Sinds kort heeft Suriname evenals enkele grote voetballanden, naast een mannen A-selectie, ook een B-selectie. Volgens de verantwoordelijken heeft de reden om nog een mannenselectie te hebben, te maken met het creeren van mogelijkheden voor de lokale spelers, die vanwege hun gering niveau, anders niet aan bod zullen komen. Dit lijkt zeer genereus van de staf, naar de spelers toe die hier te lande de voetbalsport beoefenen. Op termijn zal de totale voetbalsport hier te lande ervan profiteren, want de geselecteerden zullen door de extra trainingen, beter worden en het niveau zal geleidelijk aan omhoog gaan. Daarnaast maken de lokale spelers nu dus weer kans om eens in de nationale selectie te zitten, hetgeen met de komst van de diaspora-spelers haast onmogelijk geworden was. De concurrentiestrijd tussen de lokale spelers zou dan weer als vanouds gelijk zijn., zou menigeen geneigd zijn te denken ...

En dit is nu precies waar de schoen wringt. De normale gang van zaken is dat spelers die het best presteren in de lopende competitie, in aanmerking komen om geselecteerd te worden voor de nationale selectie. Bij de selectie van het elftal dat zou strijden tegen Frans-Guyana hebben we  gemerkt dat er een andere weg bewandeld is. Velen vragen zich af waarom per linie, niet de spelers die op het moment van selecteren het best presteren, gekozen zijn. Is er sprake geweest van willekeur of van voorkeur? Indien willekeur het uitgangspunt is, dan weten spelers niet waar ze aan toe zijn; wat ze nog meer moeten doen om een kans te maken. Dat kan ontmoedigend werken en het lokaal voetbal nog verder laten afglijden. Mocht favoritisme de leidraad zijn geweest, dan zal het beoogde niet bereikt worden. Bij coaches die zichzelf serieus nemen, is er geen ruimte voor favoritisme. Wil je winnen, dan moet je met de sterkste spelers per linie, aantreden.

Velen vragen zich af waarom de topscoorder van de eerste divisie, niet geselecteerd was. Aangezien Suriname al jaren moeite heeft om goede spitsen voort te brengen, zou dit de gelegenheid bij uitstek zijn om de topscoorder erbij te hebben. Juist op de spitsenpositie moet de beste lokale speler staan, zodat hij met extra trainingen onder leiding van de professionele staf, beter kan worden. Laten we hopen dat de B-selectie voortaan zal bestaan uit de beste spelers, waardoor de lokale spelers hun uiterste best zullen blijven doen. Dit zal ons voetbal op termijn zeker ten goede komen.

Velen zien het nut van een tweede selectie niet in en hebben daarover hun misnoegen geuit op social media. Op zich is het niet verkeerd om meerdere selecties te hebben, zolang je het financieel maar kan bolwerken. Zoals de zaken er nu voor staan, lijkt het er niet op dat de organisatie ook nog een B-selectie kan onderhouden. Als er bij één mannenselectie al haast geen middelen werden vrijgemaakt voor de vrouwen, dan zal er met twee mannenselecties, helemaal niet meer geïnvesteerd worden in vrouwenvoetbal. Gelet op het voorgaande, kan geconcludeerd worden dat er geen ruimte is voor nog een mannenselectie. Als de beschikbare middelen echter inderdaad aangewend worden voor de ontwikkeling van de voetbalsport hier te lande en de verdeling evenrediger, zou een B-selectie wel goed zijn voor ons voetbal. Wie weet komt er op korte termijn hier verandering in.

Mireille Hoepel