Evenals ik, zijn velen dezer dagen uitermate verbaasd over de mededelingen van president Santokhi over de ommekeer in de financiële positie van Suriname, als het bericht dat Suriname, volgens het IMF, op weg zou zijn naar herstel. Het belangrijkste waaraan nog gewerkt zou moeten worden, is een beter sociaal programma en het afbouwen van de subsidies op elektriciteit.

Helaas merkt de bevolking nog weinig tot niets van de financiële ommekeer en is zij nog steeds geconfronteerd met zowel gesjoemel met Staatsmiddelen als voortzetting van het family and friends beleid; het benoemen van, geschikte en ongeschikte familieleden, vrienden en partijloyalisten in, doelmatige en ondoelmatige commissies gaat ongestoord door. Overigens doet de benoeming van onze Ambassadeur in Marokko momenteel ook extra stof opwaaien. Het sociaal programma is inderdaad nog lang niet wat het wezen moet en de moni-karta voorziening, vanuit het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting, lijkt te zijn getransformeerd tot een friends en familie aangelegenheid; steeds meer gegoede burgers komen daarvoor in aanmerking, waardoor de kansarmen buiten de boot vallen. Overigens is dit euvel niet nieuw en hebben haast alle voorgaande regeringen daarvan gebruik gemaakt.

Onaanvaardbaar is, dat juist de huidige regerende partijen, tijdens hun verkiezingscampagne, dergelijke misstanden met veel bombarie hebben afgewezen, maar thans zelf betrokken zijn bij diverse schandalen; ik breng onder meer in herinnering: de kwestie Surinaamse Post Spaarbank, de frauduleuze handelingen bij de Centrale Bank, Surfin, HPSG, SLM (Prenobe Bissessur, De Haan, verkoop pand in Nederland), het gronduitgifte-beleid (Sabakuproject, Kroonenburg), de dubieuze uitgifte van diverse concessies, alsook de markt op Tout Lui Faut, die beraamd is op SRD 6.1 miljoen. De  bouw ervan blijkt momenteel stil te staan, omdat er een aanvullend bedrag van bijkans een miljoen SRD nog nodig zou zijn; niet te vergeten de beschoeiing, nabij de markt te Nieuw Nickerie, die gegund was voor SRD 5  miljoen, maar desondanks prulwerk is geworden.        
                                     
Sinds kort zijn we geconfronteerd, met het nadrukkelijker laten vervolgen van critici en het opsporen van personen, die in het bezit zijn van het omstreden boek: Corruptie op hoogste niveau, zaken doen in Suriname (Gerard van den Bergh); wat staat ons nog meer te wachten.

Het houdt maar niet op, zo is de retorische vraag of het hoofdbureau van politie echt prioriteit heeft, terwijl grote delen van de samenleving noodzakelijke levensbehoeften, medicamenten en zorg moet ontberen. De politie kampt al jaar en dag met een ernstig tekort aan benodigde equipment en vooral adequate voertuigen; het is daarom frappant, dat de zoon van de minister van Justitie en Politie een overheidsvoertuig ter beschikking heeft. 

Ook werd onlangs bekend, dat een zoon van de vp een groot areaal toegewezen heeft gekregen, terwijl velen nog op een lapje grond staan te wachten; dit alles gaat zo gemakkelijk toe en het kiezersvolk is dit alles straks helaas alweer vergeten, want men is vaak al tevreden met een overheidsbaan, een bouwkavel, een benoeming of met voedselpakketten. Het is zeer betreurenswaardig dat de zaak van de Inheemsen nog steeds niet kan worden opgelost en steeds meer een slepende kwestie lijkt te worden, terwijl andere grondzaken binnen een mum van tijd in orde worden gemaakt.       
    
De kwestie Pan American Real Estate
Als klap op de vuurpijl, zijn we thans geconfronteerd met een soort beerput, betreffende het woningbouwproject van de Pan American Real Estate. Volgens de directeur, Ismail Sohrabkhan, zouden er inmiddels 562 woningen zijn afgebouwd en doorverkocht, wat eigenlijk zou zijn toe te juichen, ware het niet zo dat sinds kort een anonieme klokkenluider een klacht bij de pg heeft ingediend, waaruit is af te leiden dat president Chan Santokhi en minister Riad Nurmohamed frauduleuze handelingen zouden hebben gepleegd, waardoor de Staat Suriname, ten gunste van de particuliere onderneming Pan American Real Estate NV, voor ruim $ 8 miljoen  zou zijn benadeeld. 

Er zou sprake zijn van valselijk opgemaakte raadsvoorstellen. Deze zaak wordt breed uitgemeten en als de beweringen van de klokkenluider waar blijken te zijn, is er een groot (bestuurlijk) probleem; hopelijk zal het recht dan objectief gelden en zegevieren. Er mag absoluut geen ruimte zijn voor blinde muren en klasse justitie!

Desalniettemin blijft de hoop overeind, dat de interventie van het IMF en het drastisch om te buigen beleid, zeker zullen bijdragen aan de ontwikkeling van ons geliefd land. De samenleving focust op herstel van de ontwrichte economie, de rechtsstaat (ook het recht van meningsuiting), sociale zekerheid, een veilig gevoel, een corruptievrij beleid en vooral op bestaanszekerheid.

Suriname Voorwaarts!
Roy Harpal.