Column: Borrelpraat no. 783

 “Zie je wat effect heeft? Eén vuist maken en je gerechtvaardigde eisen stellen.”
“Waarover heb je het, beste broeder?”
“Die veiligheidsbonden willen het nakomen van afspraken met hun werkgever, in deze: de overheid, en verhoging van hun toelagen."
“En om kracht bij hun eisen te zetten, bezetten ze eerst een uurtje of wat een belangrijk kruispunt en na een mislukte onderhandeling met die super-biesbasbisnis-ministerman gingen ze in staking en wilden alleen nog met Chan himself praten, niet meer met die…die…dat….”  
“En zie: na het gesprek met de pres werden de acties zo ‘floep’ opgeschort en zijn we weer eens in de fase van onderhandelen over honderd gulden hier, vijftig gulden daar, toelage zus verhogen, clusterministers zo, geld vrijmaken zo-zo en ga zo voort.”
“Dus die veiligheidsbonden hebben met succes de Tufpufbluf-club tot onderhandelingen gekregen. En dat bedoelde ik met wat we moeten doen als de nood ons te hoog wordt, in plaats van... van..., ach laat maar.”
“In plaats van wat, meester?”
“Ik zei: laat maar. Straks gaan mensen met een levensgroot politieke ego zich gestoord in plaats van gestreeld voelen en daarop verstoord en bestoord reageren.”
”Ik blijf desondanks aandringen: in plaats van…?”
“Ach… whatever… in plaats van bijna oeverloos te delibereren, te  discussiëren en te dromen over nieuw en integer leiderschap.”
“Ik vind die discussies daarover heel goed. Weldenkende mensen verlangen terecht vol passie naar dat nieuwe en integere leiderschap, dat onze samenleving uit de modder moet halen. Of bent u tevreden met ons huidige leiderschap?”
“Echt niet! Het was zeker na 1987 meer een vallen en opstaan met ‘wij en onze leiders’ in Problemaribo, zoals onze hoofdstad in een goed geschreven artikel op Sterrennieuws genoemd wordt.”
“Heb dat stuk ook gelezen. Alleen het advies in de laatste zin vond ik te veel wishful thinking; de aangehaalde partij moet eerst zelf aan die genoemde goede voorwaarden voldoen, wil zij net zo een nieuwe coalitiepartner zoeken.”
“En ik ben nuchter genoeg om te erkennen dat we die eerlijke, integere leider voorlopig zeker tot 2030 op onze buik kunnen schrijven.”
“Vooral als die topman van dat Totale Oliebedrijf ons binnenkort misschien dát goede nieuws komt mededelen.”
“Is misschien daarom uit voorzorg de prescom van de RvC van Staatsolie bedankt om een family of  party member daar te zetten.”
“En wat ik verder zo achterhaald vind, is dat men mensen die onlangs een bouwkavel toegewezen hebben gekregen, verzoekt, smeekt, bedelt om die grond niet aan speculanten te verkopen, maar om zelf te gaan bouwen.”
“Dan moeten die mensen eerst een ellenlange weg gaan volgen en banken gaan platlopen om een bouwkrediet los te peuteren? Kom nou, zij verkopen toch liever die kavel, dan hebben ze meteen cash geld.”
“En als je begi-begi eindelijk je bouwkrediet hebt, moet je nu gaan bouwen, boi, efu yu no luku bun, wan aannemer e lichte yu op, zoals velen hebben gedaan, en  de grondeigenaar blijft achter met schulden en torenhoge frustraties.”
“En het enige wat naar aanleiding van die kwestie van die ‘Grondroof te Leidingen’ is veranderd, is dat mensen hun grondhuur- of erfpachtperceel volgens een versnelde procedure kunnen verdelen onder hun nazaten.”
“En twee loyalisten in DNA hebben ‘hun’ minister flink verdedigd: die heeft het zoooow druk, dat ze blindelings de grondbeschikkingen tekent, die haar stafambtenaren haar toeschuiven om te tekenen.”
“Komt dit mij niet bekend voor? Een paar presidenten geleden was er ook een bepaalde minister van mijnbouwzaken die een bepaalde goudconcessie aan de rand van een bepaald natuurpark voor een bepaald coalitielid had getekend, en dat had goedgepraat door aan journalisten te verklaren dat hij blindelings beschikkingen tekent.”
“Ja, blindelings, of bedoelde hij: in opdracht van zijn partijvoorzitter, toen tevens president.”
“En zie hoe DNA-leden die eerst zo fel waren tegen de wijzigingen van de Casinowet, toch vóór die wijzigingen stemmen en dat doodleuk goedpraten door te stellen dat ze dat doen, uit respect voor de president die deze wet had ingediend.”
“Dus stel, ik verzin maar wat: als de president een wetsontwerp indient waarbij een hoge belasting wordt geheven op de lucht die je inademt, stem je vóór dat wetsontwerp uit respect voor de president, omdat die het ingediend heeft, al heb je tijdens de behandeling in DNA moord en brand geschreeuwd dat je ertegen was?”
“Tuurlijk speel je deze komedie, om je eigen grootgrondbezit en andere family-belangen veilig te stellen, ook uit respect voor de president, zeker.”
“Dit noem ik een schijndemocratie, een ‘teki-swai’ politiek.”
“En dan die idiote regel in dat Huishoudelijk Reglement van DNA, waarin staat dat je alleen vóór of tegen mag stemmen; onthouden van stemmen mag niet.”
“Oh, dus daarom lopen DNA-leden die zich willen onthouden van stemmen weg uit de vergaderzaal. Wat een gedoe.”
“Zie hoe ons ‘huis van democratie’ de vrijheid van stemmen van haar eigen leden officieel beperkt. Kan iemand mij de zin van deze, naar dictatuur  neigende regel uitleggen?”
“Zo zijn er nog meer van dit soort regels in dat HR van DNA.”
“Zoals?”
“De bevoegdheid van de voorzitter om een lid die zich niet aan de orde wil houden, de zaal uit te zetten, desnoods met ondersteuning van de politie.”
“Je reinste politiestaat in DNA.”
“Wat zou u in zo een geval hebben gedaan als u voorzitter was, meester?”
“Als een DNA-lid dwars ligt en de orde blijft verstoren, zou ik de vergadering even schorsen, en dat lid, eventueel samen met zijn fractievoorzitter, naar mijn kamer uitnodigen voor een ernstig gesprek.”
“Wanneer zijn deze koloniale regels in het HR van DNA ingevoerd?”
“Net vóór de vervroegde verkiezingen van 14 maart 1950.”
“Vervroegde verkiezingen? Toen? ”
“Ja, de regering die na de eerste verkiezingen volgens het Algemeen Kiesrecht was geformeerd, had na een jaar maar één stem meerderheid in de Staten, zo heette DNA toen.”
“Maar u had ons verteld dat de NPS bij die eerste verkiezingen volgens het Algemeen Kiesrecht 13 van de 21 zetels had gehaald.”
“Waardoor had de NPS na een jaar nog maar 1 zetel meerderheid in het parlement?”
“Jonge vriend in ons midden, dat was het gevolg van een interne strijd die de NPS in tweeën dreigde te scheuren. Een politiek gewriemel van jewelste. Sommigen uit de periode van het beperkt kiesrecht verlangden echt terug naar die tijd. Maar goed, ik moet weg, proost op onze gewichtheffers die in Peru zeker 40 medailles hebben binnengehaald.”
“Geweldig! Proost op deze Surinaamse sporthelden.”
 
Rappa