020 en 2023 werden slechts twee nieuwe scholen opgeleverd, ondanks een groeiende bevolking. Schoolboeken zijn vaak te laat of in onvoldoende aantallen beschikbaar, en structurele investeringen in ICT blijven uit.
Een lichtpuntje – en zijn schaduw
Tussen 2010 en 2020, onder de NDP-regering, werden er wel degelijk stappen gezet: meer dan 40 nieuwe scholen, uitbreiding van onderwijs in het binnenland, loonsverhogingen voor leerkrachten en het jaarlijkse schoolpakkettenprogramma voor kansarme leerlingen. Deze investeringen toonden aan dat verandering mogelijk is wanneer onderwijs prioriteit krijgt.
Maar deze vooruitgang is fragiel gebleken. Na 2020 viel het beleid weer terug in oude patronen van bezuinigingen en stilstand. Leerkrachten staken opnieuw vanwege achterblijvende salarissen, motivatie daalde, en het binnenland raakte opnieuw uit beeld. De hoop die was opgebouwd, dreigt nu te vervagen.
De prijs van onverschilligheid
De structurele problemen in het Surinaamse onderwijs zijn niet slechts cijfers op papier – ze zijn de gebroken beloftes aan een generatie die recht heeft op kansen. Elk kind dat de school voortijdig verlaat, elke leraar die het vak opgeeft uit frustratie, is een verlies voor de samenleving als geheel.
Het onderwijs heeft geen behoefte aan nog meer rapporten of tijdelijke lapmiddelen. Het vraagt om visie, daadkracht en investeringen, in: nieuwe scholen, betere salarissen, moderne leermiddelen, en vooral in het herstellen van vertrouwen tussen overheid, leerkrachten en ouders. Zonder deze inzet dreigt het onderwijs de motor van ongelijkheid te worden, in plaats van de hefboom voor vooruitgang.
Een oproep tot actie
De toekomst van Suriname wordt vandaag geschreven in de klaslokalen van Paramaribo, Galibi, Apoera en Brownsweg. Het is tijd om het onderwijs weer centraal te stellen in het nationale beleid – niet als kostenpost, maar als investering in menselijk kapitaal en sociale rechtvaardigheid.
Laat deze generatie niet de prijs betalen voor politieke onverschilligheid. Geef het onderwijs de aandacht, middelen en visie die het verdient. Want alleen dan kan Suriname bouwen aan een toekomst waarin elk kind, ongeacht afkomst of woonplaats, zijn of haar potentieel volledig kan ontplooien.
Linda Mijnals
Gisteren
- NDP: Bouwen aan een duurzaam en inclusief groeimodel
- Sibibusi Beweging: Democratie vraagt betrokkenheid
- Staat gaat in hoger beroep tegen vonnis zaak Wan Okasi
- IsDB keurt US$ 75 miljoen goed voor nieuwbouw AZP
- Advocaat Sitaram: Geen case tegen ex-minister Somohardjo
- EU-gezanten bereiken akkoord over wapenfonds van 150 miljard euro
- Honderd militairen ingezet voor verkiezingssurveillance
- De Paradox van het Denken en de Macht (slot)
- Live inzicht in kiezersopkomst en telling via nieuwe app
- Gewapende overval magazijn Kirpalani: Twee security guards mishandeld
- Lucky Store heropent na verwoestende brand: Issa wil structureel optreden
- Veel beloftes, weinig plan: BINI fileert partijprogramma’s
- Ramadhin: Integriteit in de zorg is geen keuze, maar een vereiste
- Nog meer bewolking en buien
- Taxiën door de politiek: "Als ik een keer president word..."
- Caricom-waarnemers: Geen signalen over verkiezingsfraude
- Column: De illusie en onze Guyanese ‘vrienden’
- Eskak teleurgesteld: We zijn terug bij af zonder artikel 27
Eergisteren
- Illegale landingsbaan Ston Dansi vernietigd
- Apoera klaar voor praktijkonderwijs: bewoners maken schoon
- Subhas Mungra: IMF-programma verergert armoede en verzwakt economie
- OM pakt celcapaciteit aan: gescheiden opvang verdachten
- Wan Okasi wint rechtszaak; oude situatie hersteld
- Psychiatrisch patiënt slaat moeder met ijzeren voorwerp
- Blokkade Ingi Kondre opgeheven na toezegging overleg met LVV-top
- SATCA: TCT faalt in aanpak veiligheidsproblemen
- €10.000 en waardebonnen buitgemaakt bij Golfclub
- WHO-lidstaten keuren pandemie-akkoord goed, VS afwezig
- Landbouwers Coronie blokkeren weg: Zijn de loze beloften zat
- Vluchtnummer: 50 2505
- Suriname en Guyana zetten in op duurzame samenwerking
- Nog meer regen vandaag
- Taxiën door de politiek: Grondenrechten en gezondheidszorg speerpunten Pikin Slee
- JVC 2025 hekelt mediashow president: ondemocratisch en schadelijk
- Column: Laat jouw stem niet verloren gaan; 17 zetels in het geding
- Grassalco opent Guysure Aggregate & Sands Inc. in Guyana