De advocaat is in twee afzonderlijke gevallen aangeklaagd door haar cliënten. De eerste klacht kwam op 4 juni 2018 binnen en ging onder andere over de kosten (honorarium) die de cliënt (klaagster) aan Nibte moest betalen voor haar diensten. De Surinaamse Orde van Advocaten die de klacht binnenkreeg verwees de zaak door naar het Advocaten Tuchtcollege. 

Het tuchtcollege, voorgezeten door rechter Ingrid Chhangur-Lachitjaran, oordeelde dat Nibte onzorgvuldig heeft gehandeld naar de cliënt. “Het vervolgens accepteren van de overdracht van een perceel als 'verrekening' van (een deel van) het honorarium is naar het oordeel van het tuchtcollege in strijd met hetgeen een behoorlijk advocaat betaamt ongeacht of dit een aanbod was van klaagster.” De advocaat kreeg op 21 oktober 2019 de tuchtmaatregel van berisping opgelegd, waartegen zij in beroep ging bij het hof. 

In deze zaak stelde het hof dat Nibte in strijd heeft gehandeld “met de verplichting om het beroep uit te oefenen in volstrekte onafhankelijkheid en zonder zich daarbij door de zucht naar persoonlijk, financieel, maatschappelijk of ander voordeel te laten leiden”. Het hof bevestigde de beslissing van het tuchtcollege, rekening houden met het feit dat Nibte een 'first offender' was. 

Op 26 april 2019 volgde een tweede klacht tegen Nibte en die werd eveneens doorgestuurd naar het Advocaten Tuchtcollege. Die klacht ging onder meer over de hoge kosten - meer dan was afgesproken, die de advocaat in rekening bracht voor verleende diensten. Omdat de cliënt die weigerde te betalen, liet Nibte conservatoir derdenbeslag leggen op zijn financiën.

Het tuchtcollege oordeelde dat Nibte bedrijfsinformatie van de cliënt heeft gebruikt om het beslag te leggen. Nibte heeft met deze stap in strijd gehandeld met de ere-regelen (gedragsregels) van het beroep. Welke afspraken precies zijn gemaakt over de kosten liet de rechter in het midden. De cliënt vond dat er een honorarium van SRD 5000 overeengekomen was voor juridische bijstand in zijn zaak. Maar na de uitspraak in zijn zaak, gaf Nibte hem aan dat het saldo honorarium US$ 68.000, SRD 443.000 en € 8.900 bedroeg. Nibte vond dat zij vanaf de aanvang had afgesproken dat haar honorarium SRD 60.000 en US$ 30.000 is.

Het tuchtcollege oordeelde dat de genoemde bedragen voor het honorarium onredelijk zijn, gezien de omstandigheden, de omvang en het gewicht van de zaak. De handelingen van Nibte werden “zo ernstig” geacht, dat zij op 21 oktober 2019 een schorsing van drie maanden opgelegd kreeg. Deze tuchtstraf zou niet worden uitgevoerd als Nibte binnen een week na de uitspraak SRD 50.000 terug zou geven aan de cliënt en het beslag binnen 24 uur zou opheffen. 

Echter, de veroordeelde Nibte kon zich niet terugvinden in deze beslissing en stapte naar het hof. Dit werd haar funest. De hofkamer vernietigde de eerder opgelegde tuchtmaatregel van schorsing van drie maanden en legde haar een zwaardere tuchtstraf op van zes maanden schorsing uit het ambt. Het hof concludeerde dat Nibte “zeer ernstige misslagen in de praktijkuitoefening heeft begaan en daardoor heeft gehandeld op een wijze dat een behoorlijk advocaat niet betaamt”. 

Volgens het hof heeft zij door “haar zucht naar financieel voordeel”, schade toegebracht aan het bedrijf van de cliënt door een honorarium in rekening te brengen dat niet overeengekomen en “zeer excessief was tegen de achtergrond van de verrichte werkzaamheden”. Door ook nog beslag te leggen op de financiën, raakte zijn bedrijf verlamd en leed de cliënt behoorlijke schade. Het hof verzwaarde de tuchtstraf ook omdat Nibte al een eerste tuchtmaatregel van ‘berisping’ voor 'soortgelijk klachtwaardig handelen' had gekregen. 

Het is de eerste keer dat beslissingen in de tuchtrechtspraak over advocaten openbaar en toegankelijk worden voor het publiek. Eind vorig jaar publiceerde het hof ook de uitspraken van de Krijgsraad in de 8-december strafzaak. 

Vorig jaar april bij de lancering van de website gaf waarnemend hofpresident Iwan Rasoelbaks aan dat uitspraken van het hof in civiele en strafzaken gepubliceerd zouden worden, nadat die betekend zijn aan partijen. Het gaat om bijzondere en geen standaard zaken; beslissingen die aan bepaalde juridische of maatschappelijke criteria voldoen.