Naar aanleiding van het artikel ‘Ontevreden gezichten in VHP na bekendmaking kandidaten’, wil ik graag mijn mening via uw medium delen.

De VHP heeft in de afgelopen periode hard gewerkt aan verjonging en vernieuwing binnen de partij. Dit is terug te zien op de voorlopige kandidatenlijsten voor parlementariërs voor de verkiezingen van 2020. Begrijpelijk is dat niet eenieder in aanmerking zal komen voor een bepaalde positie maar, dat er in landsbelang eensgezindheid getoond moet worden. De VHP geeft nog maar eens te vaak aan dat zij het land willen redden.

Echter zijn er dan teleurgestelde kandidaten die vinden dat zij op plek één (1) moeten staan in plaats van drie (3). Onder de noemer “mijn achterban” verwacht dat ik op nummer één zou staan, wordt geprobeerd de stelling te rechtvaardigen. Zou de achterban de persoon moeten ondersteunen of de ideologie en strategieën van de partij. Alleen het feit dat u uit de duizenden wordt gekozen om op de lijst te staan, toont het vertrouwen in u aan. Als u nu bovenaan de lijst staat of onderin.

Het is de ideologie die uitgedragen moet worden. Suriname kan samen worden gered, nummer één of drie, is daarbij niet van belang.