Minister Silvano Tjong-Ahin van ROM geeft uitleg over carbonkredieten. (Foto: René Gompers)
De enorme uitstoot van koolstof (carbon) is een van de oorzaken van de negatieve klimaatsverandering. Bossen halen op natuurlijke wijze enorme hoeveelheden carbon uit de lucht, slaan het op en geven zuurstof terug. Een ton van de uit de lucht gehaalde en opgeslagen koolstof (sequestered carbon) kan al gauw een paar honderd US-dollars waard zijn. Deze “X waarde per ton sequestered carbon” wordt als koolstofkrediet oftewel carbon credit verhandeld. Tal van ondernemingen zoals fabrieken, mijnbouwers, auto- en oliegiganten kopen graag deze carbon credits op. Op deze manier compenseren ze hun aandeel in de milieuvervuiling die ze met hun carbon emissies veroorzaken. Suriname wil ook gaan verdienen met carbon credits.

De ondernemingen die hun emissies willen compenseren tellen miljoenen aan valuta neer om het milieu gezond te houden. Ze investeren graag in projecten die carbon credits produceren. Dit zijn projecten waarmee op een natuurlijke of kunstmatige wijze koolstof wordt opgenomen en opgeslagen. Kunstmatig door bijvoorbeeld op bestaande productiesystemen filters in te bouwen, zodat er minder koolstof in de atmosfeer terechtkomt. Op een natuurlijke manier door onder andere bossen in tact te houden, hectaren aan bomen te planten, mangrove te doen bloeien, zeegras (seaweed) te verbouwen, door op milieuvriendelijke wijze agrarisch te verbouwen, goederen en energie te produceren.  

Sommige overheden, gesterkt door strenge milieuwetten en controles, verhandelen de geproduceerde carbon credits aan het bedrijfsleven als een soort toestemming om tot een bepaalde hoeveelheid te mogen uitstoten. Er zijn straffen op als die overschreden worden. Op welke manier Suriname carbon credits gaat produceren en verhandelen is nog niet helemaal duidelijk.

Total Energies heeft recent US$ 50 miljoen beschikbaar gesteld voor projecten en programma's waarmee de uitstoot van koolstoffen verminderd moet worden. Christine Healy, Senior Vice President Carbon Neutrality bij TotalEnergies heeft aangegeven dat “de klimaatambitie van TotalEnergies is gebaseerd op een reeks tastbare maatregelen die eerst is ontworpen om de uitstoot van broeikasgassen te vermijden, vervolgens te verminderen en tenslotte om de resterende uitstoot te compenseren.”

Suriname kan als “het groenste land” nu nog niet verdienen aan koolstofkredieten. Minister Silvano Tjong-Ahin van Ruimtelijke Ordening en Milieu (ROM) legt uit wat de uitdagingen zijn. “Carbonkredieten liggen niet gewoon ergens,” geeft hij aan. “Ook al hebben we 100 procent bosbedekking, het betekent nog niet dat je een voorraad aan carbonkredieten hebt. Ze worden gecreëerd, soms op een simpele manier, soms gecompliceerd. Afhankelijk van hoe die worden geproduceerd zal ook de prijs toenemen.”

“De simpelste manier om carbonkredieten te maken is om het bos te behouden, omdat het de CO2 kan vasthouden”, benadrukt Tjong-Ahin. “Echter zien we dat er in ons achterland een aantal issues zijn. Zoals de houtkap, de mijnbouw, grondenrechten, culturele gebieden. Deze zaken kunnen een drempel zijn voor het produceren van carbonkredieten.”

Een andere simpele manier om de kredieten te maken is om het beschermd gebied van Suriname van 14% naar 17% te vergroten, deelt de bewindsman mee. Maar in het gebied controle uitoefenen op houtkap of mijnbouw, en behoud garanderen van de cultuur van de lokale bewoners, vormen dan grotere uitdagingen. Kleinere beschermde gebieden zijn nu al heel moeilijk te controleren. Ook ontbreekt er momenteel kader dat nodig is bij de productie en verhandeling van koolstofkredieten. Een groot deel van de inkomsten uit de koolstofkredietenhandel, moet de lokale gemeenschappen ten goede komen.

Met de US$ 50 miljoen zullen behalve behoud van ecosystemen en de projecten die koolstofkredieten gaan produceren, ook de versterking van instituten als NIMOS, SBB en het ministerie, gefinancierd worden. De tijd dringt voor Suriname. Het land behoort momenteel niet tot de grote milieuvervuilers. Het is een van de drie landen in de wereld die carbon negatief zijn; ze absorberen meer C02 dan ze produceren. Maar met de opkomende olie- en gasindustrie in Suriname is de kans groot dat het land meer gaat bijdragen aan milieuvervuiling.

Het is dus zaak dat het land tegen die tijd genoeg projecten heeft om te kunnen compenseren, geeft Tjong-Ahin aan. ROM is nu al naar oplossingen aan het zoeken, deelt hij mee: “Een onderzoek naar elektrische auto’s, meer zonnepanelen in het binnenland, meer investeren in het bos en technologie, overal waar we kunnen sparen om toch balans te brengen in onze uitstoot.”