Column: De koers bepalen én behouden is een kunst
23 Feb, 00:59
foto


Het beste is dat regeringsleiders niet voorspellen wanneer het beter zal gaan met de economie en daarmee met land en volk. Valse verwachtingen wekken moet strafbaar worden gesteld. De toenmalige president Desi Bouterse heeft met veel overtuiging keer op keer meegedeeld dat hij ervoor zal zorgen dat de wisselkoers voor de US$/euro omlaag zou gaan. Er zijn echter alleen maar broodnodige deviezen verbrast en enkelen zijn er stinkend rijk van geworden. De verliezer is alleen maar het land dat nog steeds worstelt met de koers. President Chan Santokhi heeft eind december aangekondigd dat in februari - zijn geboortemaand - de financiële doorbraak zou komen. Het einde van deze korte maand is duidelijk zichtbaar, maar er is alles behalve verlichting in zicht. De brandstofprijs is zelfs boven SRD 12 gestegen. Het overgrote deel van het volk heeft het bijzonder moeilijk.

Met het Internationaal Monetair Fonds ((IMF) is er nog geen akkoord bereikt. De twee meest cruciale zaken moeten nog worden bezegeld. De overheidsbegroting is volgens het IMF niet realistisch en de wisselkoers is het heetste hangijzer. De regering heeft in september de koers van SRD 7.52 gebracht naar SRD 14.29 voor de US-dollar. Die koers van SRD 7.52 was onrealistisch en moest worden losgelaten. SRD 14.29 was vanaf het begin niet realistisch, want de koers was toen al tussen SRD 18 en SRD 20 voor een US$.

Het IMF wil een realistische koers hebben, maar in dat geval zullen alle prijzen voor de zoveelste keer de lucht in gaan. Politiek gezien is een tweede devaluatie in zeven maanden tijd, een strop om de nek van de regering. De afgelopen tien jaren is de SRD een aantal keren in waarde verminderd. Een tovermiddel om de koers te stabiliseren is er niet. Zolang er niet meer productie en export zijn, zal er een tekort zijn aan vreemde valuta. En een goudmijn neerzetten, betekent dat na jaren pas meer geld in het land komt, terwijl per direct het milieu verder wordt vernietigd. Bovendien gaat het hier ook niet om duurzame ontwikkeling. Oplossingen moeten dichterbij huis gezocht worden, onder andere in de agrarische sector... hoe vaak is dat al niet gezegd en herhaald.

De koers kunstmatig verdedigen heeft geen zin, want het kost het land alleen maar nog meer deviezen die er niet zijn. De vorige regering heeft interventie op interventie gepleegd en valuta geveild, maar het was dweilen met de kraan open. Daarna zijn goedkope FED-dollars beschikbaar gesteld via cambio Chotelal, maar vandaag de dag is de vergunning ingetrokken. De administratie liet veel te wensen over. Bovendien werd er een levendige handel gedreven door mensen die tegen betaling 's nachts in de auto sliepen om wat geld te verdienen. Er is al van alles geprobeerd om de koers te beteugelen, maar deze is tot nu toe slechts omhoog geschoten.

De regering is in een dilemma. Het IMF doet niks op basis van vertrouwen alleen, ook al heeft de vorige regering, het Fonds een loer gedraaid. Ook een bandbreedte waarbinnen de koers mag schommelen, hebben we al achter de rug. Nu is de koers op straat tussen SRD 17.35 en SRD 18 voor de US-dollar. Diverse zakenlui werken met een koers van SRD 20 voor de US-dollars bij het bepalen van hun prijzen. Een bandbreedte tussen SRD 14.29 en SRD 16.80 is geen oplossing, want buiten is de koers nu al hoger. Om het IMF aan boord te krijgen, moet het water van de Surinamerivier harder stromen. Maar eerst moet het vaargeul-probleem worden opgelost. De regering is met steun van de leiding van De Nationale Assemblee al twee weken bezig het Surfin-debacle op te lossen. Intussen wordt het geduld van de hongerige magen alsmaar op de proef gesteld.

Nita Ramcharan