Column: I Am Gold
30 Jul 2019, 00:59
foto
De machines van Rosebel Gold Mines in de Roma Pit zijn in brand gestoken door illegale goudzoekers.


Eenmaal de goudkoorts is toegeslagen, is die niet meer te beteugelen. Dat leert de geschiedenis en worden we er nog eens in de realiteit mee geconfronteerd. Een dode en gewonden bij schermutselingen op het terrein van Rosebel Gold Mines, benadrukt nog eens dat de licht ontvlambare situatie in de goudgebieden, niet te onderschatten is.

Hoe vaak zijn er geen dodelijke slachtoffers gevallen bij de verschillende goudconcessies en illegale goudwinningsactiviteiten. Van een structurele aanpak is er geen sprake van overheidswege. Maar nu gaat het opnieuw om multinational Rosebel Gold Mines/Iamgold. In een tijd waarin voorspeld wordt dat de economie dankzij de goudproductie en de stijgende goudprijs, langzaam herstel zal vertonen.

Het kat- en muisspel van de overheid en de illegale goudzoekers heeft zelfs na investeringen van tientallen miljoenen door de regering om tot een vergelijk te komen met de illegale goudzoekers, geen zoden aan de dijk gezet. Ordening Goudsector ten spijt, ondanks de overeenkomst met ondernemers van Nieuw Koffiekamp én ook de persoonlijke inzet van president Desi Bouterse heeft niet mogen baten.

De schade van de rellen zondagmiddag, waarbij materieel van het goudbedrijf moedwillig in brand is gestoken als daad van oog om oog, tand om tand, loopt in de miljoenen. Ook het stopzetten van de goudproductie betekent inkomstenderving. De inwoners van het dorp Nieuw Koffiekamp, dat valt in het concessiegebied van Rosebel, willen hun deel van de 'goudkoek'. De dorpelingen die niet in ideale omstandigheden wonen, zien het edel metaal als een worst aan hen voorbij gaan. Hun milieu wordt opgeofferd en zij houden er niets aan over.

De uitbarsting van zondag zal zeker niet de laatste zijn als er geen daadwerkelijke oplossing komt voor de onvrede van de dorpelingen. Ook voor het probleem van illegale goudzoekers die van heinde en verre komen om hun geluk te beproeven in de goudmijnen van de multinational, is er nog geen afdoend antwoord. De spanning zal misschien uiteindelijk even luwen na gesprekken tussen autoriteiten, traditioneel gezag en andere betrokkenen. Maar wie haalt de glans van het goud uit de ogen van de mensen die daar gevoelig voor zijn?

Hoe zal de Staat nog verder zorg dragen voor in de eerste plaats de veiligheid van zijn burgers? Wat voor zwaardere veiligheidsgaranties zal de overheid kunnen geven aan de multinational om door te gaan met zijn operaties? Hoe verder? Bovendien is het ook geen geheim dat het goudbedrijf ten verkoop is aangeboden en een Chinese investeerder er belangstelling voor heeft. In elk geval moet het duidelijk worden wat er zich precies heeft afgespeeld zondag en waarom er gericht is geschoten! Het is afwachten op het resultaat van het onderzoek dat gaande is. 

Vooropgesteld moet worden dat niemand wet en recht in eigen handen kan nemen, hoe verhit men ook is. Aan een reactie gaat altijd een actie vooraf. Voor de vernieling van eigendommen van derden is er echter geen excuus. Bij deze ontwikkelingen is niet de multinational de verliezer, niet de werknemer bij het bedrijf of de porknokker, maar wij allen als samenleving. Het moment dat wij die mindshift maken, dat wat wij vernietigen in dit land niet andermans eigendom is, maar van ons allen, zullen wij er driemaal over nadenken om onszelf schade te berokkenen. Immers, al brandt je je aan één vinger, het blijft jouw eigen hand.

Nita Ramcharan

Advertenties

Tuesday 19 March
Monday 18 March
Sunday 17 March