Column: Borrelpraat no. 726

“Zo broeders, dat was dus de week van Organic Movement.”
“Je kan zeggen wat je wil, de beweging heeft geschiedenis gemaakt, maar is nu zelf geschiedenis geworden.”
“Maar het effect was verbazingwekkend: binnen een week wisten zij Chan & Co tot onderhandeling te krijgen. Helaas zegden ze af.”
“Klopt en dat heeft volgens mij geen enkele buitenparlementaire pressiegroep uit onze samenleving gepresteerd. Proficiat Organic!”
“Nu zijn alle schijnwerpers gericht op de uitspraak van het Constitutioneel Hof.”
“Het ConH heeft onze oneerlijke kiesregeling niet-verbindend verklaard, hiep-hiep-hoera.”
“Kraai alsjeblieft geen onzin uit, jonge vriend. Het ConH heeft alleen twee artikelen uit de kiesregeling onverbindend verklaard.”
“Maar direct schreeuwen mensen emotioneel allerlei politieke kreten door de ether alsof een bepaalde bevolkingsgroep opeens geen stemrecht meer zou hebben.”
“Volgens mij is dit alleen maar stemmingmakerij vanuit de hoek van onze ‘Helikopter Super Cop’ die weer eens zijn overgewaardeerde politieke macht boven onze wet stelde.”
“Maar meester, wat maakt die uitspraak van het ConH nou zo geweldig dat er zo een ophef over gemaakt wordt?”
“Ja, zelfs de regering zegt deze uitspraak te omarmen en de driehonderdertigste presidentiële commissie volgens mij zal benoemd worden om de president erover te adviseren.”
“Met alle grani aan dit Hof dat voor de tweede keer een zeer goed onderbouwde uitspraak deed.”
“Ook een grani aan de juriste die de kiesregeling ter toetsing bij het ConH indiende. Nu is artikel 9 van de kiesregeling onverbindend verklaard.”
”En wat wil dat in normale mensentaal zeggen?”
“Dat de zetelverdeling per kiesdistrict niet is volgens het juiste aantal inwoners per district.”
“Ow. Dus niet ons districten-kiesstelsel is ter discussie.”
“Nee, die is in onze grondwet van 1987 verankerd. Het ConH heeft de zetelverdeling per kiesdistrict niet-verbindend verklaard.”
“Hoe moet ik dat vertalen?”
“Dat in het ene kiesdistrict de stem van de kiezer meer oplevert dan in het andere district, dus dat je in Coronie met zeg maar duizend stemmen een zetel binnenhaalt, terwijl je voor diezelfde zetel in een ander kiesdistrict zo een 5.000 stemmen nodig hebt. Dat is niet-democratisch, dat is oneerlijk, dat geeft niet de ware wil van het kiezersvolk weer, dat geeft een vertekend beeld, dat maakt dat weinig mensen meer politieke macht verwerven dan veel mensen, en dat kan niet.”
“Maar die weinig mensen die meer politieke macht verwerven, zelfs regeermacht, gaan dat niet willen afstaan, vooral niet de leiders en hun family and friends die het meest van deze macht genieten.”
“Klopt, ze gaan hun achterban ophitsen met allerlei rommel, maar intussen is het gros van die achterban nog steeds ten achtergesteld.”
“Dat klopt, terwijl hun partijen vanaf het jaar 2000 in verschillende regeringscoalities hebben gezeten.”
“Ziet die achterban dat niet? Zien die mensen, vooral de jongeren daarbinnen, niet dat ze door hun eigen leiders al zeker drie verkiezingen straal voor de gek gehouden worden?”
 “Waarom maken jullie je daar druk om? Dat hebben al onze politieke partijen sinds de jaren ’50 van de vorige eeuw in meer of mindere mate gedaan en de kiezers hebben dat toch juichend en zwaaiend met partijvlaggen en schuddende lichaamsdelen goedgekeurd? Dat is toch al die jaren hun keuze geweest?”
“But you can’t fool all the people all the time, zoals Abraham Lincoln zei.”
“En intussen stijgt die koers maar, ik denk dat die zich op één SRD op 25 US/euro zal stabiliseren.”
“Vanuit de Centrale Bank wordt gezegd dat er veel lucht in die dollarkoers zit.”
“Dat zal wel, maar dit horen we steeds bij elke sprong van de koers.”
“Maar hoeveel lucht zit er dan in die koers?”
“En is het niet een van de taken van de CBvS om die ‘lucht’ uit die koers te halen? We hebben er geen ene m**r aan om alleen maar weer eens te horen dat er ‘veel lucht’ in die koers zit. Waar zijn de krachtige daden daartegen?”
“Je hebt mooi praats vanachter je borrel. Hoe kan de CBvS met krachtige daden komen als zij niet genoeg dollars daarvoor heeft?”
“En volgens het verdrag met het IMF mag onze Centrale Bank niet met dollars interveniëren om de koers te stabiliseren. De koers moet door vraag en aanbod zelf stabiliseren. Anders krijg je een vertekende koers.”
“Dat klopt. Iemand vergeleek het IMF met een dokter die zijn hogebloeddruk-patiënt, ons land dus, niet met tabletten wilde helpen, maar met een aangepast zoutarm dieet, meer beweging, minder vette, sterk gekruide hap, veel minder alcohol, en geen sigaretten meer. Maar de patiënt scheldt de dokter uit en wil zijn switi-libi niet opgeven en gaat maar door   met dat ongezond eten, zuipen en roken. Maar die lage bloeddruk wordt kunstmatig in stand gehouden door al die tabletten, in de werkelijkheid zijn dat al die subsidies.”
“Dus dan moeten we rekening houden met een koers van rond de een op 25?”
“Ja, voorlopig wel, denk ik, Tot de volgende sprong, want als we als land niet meer dollars gaan verdienen en maar raak van alles blijven importeren, gaat die koers nog meer stijgen. Zo simpel is dat.”
“Dus dit is niet de schuld van het IMF?”
“Echt niet. Is het soms de schuld van het IMF dat onze sterke munt ondanks alle ontwikkelingshulp vanaf onze onafhankelijkheid zo is gedevalueerd?”
“Dus meester, door die strenge kuur van ‘dokter IMF’ te volgen, kunnen we hieruit komen, anders gaan we erin blijven en zal die koers steeds blijven stijgen.”
“Klopt helemaal, maar de ware schuldigen, die dieftige politici, geven elkaar en iedereen behalve zichzelf de schuld van deze jarenlange neergang. En wij geloven hun a-no-mi verhaaltjes.”
”En we sukkelen er maar achteraan, met onze verziekte etnische politiek, oneerlijk kiesstelsel en ondeskundige assembleeleden en graaizuchtige politieke leiders.”
“Ja, hou dat volk daarom etnisch verdeeld en maak ze lekker met wat lawsie pakketten en nu met een oli moni.”
“Mijn hemel, alleen die belachelijke naam zegt al genoeg.”
“Broeders, lang leve dit lieve zoethoudertjes-beleid dat meer gericht is op het maar subsidiëren van verlieslatende staatsbedrijven en het toekennen van nationale vrije dagen dan op het stimuleren van de economie. Neem een voorbeeld aan ons buurland.”
“Op dat voorbeeld proost ik deze keer.”
 
Rappa