Suriname heeft met een bevolking van ongeveer 600.000 inwoners, in vergelijking met grote sportlanden, een kleine bevolking en is daarnaast een ontwikkelingsland. Tegen die achtergrond is het toch wel opmerkelijk dat er zoveel takken van sport hier te lande worden beoefend. Landen als de Verenigde Staten van Amerika (329 miljoen), Mexico (128 miljoen) en Canada (38 miljoen) zijn in deze regio de reuzen in de sport. Ook in financieel opzicht hebben ze een enorme voorsprong op Suriname. Deze landen hebben een nationale sport en daarnaast ook nog andere takken die met het verstrijken der jaren aan populariteit winnen. Geen van de drie reuzen heeft voetbal op de eerste plaats staan en toch steken ze met kop en schouders uit boven Suriname, die voetbal wel als nationale sport heeft.

Gezien het voorgaande is het de hoogste tijd om onderzoek te doen naar de populariteit van sporten hier te lande en aan de hand daarvan beleid te maken. Uit de aandacht die voetbal krijgt in de media en daar buiten, kan gevoeglijk worden aangenomen dat het de populairste sport van Suriname is, echter moeten cijfers uitwijzen als dat vermoeden gegrond is. Op basis van de uitkomst van dit onderzoek en ook andere factoren zoals de steun die verkregen wordt van de internationale organisatie waarbij de bond is aangesloten, de laagdrempeligheid voor deelname, transparantie c.q. verantwoording van eerder gegeven middelen enzovoorts, zal dan bepaald moeten worden als en hoeveel steun er van overheidswege gegeven moet worden aan betreffende bond. Daarnaast zal elk jaar weer opnieuw geëvalueerd moeten worden wat het rendement is bij internationale uitzendingen.

Er moet nagegaan worden welke takken van sport het grootste rendement opleveren bij internationale meetmomenten en op basis daarvan de schaarse middelen aanwenden om deze organisaties te ondersteunen. Het is gênant om te vernemen dat sporters op de bedeltour moeten, voordat ze kunnen afreizen. Kostbare tijd die gestopt had kunnen worden in de voorbereiding, gaat verloren en ook kan het een mentale domper zijn voor sporters als er niet voldoende middelen beschikbaar zijn. Natuurlijk is de afvaardiging van sporters op de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de bonden. Elke bond moet ervoor zorgen dat er voldoende middelen zijn om uitzendingen te kunnen bekostigen, waardoor de sporters zich volledig kunnen richten op de voorbereiding. Bondsbesturen geven blijk van een goede planning door ervoor te zorgen dat de nodige middelen aanwezig zijn om de afvaardiging mogelijk te maken.

Het winnen van bestuursverkiezingen is niet het einddoel, maar juist het opnemen van de zware taak om de sport te ontwikkelen en zowel nationaal als internationaal zichtbaar te maken. Voordat een kandidaat-bestuur zich opmaakt om deel te nemen aan verkiezingen, moeten de leden al van gedachten wisselen hoe gestalte te geven aan het ontwikkelen van betreffende sport in alle facetten. Het netwerken is daarbij cruciaal, want door samen te werken met zusterorganisaties uit meer ontwikkelde landen, kan de sport op een hoger niveau gebracht worden. Bovenal moeten de kandidaat-bestuursleden ook een plan klaarhebben hoe financiële middelen te vergaren, zodat sporters niet zelf erop uit hoeven te gaan om financiën te vergaren voor hun uitzending. Het is een brevet van ongeschiktheid aan het adres van een bondsbestuur als haar sporters met bedelbrieven rond moeten.

Mireille Hoepel