De Surinaamse korfbalselectie die volledig uit diasporasporters bestaat doet een uitstekende job tijdens de twaalfde editie van de wereldkampioenschappen korfbal, die in Taiwan worden gehouden. Hoewel korfbal in Suriname geen populaire sport is, zijn deze sporters erin geslaagd om Suriname op dit mondiaal forum te brengen. Het is niet de eerste keer dat Suriname acte de presence geeft, temeer daar er vanuit Suriname weinig aandacht aan wordt besteed. In 2019 slaagden deze sporters erin om voor de eerste keer op dit wereldforum te acteren. Door zich vervolgens vier Jaren later weer te kwalificeren voor de editie van 2023, hebben deze ambassadeurs laten zien dat hun prestaties geen toeval zijn. Buiten het gezichtsveld van het Surinaamse publiek bereid deze groep zich voor en slaagt er keer op keer in om goede prestaties neer te zetten.

Terwijl we zo gefocust zijn op de voetbalsport en reikhalzend uitkijken naar het historische moment waarop onze mannenselectie een ticket voor een voetbaleindronde zal bemachtigen, presteert de korfbalselectie het om zich voor de tweede maal in vier jaren tijd,- dus twee opeenvolgende wereldkampioenschappen- te plaatsen voor deze eindronde. Deze prestatie is erg opmerelijk, omdat er haast geen ondersteuning is van de verschillende actoren. Het lijkt alsof het thuisfront zich niet realiseert hoe belangrijk de prestaties van deze sporters zijn.

Het is de moeite waard om te onderzoeken wat de succesformule van dit team is. Hoe geschiedt de training en wie is belast met de organisatie? Je hoort nauwelijks iets van de organisatie via lokale mediahuizen, maar de resultaten maken duidelijk dat er een heel goede organisatie staat die ervoor zorgt dat er een constante toevoer van spelers is, dat er adequaat getraind kan worden en oefenwedstrijden kunnen worden afgewerkt. De organisatie rondom de korfbalselectie heeft dus de succesformule gevonden om alles te doen dat nodig is om niet alleen deel te nemen aan internationale meetmomenten, maar ook goede prestaties neer te zetten.

Wat van buitenaf opvalt is dat de hele organisatie buiten Suriname plaatsvindt. Aan de ene kant is het wel jammer dat er daardoor geen verbondenheid is met het publiek, waardoor de wereldkampioenschappen niet bewust ervaren worden door de samenleving. Aan de andere kant heeft de bondscoach alle ruimte om naar eigen inzicht spelers te selecteren die in staat zijn om het karwei te klaren. Dit voordeel weegt ongetwijfeld zwaarder dan het gemis van het publiek. De keuzeheer bij het mannenvoetbal zou deze luxe zeker heel erg waarderen.

Door het wijdverbreide gebruik van social media kan iedereen die dat zou willen, kennis nemen van de prestaties van deze korfbalambassadeurs, maar het zou gepast zijn als de traditionele sportmedia wat meer aandacht zouden besteden aan onze korfballers, dan alleen maar uitslagen doorgeven. Het is jammer dat deze sporters stiefmoederlijk behandeld worden en haast genegeerd worden. Het mag niet zo zijn dat sporters die veel mindere prestaties leveren veel meer aandacht krijgen dan sporters die goede prestaties leveren. Sport is meer dan voetbal alleen.

Mireille Hoepel