De Stichting is van oordeel dat de wijziging van de Amnestiewet in 2012 een flagrante poging was van president Desi Bouterse en de NDP-leden in de Assemblee om onderzoek naar schendingen van de mensenrechten gepleegd tijdens zijn bewind gedurende de militaire dictatuur, te omzeilen en om zijn slachtoffers en hun families gerechtigheid te ontzeggen. Er worden twaalf argumenten aangedragen waarom de Amnestiewet ingetrokken dient te worden.

Het misbruik maken van de staatsmacht door de hoofdverdachte om op die wijze zijn straffeloosheid te bewerkstelligen maakte de Amnestiewet van 2012 tot een zelfamnestiewet, een wet van belangenverstrengeling.  De zelfamnestiewet staat haaks op de Rule of Law, die als kern het non-discriminatie beginsel heeft. Niemand staat boven de wet. Hoewel de zelfamnestiewet minachting voor de slachtoffers en hun nabestaanden codificeert en moreel leed toevoegt aan het lange lijden van de nabestaanden, reikt de strijd van de nabestaanden voor het ongedaan maken van de zelfamnestiewet, verder dan hun eigen gerechtvaardigde belangen.

Met het beëindigen van de cultuur van straffeloosheid voor mensenrechtenschendingen, worden de mensenrechten van alle Surinamers bevordert en kan de Republiek Suriname zich weer voegen in de rijen van geciviliseerde democratische samenlevingen waarvan menselijke waardigheid en rechtsorde de  grondslagen vormen, meent de Stichting 8 december 1982.