Alles wat de klok slaat in Suriname is armoede. In het buitenland wordt heel zielig gekeken naar Suriname, een land dat te boek staat als het groenste ter wereld en het 17e rijkste land wat grondstoffen betreft. Zo zie je maar dat natuurlijke hulpbronnen niet het gehele volk ten goede komen, maar slechts een kleine elite die niet te verzadigen is. Vandaag is Holi, het feest van de kleuren, maar het lijkt alsof de tinten van de as van Holika overheersen. Toch zal het land uit de as moeten verrijzen!
Ook al komt een volwassene niet uit met SRD 5.428 per maand, het is belangrijk dat de regering de nieuwe armoedegrens formeel heeft vastgesteld. Met de koers die bokkensprongen maakt, is deze grens nu al overschreden en achterhaald. Het lukt maar niet om de armoede een halt toe te roepen. Zolang dat niet gebeurt, zal geen enkele nationale dialoog een oplossing kunnen brengen. Met de koers van SRD 34,53 voor de US-dollar, genoteerd door notulist Centrale Bank van Suriname, wordt het volk met het uur armer.
De koopkrachtversterking van SRD 1.800 (US$ 52) is al achterhaald nog voordat deze wordt uitbetaald. Maar alle beetjes helpen. Paramaribo is zich aan het inschrijven en de overige districten staan in de rij. Gelukkig zijn heel wat overbodige eisen intussen niet verplicht. Er zijn heel wat mensen die het nog moeten doen met een put of een gemeenschapskraan. Zij kunnen geen SWM-kwitantie tonen. Ook zijn veel huizen niet aangesloten op het EBS-net. Dus er is geen kwitantie. Ook allerlei verklaringen zijn niet meer nodig.
Het geld om 60.000 gezinnen koopkrachtversterking te kunnen geven, is er. Het IMF heeft daarvoor gezorgd, want algemene subsidies moeten worden afgebouwd en personen die het hard nodig hebben, moeten worden ondersteund. Dus moeten hobbels worden weggehaald. Er moeten geen onnodige obstakels worden gecreëerd om de mensen het geld niet te geven.
Maar intussen roeren de leerkrachten van KOB en COB zich ook. Zij willen niet wachten op gevestigde vakbondsleiders die hun scherpte hebben verloren. Terwijl de Loonraad een minimum uurloon heeft vastgesteld dat bindend is voor de Arbeidsminister, wordt het bedrag verminderd onder druk van de werkgevers. En dit gebeurt met instemming van Ravaksur, want anders was het niet gelukt.
De regering heeft als beleid om gezinnen (2 volwassenen en 2 kinderen) te ondersteunen. Alleen is daar de achterhaalde armoedegrens van SRD 6.000 gehanteerd. Dit, terwijl deze grens is verdubbeld. Het probleem van de leerkrachten kan in één klap en met geld van het IMF worden opgelost, zonder dat er gewacht hoeft te worden op de nationale dialoog. Als het bedrag van ruim SRD 12.000 voor een gezin om uit te komen per maand wordt gehanteerd, kunnen alle leerkrachten van de basisscholen een koopkrachtversterking van SRD 1.800 krijgen. Er is toch hoop! Subh Holi!
Nita Ramcharan