Column: San yu abi, yu sabi, san yu o kisi, ...
11 Feb, 00:59
foto
Mitchell Donald kreeg onlangs groen licht van de FIFA.
Foto: wikipedia


Om precies te zijn over 41 dagen speelt de Surinaamse mannen voetbalselectie de eerste kwalificatiewedstrijd in de race om een plek voor Qatar 2022. Zoals ik al vaker heb aangegeven is voetbal een keiharde business en zoals bij een goede bedrijfsvoering vereist is, moet er een businessplan zijn van waaruit geopereerd wordt. Voorop staat dat er bij bedrijfsvoering sprake is van een winstoogmerk. Landen waar het besef al tot de actoren is doorgedrongen, doen er alles aan om hun elftallen in topconditie te krijgen, om zo hoog mogelijk te eindigen tijdens toernooien. Deelname aan een toernooi kan afhankelijk van de prestatie verschillende spin-off effecten hebben. Zo kunnen sponsoren in de wacht worden gesleept, spelers kunnen gescout worden door grote clubs en dus contracten aangeboden krijgen. Ook kunnen grote voetballanden aanbieden om oefenwedstrijden te spelen. Dit zijn slechts enkele voordelen die de kassa van de lokale moederorganisatie doen rinkelen, waardoor er geïnvesteerd kan worden in de ontwikkeling van de voetbalsport vanaf de grassroots.

Helaas is het besef er hier te lande nog niet, hetgeen zich vertaalt in de onverschillige houding van de actoren met betrekking tot de hervatting van de lokale competitie. Deze onverschilligheid zou Natio nog de ticket naar Qatar kunnen kosten, want een team dat zo lang niet heeft getraind en of wedstrijden heeft gespeeld, zal het afleggen tegen teams die wel degelijk een serieus trainingstraject afwerken. Het is overduidelijk dat er zwaar gehoopt wordt dat de FIFA de professionals vrijgeeft en dat is op zich niet verkeerd, want alle landen maken gebruik van zulke spelers, dus zie ik niet in waarom Suriname dat niet zou doen. Echter luidt een bekende odo: San yu abi, yu sabi, san yu o kisi, de yana hetgeen vrij vertaald in dit geval betekent dat je weet wat je hebt aan de spelers die je nu ter beschikking hebt, maar niet weet hoe het zal uitpakken met de beoogde spelers overzee. De lokale spelers hebben alles gegeven en zich geplaatst voor de Goldcup, dan vind ik dat ze in training moesten blijven, waardoor er een gemengd elftal op de been kon worden gebracht als blijkt dat de FIFA niet voldoende spelers vrijgeeft voor de streefdatum van 24 maart 2021.
De realiteit nu is dat de lokale spelers bijna een jaar lang niet hebben gevoetbald en het ziet er naar uit dat de bondscoach niet voldoende profspelers ter beschikking zal hebben voor het aanstaande meetmoment dat van cruciaal belang is voor een ticket naar Qatar. Wat er na november 2019 zo veelbelovend uitzag, lijkt nu uit te lopen op een fiasco. De huidige bondscoach heeft al eerder met het bijltje gehakt in 2015 toen hij zonder te trainen met profspelers aantrad tegen het team van Curaçao onder leiding van Patrick Kluivert. Suriname verloor dat experiment met 2-3, dus moesten de lessen daaruit meegenomen worden voor de toekomst. Deze Surinaamse ploeg had voldoende potentie en zou met wat training zeker een beter resultaat uit het vuur hebben gesleept.

Canada, een van de tegenstanders van Natio op weg naar Qatar, heeft intussen een gedegen trainingskamp afgewerkt in Miami, Florida. Dit land heeft net als Suriname professionele spelers in grote competities en ook spelers die uitkomen in de Canadese competitie. Met de lokale spelers is er een trainingskamp geweest, waarna de toppers wanneer het moment daar is, bij de groep zullen aansluiten. Intussen zitten de Surinaamse amateurs nog thuis, terwijl de FIFA druppelsgewijs professionele spelers speelgerechtigd verklaart en de voetbalbonzen hier te lande tenenkrommend zitten te duimen dat het beoogde aantal voor de streefdatum binnen zal zijn. Onlangs is het tweetal Mitchell Donald en Miguel Nelom vrijgegeven, echter is laatst genoemde vanwege blessureleed voorlopig niet inzetbaar. Met hen is het aantal diaspora-spelers gekomen op elf.

Het komt me voor dat er geen gedegen plan is geschreven voor de 'Weg naar Qatar', het stilleggen van de competitie in aanloop naar het WK in 2022, versterkt dat idee. De Surinaamse Voetbal Bond informeert de gemeenschap sporadisch over de stappen die zijn genomen om de autoriteiten dispensatie te vragen, om met in acht neming van Covid19-protocollen, in training te mogen blijven. Het gevoel bekruipt het voetbalminnende publiek dat er door de SVB niet voldoende wordt aangedrongen bij de autoriteiten om de competitie op te starten. Deze laconieke houding van de moederorganisatie zou op termijn zeer nadelige gevolgen kunnen hebben voor de voetbalsport in zijn totaliteit. Het is zeer de vraag als er dit jaar nog op een acceptabel niveau zal kunnen worden gevoetbald in Suriname.


Mireille Hoepel

Advertenties