Een ervaring rijker...

Ik ben met mijn familie vanuit Nederland naar Suriname geweest op 15 december 2020 om onze moeder te cremeren. Naast de nodige paperassen met betrekking tot de Covid-19-perikelen moest het één en ander worden geregeld. Immers wij kwamen in een situatie van gedeeltelijke lockdown aan. Na de crematie moesten wij ook een Covid-19-test laten doen in Suriname. Anders mocht je niet vertrekken.

En inderdaad drie dagen voor vertrek gingen wij keurig naar het B.O.G. om een PCR-test te doen, nadat we waren verwezen door het NCCR. Maar daar aangekomen werden wij weer doorverwezen naar het AZP om daar de test te doen. Echter, bij het AZP aan de geïmproviseerde balie konden ze ons in eerste instantie niet vertellen waar wij zo een PCR-test konden doen.

Zij verwezen ons weer naar een andere instantie, waar je eerst een bericht moet sturen om een afspraak te maken. Maar dat kon niet omdat je alleen maar een voicemail te horen kreeg. Hoe moet  je dan een afspraak maken als je constant een voicemailbericht hoorde? Dus wij gingen terug naar de balie bij het AZP om weer duidelijkheid te vragen. En ja hoor een andere baliemedewerker kon wel vertellen waar zo een PCR-test in het AZP gedaan kon worden. Twee personen aan één en dezelfde balie wisten niet goed wat het beleid over PCR-testen is. Dat vonden wij heel erg treurig en frappant dat dit mogelijk was.

Na terugkomst in Nederland had ik een pakje met de luchtpost verstuurd naar Suriname om wat beeld– en fotomateriaal over te laten zetten op een usb-stick van de crematie van onze moeder. Wie schets mijn verbazing dat de douane van Suriname na visitatie van dat pakje, de usb-stick eruit had gehaald. Vermoedelijk hadden ze de indruk dat er waardevolle zaken in dat pakje zouden zitten. Het stoort mij enorm dat er sommigen bij de douane zich schuldig maken aan het wegmaken van spullen van anderen.

Anand Gajadhar