Column: Stemmen op of tegen een partij?
02 Mar, 00:59
foto
Hans Breeveld


Hij maakte een wandeling door de markt. Net als de rattenvanger van Hamelen liepen velen achter hem aan. Was dat een voorteken voor de opkomst de NDP-vergadering op 26 februari in Ocer? Het verschil was dat er op de markt spontaan achter ‘Baas’ werd gelopen, terwijl de vele bussen en het overvloedige voedsel en drank dat vrij beschikbaar was op die zaterdagavond verraadde, dat de partij – of haar sponsoren – in hun beurs hebben moeten tasten voor het realiseren van een bomvolle Ocer.

Het thema waarop gemobiliseerd werd is oeroud: wanbeleid van de huidige regering. Personen die een beetje scholing hebben en de politieke ontwikkelingen volgen, zouden zich in ongeloof en sceptisch moeten hebben afgevraagd of de partij die nú mobiliseert niet een flinke hand heeft in de crisis waar wij nu als land in zitten? Heeft zij in 2020 niet een haast failliete boedel nagelaten, terwijl zij in 2010 een vette kas overnam van verantwoordelijke bestuurders? Is het niet haar minister van Financiën die op de vlucht sloeg uit vrees voor straf voor zijn financieel monetair wanbeleid? Maar sommige mensen zijn kort van memorie, hebben te weinig scholing of laten zich in ruil voor een bordje linzensoep alles op de mouw spelden.

Twee dingen. De vraag blijft legitiem hoe lang grote delen van dit volk tegen partijen of een beleid zullen stemmen in plaats van - na gedegen studie - een stem uit te brengen op een partij of beleid van hun keuze?
Actueel is overigens de vraag hoe lang wij nog zullen vallen of willen sterven voor één man, zoals een geestelijk leider vanuit hetzelfde Ocer het Surinaamse volk vroeg. Hopelijk dat die geestelijke en zijn volgelingen nu wijs geworden zijn, nadat ze gezien hebben wat één man de wereld kan aandoen met zijn dwaze oorlog tegen Oekraïne. Het is te hopen dat steeds meer mensen het voordeel van democratie gaan inzien waarbij niet achter leiders aan gehuppeld wordt, maar deze leiders kritisch worden beoordeeld; of ze al dan niet het volksbelang voor ogen hebben en een volk niet in avonturen stort.

In ieder geval was de voorzitter van de paarse partij weer in zijn element. Uit de trukendoos nam hij 2 trucs mee. De haast versleten voorstellen: Nationaal dialoog en vervroegde verkiezingen. Het lijkt mij dat ondertussen die nationale dialoog zou moeten worden vervangen door het streven naar het formuleren van een nationale agenda. Een meerjarig plan – het kan zijn 10 of 20-jarig - voor de diverse sectoren waar zoveel mogelijke politieke partijen en overige maatschappelijke groeperingen zich aan committeren. Overigens zou het de leider van de NDP sieren wanneer hij - na het behalen van de 15.545 stemmen in 2020 -  zijn stem namens zijn achterban in het hoogste volks vertegenwoordigend orgaan zou laten horen. Daar zou hij een nationale agenda kunnen bepleiten. Na zijn veroordeling tot 20 jaar gevangenisstraf lijkt mij dat die kans nu verkeken is.

En dan die vervroegde verkiezingen. Het zal niet de laatste keer zijn dat men “uit het hoofd” – dus zonder deugdelijke redenen aan te dragen - roept om vervroegde verkiezingen. De huidige Grondwet schrijft voor dat verkiezingen om de 5 jaar gehouden moet worden. Er moeten zwaarwichtige redenen en een deugdelijke onderbouwing zijn om van deze periode af te wijken. Deze redenen en onderbouwing zijn afgelopen zaterdagavond niet aangedragen.

Waar Suriname behoefte aan heeft is dat de ‘scheidslijn’ tussen coalitie en oppositie verdwijnt; dat het parlement daadwerkelijk een kritische controleur van de regering wordt. Laat alle mensen van goede wil en vooral zij die de capaciteit ervoor hebben optimaal hun bijdrage leveren, en behandel de oppositie niet meer stiefmoederlijk.
Maar laat het volk niet alternatiefarm naar verkiezingen kijken: Efu Chan no bun dan Bouta mu kon baka. Het lijkt mij dat door de veelheid aan politieke partijen de kiezers door de bomen het bos niet meer zien. Of door de veelheid van partijen het spoor totaal bijster zijn.

Verder zien we dat de kiezers steeds meer stemmen tegen iets; en vaak zelf in strijd met hun eigen belangen. Heroriëntatie op wat een politieke partij is en wat we moeten doen om het kaf van het koren te scheiden is hard nodig. Ondertussen zullen veel politieke partijen moeten besluiten tot het opheffen van hun organisatie en een groter blok als alternatief gaan vormen. De gestaltpsychologie leert ons dat het geheel meer en groter is dan de samenstellende delen.

Hans Breeveld
Advertenties

Thursday 11 August
Wednesday 10 August
Tuesday 09 August