In een overvolle Kathedrale Basiliek hebben familie, vrienden, politici, buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders, leden van de Nationale Partij Suriname (NPS) en tal van burgers dinsdag afscheid genomen van oud-president Runaldo Ronald Venetiaan (RRV). De plechtige dienst kreeg een bijzonder karakter: het was niet enkel een afscheid van de staatsman, maar ook van de mens, de vader en de vriend die Venetiaan was.

De uitvaart stond in het teken van zijn eigen woorden: “Als RRV gekomen en als RRV vertrokken.” Die uitspraak, aangevuld met de Surinaamse wens “Waka bun, El Vene”, klonk meermaals door de basiliek. Venetiaan had te kennen gegeven geen staatsbegrafenis te wensen, maar kreeg wel een waardig eerbetoon dat zijn levenshouding weerspiegelde: eenvoudig, waardig en oprecht.

Vriend en partijgenoot Roy Shyamnarain stond stil bij het uitzonderlijke leiderschap van Venetiaan. “Wat bezielde een man met een passie voor natuur, wiskunde, gitaarspelen en poëzie om president te worden van een land dat economisch ingestort was en gebukt ging onder corruptie, criminaliteit en armoede?” vroeg hij zich af. “Dat vereist visie, moed en bovenal liefde — onvoorwaardelijke liefde voor land en volk. Hij wist dat de kans op falen groter was dan op succes, maar handelde vanuit geloof, vertrouwen en principiële standvastigheid. Met steun van velen maakte hij van Suriname een beter land. Vandaag herdenken wij de man die ons die zegeningen bracht.”

De familie schetste tijdens de dienst een warm beeld van de mens achter de staatsman. Kinderen, kleinkinderen, nichten en neven deelden persoonlijke herinneringen aan een zorgzame vaderfiguur die niet alleen voor zijn gezin, maar ook voor zijn hele familie een bron van inspiratie was. “Papa, opa was altijd daar,” klonk het herhaaldelijk.


Nicht en schrijfster Ruth San A Jong vertelde over haar bijzondere band met haar oom. Ze haalde de anekdote aan van de brand in Venetiaans huis, veroorzaakt door haar moeder. “Hij heeft ons nooit een schuldgevoel gegeven. Toen het nieuwe huis werd gebouwd, stond hij erop dat ik een 'loto' (munt van vijf cent) in het cement legde,” vertelde ze met ontroering.

Zoon Alvin herinnerde zich de zware jaren tachtig, toen zijn vader onder huisarrest stond. “Ondanks alles stond hij erop dat de militairen die hem bewaakten ook te eten kregen. Dat was wie hij was.”

Pater Esteban Kross bracht in zijn overweging naar voren dat Venetiaan niet herinnerd zal worden om zijn titels, maar om zijn menselijkheid. “God zal hem niet beoordelen op zijn verdiensten of onderscheidingen, maar op zijn oprechte levenswandel. Voor Hem zijn alle mensen gelijk. Ronald Venetiaan was een groot man, niet enkel als president, maar als diep gelovig mens, overtuigd dat er maar één juiste weg is: die van waarden en normen.”


De regering heeft woensdag 12 november uitgeroepen tot dag van nationale rouw ter nagedachtenis aan Venetiaan, als blijk van medeleven en solidariteit met zijn familie en het Surinaamse volk.