Column: Religieuze intolerantie
22 Jun, 00:59
foto
Hans Breeveld


Hoe vaak hebben wij die synagoge en moskee aan de Keizerstraat niet gebruikt om Suriname met gepaste trots als een van de religieus meest tolerante landen in de wereld te presenteren? Wi e prodo nanga den! Niet onterecht. Suriname mag een land genoemd worden van opmerkelijke religieuze tolerantie. Een voorbeeld voor menig land in deze wereld. Adeldom verplicht of zoals de odo zegt: Dyompo teki taki na noti, ma tan anga. Het was daarom dat een bericht dat ik de afgelopen week hoorde mij zeer heeft beziggehouden. Indien het waar is mag er niet schouderophalend aan voorbij gegaan worden. 

Op 16 juni zag ik in het tv-programma In de Branding de heren Naifa Saling en Alfonsus Lieuw A Njoe, voorgangers van de Volle Evangelie Gemeente. Ze maakten melding van intimidatie en provocatie van een religieuze groep tegen andere gelovigen. De betreffende religieuze groep zou een bijeenkomst van de gemeente Bribi die op straat werd gehouden, hebben verstoord door lawaai te produceren via enorme geluidsboxen. Over het al dan niet hebben van toestemming c.q. een vergunning door een van de groepen werd niets gezegd.

Kort na dit voorval – aldus de voorgangers – had dezelfde groep het gemunt op een Kerk in Latour en daarna op één in Pontbuiten.
Ook een kerk van de Zevende daags adventisten moest het ontgelden. De directe aanleiding voor de voorgangers om de media op te zoeken was dat nu een kerk van de Volle Evangelie Gemeente aan de Nieuw Weergevondenweg door die eerdergenoemde groep als mikpunt was gekozen. De voorgangers noemden op die bewuste dag abusievelijk als verstoorders de groep Twarfu lo (Twaalf stammen). Ik vond het groots van de voorgangers om op 18 juni samen met vertegenwoordigers van de groep Twarfu lo op de tv te verschijnen en hun verontschuldiging aan te bieden voor de valse beschuldiging, door deze groep als verstoorder aan te wijzen. Het blijkt dus een andere groep te zijn die intimideert en provoceert.

Hoewel de voorgangers aangegeven hebben een klacht bij de politie te hebben gedeponeerd is waakzaamheid geboden. Geen enkele samenleving zit te wachten op religieuze intolerantie. We weten waar deze begint, maar de gevolgen daarvan zijn niet te voorzien. Dat vandaag in het grote India religieuze intolerantie en fanatisme met de regelmaat van de klok leidt tot brandstichtingen en ander onzinnige vernielingen zou voor de wereld – en dus ook voor Suriname - een waarschuwing moeten zijn. De bloedige strijd die in Ierland gedurende ruim 30 jaar tussen Christenen onderling gewoed heeft dient eveneens als een baken op zee.

Maar wij hoeven niet zo ver te gaan. Het was toch in 2012 dat wij in ons relatief klein Suriname een voorval meemaakten waarbij maandenlange strijd werd gevoerd tussen christenen onderling. Het was de rond de dood van de heer Stanley Jabinie uit Nazareth – Djomongo – dichtbij Nieuwe Aurora dat zich taferelen voordeden die tot dan als on-Surinaams gekenmerkt mochten worden. De ruzie tussen 'christenen' was zo hoog opgelopen dat de aardse rechters een uitspraak moesten doen over waar deze 'broeder' begraven zou moeten worden. Gezaghebbende personen in het binnenland gaven toen aan dat de spanningen tussen de christenen in delen van het binnenland zo hoog opliepen dat geloofsgenoten elkaars gebedshuizen met de grond gelijk maakten.

De voorgangers Naifa Saling en Alfonsus Lieuw A Njoe hebben aangegeven bij de politie hun beklag te hebben gedaan en dat er proces-verbaal is opgemaakt. Ook de president schijnt te zijn geïnformeerd.  De vraag is echter of de ruziezoekers ernstig zijn aangesproken en begrijpen dat gelovigen ongestoord in hun kerken of elders hun geloof mogen belijden.
Maar natuurlijk wil ik niet aan het feit voorbijgaan dat de samenleving aan verandering onderhevig is. Ondanks het feit dat wij in ons volkslied zingen Gado de wi Fesiman weten wij dat het secularisme - het terugdringen van de invloed van religie en geloof uit de samenleving - ook in Suriname wortel geschoten heeft. Regelmatig krijg ik dan ook te horen dat mensen het als storend ervaren dat er religieuze organisaties zijn die tijdens hun bijeenkomsten - hun buurt geen rust gunnen. Soms moet ook de politie eraan te pas komen. In het algemeen kunnen wij stellen dat in een geciviliseerde samenleving personen en groepen bij alles wat ze doen met elkaar rekening houden. Dat is ook de essentie van het SAMENleven.

Of het nu gaat om principiële meningsverschillen op religieus gebied of om overlast door religieuze organisaties; in een geciviliseerde samenleving lossen wij geschillen vreedzaam op. Suriname heeft zichzelf als religieus tolerant land op de kaart gezet. Maar ook zonder deze commitment zouden als geciviliseerde burgers elkaars godsdiensten moeten respecteren. 

Hans Breeveld


Advertenties