Hans Breeveld
Maakt de Verenigde Staten van Amerika (VS) in de Veiligheidsraad een plotselinge draai van 180 graden ten aanzien van Israël? De VS roept Israël nu ook op tot een onmiddellijke staakt-het-vuren met daar tegenover de oproep aan Hamas tot de vrijlating van alle gijzelaars. Lang heeft de VS dwarsgelegen in de Veiligheidsraad wanneer de overige leden van dit VN-orgaan Israël opriepen tot een staakt-het-vuren. Maar met de verkiezingen in de VS inzicht en een historische werkelijkheid wordt ook deze grote Staat tot verandering van handelen gedwongen.

Dat de VS sinds de stichting van Israël, deze staat te vriend heeft gehouden is voldoende bekend. De reactie van Israël op de brutale aanval van Hamas op 07 oktober 2023 op weerloze burgers was echter een game changer. De vraag kan gesteld worden of ooit een land in zo een korte tijd internationaal zoveel goodwill verspeeld heeft als Israël in de enkele afgelopen maanden? Grote delen van de wereldbevolking hielden het hart vast toen Israëlische autoriteiten een volledige belegering van Gaza afkondigden met de woorden: Gaza will soon be without fuel, medecine and food. 

Als ooit eens het volgende citaat van toepassing bleek te zijn dan was het wel in het huidige geval Israël versus Gaza: “Wie de Goden willen vernietigen slaan ze met blindheid”. Die blindheid bleek toen de Gazanen zonder elektriciteit, voedsel, olie en water kwamen te zitten. Toen niet alleen hun medische centra werden vernietigd, maar ook hun gezondheidswerkers werden vermoord. Toen hun Gazaanse baby’s werden geboren om direct daarna weer te sterven of te worden vermoord. De wereldopinie keerde zich steeds meer tegen het blinde Israël. 

De uitspraken van de Israëlische president Herzog: “We are dealing with human animals ...” en  “There is no non-military target in Gaza” werden gezien als een ongenuanceerde generalisering en opgevat als: vrouwen, kinderen, baby’s, niets en niemand zal worden ontzien in Gaza. Als vervolgens het leger van Israël de daad bij het woord voegt dan kunnen politieke leiders en staten die Israël van genocide beschuldigen niet euvel worden geduid. De Republiek van Zuid-Afrika verwoordt dan slechts de internationaal groeiende gevoelens van verontwaardiging en afkeuring als ze de zaak van het plegen van genocide aan het International Court of Justice in Den Haag voorlegt.

Zuid-Afrika staat in haar verontwaardiging niet alleen. Reeds in een vroeg stadium had Barack Obama gewaarschuwd voor een boemerangeffect op termijn als Israël buitenproportioneel zou reageren. Overigens blijft de vraag dat wanneer een organisatie als Hamas gewelddadig optreedt tegen het Israëlische volk, of dan het totale volk van Gaza daarvoor moet worden gestraft op de hardvochtige wijze waarop Israël denkt dat te moeten doen? Moet een staat zich op dezelfde wijze gedragen als elke willekeurige organisatie? Loopt die staat niet het risico van staatsterrorisme beschuldigd te worden?

Wanneer de Braziliaanse president Lula Israël neerzet als genocide pleger of Mea Motley, de premier van Barbados ook het woord genocide in de mond neemt als ze spreekt over de afschuwelijke beelden uit Gaza die zij dagelijks in het nieuws ziet, moet Israël dan niet bij zichzelf te rade gaan?

Dat zelfs de jood Bernie Sanders en nog vele Joden binnen en buiten Israël zich niet terug kunnen vinden in het de-humaan beleid dat Israël voert ten aanzien van weerloze Palestijnen dan moeten Israëlische politici in de spiegel kijken.
Het is een relevante vraag of Israël veroordeeld moet worden of dat Benjamin Netanyahu het boetekleed moet aandoen, zoals Hillary Clinton het in december vorig jaar nog zei, omdat hij – zoals ze zei - de zaak van de gijzelaars misbruikt voor zijn persoonlijk politiek overleven. Als steeds meer landen de band met Israël verbreken of deze op een laag pitje zetten dan is het voor Israël de hoogste tijd voor introspectie.

Met de verkiezingen in de VS op komst hebben de democraten – in die staat - in ieder geval die introspectie wel gepleegd. De democraten zien dat het kritiekloos steunen van een steeds impopulairder wordend Israël wel zou kunnen leiden tot zelfvernietiging, gezien de steeds afnemende resultaten bij opiniepeilingen. Maar meer nog merken de democraten dat ze hun Palestijnse kiezers aan het verliezen zijn. Niet dat die kiezers zouden overlopen naar Trump, maar blanco of ongeldig stemmen kan van grote invloed zijn op de uitslag bij een nek aan nek race.

Sinds de verkiezingen van 1960 in de VS blijkt hoe belangrijk de stemmen van minderheden kunnen zijn. Het was toen een nek-aan-nek race tussen de presidentskandidaten Richard Nixon en John F. Kennedy. Bij een totaal aantal uitgebrachte Popular Votes van ruim 70 miljoen won Kennedy met een verschil van 118.574 stemmen van Nixon. Elk van de twee kandidaten kreeg meer dan 34 miljoen stemmen.

Wat bleek later bij onderzoek? Het waren de stemmen van een minderheid die toen de doorslag hadden gegeven. Het waren de Afro Amerikaanse stemmen. Waarom hadden zij massaal op Kennedy gestemd? Daar waren twee redenen voor. Martin Luther King was weer eens ten onrechte in het gevang. Veel indruk maakte het telefoontje dat presidentskandidaat Kennedy pleegde met mevr. Coretta King. Hij informeerde naar de toestand van haar man, maar ook naar haar eigen situatie aangezien ze zwanger was.  

De tweede daad die indruk maakte was dat Kennedy’s broer Robert ervoor zorgde dat Martin Luther King Jr. op borgtocht vrij kon komen. Beide zaken waren er de reden voor dat Martin Luther Kings vader, Martin Luther King Sr. publiekelijk bekend maakte waarom hij niet meer op Nixon, maar op Kennedy zou stemmen. Sindsdien zagen wij dat zaken die gerelateerd zijn aan minderheidsgroepen of gender gerelateerd zijn de stembusuitslag in de VS kunnen bepalen. Dit jaar zou de stem of het niet stemmen van de Palestijnse Amerikaan en de met hun sympathiserenden mede kunnen bepalen wie als winnaar uit de bus zal komen.

Hans Breeveld