Palu-voorzitter: Nederland is de schuldige

Dat Suriname niet vooruit kan gaan, komt door de constante bemoeienis van Nederland, zegt Jim Hok, voorzitter van Palu. Ook de huidige situatie is daar een gevolg van. De Onafhankelijkheid in 1975 is volgens Hok slechts een andere manier geweest om te bepalen wat er in Suriname gebeurd. “Als je het goed bekijkt, hebben ze ons belazerd! En we hebben ons natuurlijk ook laten belazeren. Ma’ den man fuck un’ up!” zegt Hok boos.

Hok heeft bij de viering van de veertigste jaardag van Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie (Palu) een analyse gegeven van hoe het land in de huidige situatie is beland. Het vertrouwen in de politiek en het geloof in eigen kunnen is sterk geërodeerd. Er wordt ook bitter weinig gedaan om het tij te keren. “De huidige regering straalt geen duidelijkheid uit. Zij doen ‘trial and error’, we luku ef ai go en if a n’e go w’e pur en baka,” illustreert Hok. “En daartegenover heb je een oppositie wiens enige doel lijkt te zijn om de regering naar huis te sturen. Maar als de regering naar huis is, kunnen ze ons geen beeld geven van wat er dan gaat gebeuren. Er is bruya in het land.” Hij vervolgt met: “Maar als je goed luistert, kun je zeggen dat iedereen gelijk heeft. Palu heeft niet meegedaan aan de discussies. Wij zijn gaan onderzoeken waar het probleem zou kunnen zitten.”

Het onderzoek van Palu heeft uitgewezen dat het niet alleen aan de politici ligt maar ook aan Nederland die sinds de Onafhankelijkheid in 1975 de ontwikkeling van Suriname op allerlei manieren stremt en nu verwarring zaait bij de bevolking. In de vorige regeerperiode van president Desi Bouterse heeft de Palu met twee zetels deel uitgemaakt van de coalitie. Hok is minister van Natuurlijke Hulpbronnen geweest. De partij heeft een zetel in de Assemblee.

Op de matig bezochte verjaardagsbijeenkomst, bevonden zich prominenten van onder andere de NDP, Nieuw Suriname, KTPI, Ping en de VHP. Hok merkt op dat de strijd om helemaal los te komen van het voormalig moederland een moeilijke is, omdat er nog mensen en politieke partijen zijn die geloven dat alleen onder de vleugels van Nederland het land tot ontwikkeling zal komen. ”Die mensen zullen met liefde benaderd worden, want een gekoloniseerde geest na wan moeilijk sani.”

Hok zegt dat al 42 jaar lang Nederland zaken stuurt, steunt en financiert die de progressieven moet remmen en remt. De onafhankelijkheid is een 'belazering' geweest. Men heeft Henk Arron doen geloven dat hij het voor mekaar heeft gehad, legt Hok uit. “We hebben er geen moer voor gedaan. Andere landen hebben ervoor gevochten. We hebben ons allemaal laten pakken.” Hij zegt dat Nederland genoeg reden heeft om Suriname “up te fucken” omdat het nog belangen hier heeft. In 1980 heeft het volk een ondemocratische actie van de militairen massaal gesteund, omdat het toen ook niet goed ging in het land. Ook van Nederland is er steun geweest.

Misschien om Arron te dwarsbomen, suggereert Hok. De militairen hebben miljoenen gehad om projecten uit te voeren. De tegencoups en de binnenlandse oorlog zijn ook door Nederland georkestreerd, vertelt de Palu-voorman. Een paar van de 8 december slachtoffers zouden de macht in handen krijgen als een bepaalde tegencoup was gelukt, deelt Hok mee. Hij stoelt zijn relaas op de uitspraken van de dubieuze Nederlander Peter van Haperen. Die zou naar zijn zeggen met ruim 80 huurlingen in de nacht van 24 op 25 december 1982 een tegencoup plegen, de legerleiding doden en de macht overgeven aan een deel van de toen al gemartelde en vermoorde 15 mannen in het Fort Zeelandia.

“Ze hebben ons nooit gelaten. Alle politieke leiders hebben die Hollandse adem in hun nek gevoeld,” stelt Hok. “Of het nou een politieke of een militaire adem was, ze hebben het in hun nek gevoeld. Wanneer het je overkomt, zoals het Vene, Arron en Bouterse overkomt, wanneer je Brunswijk plotseling stil ziet staan, zie je het als een incident. Wat we moeten doen, is alles op een rijtje zetten, we moeten de dingen in verband brengen en dan kunnen we de lijn zien. Eerst begrijp je het niet, maar langzaam dringt het tot je door.”

Nederland bemoeit zich nog steeds met Suriname, is de stellige mening van Hok. “Maar vandaag de dag worden er cadeautjes uitgedeeld. Als er iets gedaan moet worden zoals een toneelstuk of een project voor kinderen, de Nederlandse ambassade is vlak daar. Op zich niet slecht. Maar het is verwarrend, omdat het dezelfde hand is waarmee de moorddadige dingen zijn gedaan toen met Brunswijk, dezelfde hand die het geld heeft gegeven voor de oorlog.” Palu gaat niet langer toelaten dat “Holland e hor’ unu” kondigt Hok aan. “De nieuwe tijd voor de nieuwe politieke gaat vanaf nu in.” Het “oude denken” en de “oude politiek” moeten zo snel als mogelijk achterwege gelaten worden om werkelijk zelfstandig te worden.


René Gompers