De echte baby in de opvoering is dan ook de reden waarom Zuhrah (8) naar het kerstverhaal wil kijken. “Ik vind het gewoon leuk, vooral de baby en de engelen.” Moeder Grace brengt haar en een jongere broer elk jaar naar de opvoering. “Het verhaal over de geboorte van Jezus Christus wordt gespeeld door kinderen en dat spreekt andere kinderen beter aan. Ze kunnen het zo beter beleven.”

Gekleed in kleurrijke kostuums zetten de jongeren van de Kathedrale Basiliek het kerstverhaal neer: van engel Gabriel die tot Maria spreekt tot aan het bezoek van de drie koningen. Deze Wijzen uit het Oosten zien en volgen een ster in de hemel die hen naar kindje Jezus leidt. Het felle licht boven de stal, is een flashlight van een mobieltje dat met tape hangt aan een lange stok. “De jongeren leven mee, komen zelf met ideeën en voegen zo steeds nieuwe dingen toe”, lacht pater Esteban Kross.

Het spel wordt afgewisseld met zang van leerlingen van de Kathedrale Koorschool en dans van twee misdienaars. “Ook vanuit de Koorschool zie je dat zij met nieuwe zangnummers komen,” zegt Kross. Hij weet dat niet alle aanwezige kleintjes het kerstverhaal begrijpen, “en toch de kleuren, het gebeuren, de echte baby laten bij hen indrukken achter, die hen vormen als mens en bijdraagt om een beter, een goed mens te willen zijn”.

In zijn kerstboodschap haalt de pater vaker het begrip vrede en liefde aan. “Vrede vind je in het hart.” Hij beseft dat de kleintjes in de kerk ook nog niet weten wat ‘vrede’ is, en toch blijft hij de woorden herhalen. “Het zijn van die woorden die je meekrijgt in je leven, die je gaande weg  steeds beter zal begrijpen.”

Bepaalde begrippen moet je van jongs af aan al in het hart van kinderen leggen, stelt hij verder. “Het is niet erg als zij het nog niet begrijpen. Neem het woord ‘kribbe’, als kind weet je niet wat dat is en toch is het woord voor eeuwig in je geheugen en hart gegrift.” Kinderen begrijpen misschien nog niet wat vrede is, maar zij voelen het wel aan. “Als er nu ruzie of spanning is, worden zij een beetje bang en weten dat dit het tegenovergestelde van vrede is.”

Het eeuwenoude verhaal is veel volwassenen bekend. “Wij hebben het kerstverhaal meerdere keren gehoord, maar voor kinderen is het elke keer weer iets nieuws”, zegt bisschop Karel Choennie. Hij volgt het verhaal van begin tot einde en snelt na afloop ook naar voren om een foto te schieten. “Ik vind het altijd bijzonder als kinderen zo spontaan bezig zijn. Als publiek spreker denk je er niet aan, maar het is een hele opgave voor een kind om in een grote kerk een tekst te mogen zeggen. Ik vind het daarom belangrijk dat ik er ook bij ben om ze te waarderen.”

De bisschop ervaart de opvoering als “altijd verrassend”. Met de weinige beschikbare middelen, slagen de kinderen er steeds weer in “om tot je verbeelding te kunnen spreken”. Hij ziet daarom graag dat ouders hun kinderen naar het kerstspel brengen. “Tradities geef je door en hoe eerder je begint, hoe beter”, vindt Choennie. In het kerstverhaal met een levende kerststal, komt er veel meer bij kijken. “En de kinderen die het spel zelf opvoeren leren het meest en hun rol zal hun het hele leven bijblijven; ik ben eens Jozef, Maria of Jezus geweest.”