De afgelopen tijd hebben wij meermaals kennis genomen van verschillende gevallen van geweld in ons land. Ik moet er echt van schrikken! Wat mij nog meer verbaast, zijn de (emotionele en racistische) reacties van personen op sociale media. Hoelang gaat dit zo door? Hoelang zal het nog duren voordat er concrete (beleids)maatregelen worden getroffen? Elk geval is er een teveel!

Laat mij beginnen door aan te geven dat ik het ten zeerste afkeur dat de voorzitter van DNA het geachte lid Gangaram Panday heeft onderbroken tijdens zijn betoog. Ik was met vele anderen, wel érg benieuwd naar de onderbouwing van déze nogal interessante statement. Zoals reeds bekend is het lid van mening dat het geweld tegen vrouwen (in Suriname) in principe de schuld van de vrouw(en) zelf is.

Jammerlijk! Ik heb veel gekkigheid in mijn leven gehoord, maar dit is misschien wel een van de belachelijkste. Men zegt ef yu e mek grap, lafu! Echter denk ik dat het onderwerp té serieus is om aan te nemen dat het lid bezig was met politiek en of stemmingmakerij, maar ik kan het verkeerd hebben. Laat ons daarbij niet vergeten dat er in het parlement (nog) ergere dingen zijn gezegd én gedaan! Het is daarom niet raar dat een groot deel van de bevolking, deze volksvertegenwoordigers niet (meer) serieus neemt.

Suriname is de afgelopen maand opgeschrikt door de zoveelste vrouwenmoord. Deze moord heeft ons wederom doen stilstaan bij het bizarre verschijnsel geweld. De belangrijkste vraag die ik mezelf stel: WAAROM GEWELD? Is het nodig? Er is tegenwoordig te vaak sprake van geweld in relaties, op school, kantoor et cetera. Dit geweld neemt zoals wij de afgelopen tijd gemerkt hebben, steeds gruwelijkere vormen aan. Wat doen wij? Stilzitten?

Geweld komt in vele vormen voor en zou volgens experts al héél vroeg gesignaleerd kunnen worden, indien er voldoende aandacht besteed wordt aan de kleine details. De manier van communiceren is een belangrijke tip hierbij. Let op wat men zegt! Te vaak wordt nog de gedachte gehanteerd dat er pas sprake is van geweld wanneer er littekens waarneembaar zijn, wanneer er een geweldhandeling (bijvoorbeeld slaan) gepleegd is. Deze gedachte leeft nog bij teveel mensen en zou spoedig verandert moeten worden. Deze bewustwording zou (hopelijk) kunnen resulteren in het (tijdig) herkennen van de verschillende vormen van geweld en het zoeken naar hulp (enigszins) bevorderen.

De uitspraak dat sommige vrouwen van pijn houden, heb ik vaker gehoord. Het is ergens in lijn met de uitspraak van het geachte parlementslid. “Die vrouw zoekt of heeft het zelfs gezocht” is in mijn perceptie totaal niet logisch. Weet u, geen mens die hier op deze aarde wandelt, heeft behagen in pijn en zeker niet als dat door anderen veroorzaakt wordt. Wie solliciteert naar pijn? NIEMAND! Dat sommige vrouwen in de relatie blijven heeft waarschijnlijk te maken met andersoortige factoren zoals huisvesting. In veel gevallen is de man meestal de belangrijkste kostwinner en als er kinderen in beeld zijn, is de keuze om te blijven dan gauw gemaakt.

Uit een (gewelddadige) relatie stappen is daarom veel moeilijker dan men dénkt. Veel vrouwen maken denkend aan wat erna kan volgen de keuze om liever te blijven en de consequenties te dragen. Er zijn recentelijk nog voorbeelden van vrouwen die bij hun partner zijn weggelopen omdat ze het geweld zat waren. Voor enkele van hen is het helaas niet goed (lees dodelijk) afgelopen, een duidelijk voorbeeld van de ingrijpende effecten die geweld kan hebben, zeker als er niet op adequate wijze ermee wordt omgesprongen. Denkend in de richting van mogelijke oplossingen, zien wij dat opvang en professionele begeleiding van slachtoffers en daders een vreselijke bottleneck vormt. Aan deze randvoorwaarden zou heel snel gewerkt moeten worden. Voorlichting kan helpen. Tevens het instellen van relevante maatschappelijke hulpverlening organisaties waar deze vrouwen en misschien ook mannen terecht kunnen voor hulp.

Even terug naar de uitspraak van het geachte parlementslid. Ik heb er zoveel gedachtes bij, maar daarvan zal ik u besparen. Ik ben van menig dat deze uitspraak alles behalve OBJECTIEF is. Het is ook vanuit een mannenbril bekeken wat nog meer doet inboeten aan objectiviteit. Weet u, straks krijgen (wij) vrouwen ook nog de schuld van alle (andere) problemen op deze wereld en dat moeten wij niet toestaan. Geweld heeft vele oorzaken, maar de vrouw als dé veroorzaker bestempelen is wel een hele enge en kromme gedachte die niet geaccepteerd moet worden.

Wat ik hier zeg, is geen feministische kreet of trap naar de mannen, het is puur vanuit een zakelijke en zéér neutrale bril bekeken. Geachte volksvertegenwoordiger: Wat een vrouw ook zegt of doet, het toepassen van geweld in welke vorm dan ook, is nimmer geoorloofd! Geen enkel man heeft het recht ongeacht de uitspraak en of handeling(en) van een vrouw, geweld toe te passen! Welke reden(en) hij daarbij ook bedenkt, het geweld is NIET te rechtvaardigen, het is ALTIJD ZINLOOS.

Geweld is op géén enkele manier goed te praten. Dat het toepassen van geweld nooit een goed idee is geweest, heeft de geschiedenis al uitgewezen. WAAROM dan nog geweld? Het is een feit dat geweld nimmer een probleem oplost, integendeel wordt het in de meeste gevallen erger. Laten we onze (jonge)mannen leren dat geweld een verkeerd wapen is. Dat ze handen en voeten hebben gehad om op de juiste manier te gebruiken. Aan de andere kant is het ook aan de (jonge)dames gelegen wat er wel en niet getolereerd word. Leer ze dat heel vroeg.

Tot slot moet gesteld worden dat het parlement evenals alle andere maatschappelijke organisaties, vooralsnog stappen moet zetten om te voorkomen dat dit ernstig maatschappelijk probleem verder escaleert.
No naki ma taki, STOP geweld NU.


Nathalie Valpoort BSc.