In een open brief aan president Jennifer Simons heeft de PALU duidelijk gemaakt voorstander te zijn van een hechte en bloeiende relatie met Nederland, zoals zovele Surinamers. Alleen vindt de partij dat dit van beide kanten moet komen. En dan komt de vraag op wat wij moeten doen met de talloze negatieve tot ronduit vijandige acties die Nederland in de afgelopen 50 jaar tegen ons land heeft uitgevoerd en die vernietigend zijn geweest voor onze nationale ontwikkeling. Zullen deze acties worden voortgezet in de nieuwe relatie?

"Nederland heeft ons na de onafhankelijkheid alleen maar belemmeringen in de weg gelegd bij het zoeken naar onze eigen koers in de wereld. Dat heeft onze ontwikkeling ernstig negatief beïnvloed. Als we de koning ontvangen zonder dat daarover eerst duidelijkheid komt, gaat Nederland vrijuit en wordt ons falen enkel en alleen op onze schouders gelegd. Nederland, de ex-kolonisator, zal dan natuurlijk als de grote redder komen opdagen. En dat is nergens ter wereld in het belang van de ex-kolonie geweest". Op grond daarvan maakt de PALU in een uitgebreide open brief duidelijk dat de Nederlandse koning voorlopig beter weg kan blijven totdat Nederland verantwoordelijkheid neemt voor genoemde acties.

Nieuwe afhankelijkheid
In de brief (zie pdf) haalt de PALU een flink aantal voorbeelden aan waaruit blijkt dat Nederland wel degelijk de motor is geweest achter vele obstakels op onze weg. Als we alles op een rij zetten, lijkt het er eerder op dat ook de onafhankelijkheid zelf een schijnbeweging was van Nederland. Kennelijk was de ‘onafhankelijkheid’ bedoeld om Suriname in dezelfde afhankelijkheid te houden als daarvoor, maar dan in een nieuw jasje. Deze werkwijze is door kolonisatoren wereldwijd toegepast, dus hoeven wij daar niet van op te kijken.

Ongekende harde acties
Een van de eerste ‘controle-instrumenten’ was volgens de PALU de zak met ontwikkelingsgeld die we na de onafhankelijkheid in 1975 kregen, verdeeld door de Commissie Ontwikkelingssamenwerking Nederland Suriname (CONS), waarin Nederland de baas was. De militaire machtsovername in 1980, die veel sympathie genoot bij de bevolking, zette Nederland voor een grote uitdaging. Men moest en zou de macht terugpakken, desnoods met geweld. Sindsdien is Suriname volgens de PALU het slachtoffer geworden van allerlei ongekend harde acties van Nederland om het land en de economie te ondermijnen. Het doel was om die eigenwijze Surinamers op de knieën te krijgen zodat zij vanzelf weer bij Nederland zouden aankloppen voor hulp en assistentie.

Gesloten archieven 
In de open brief aan de president worden verschillende van deze acties beschreven: van de ene couppoging na de andere, tot een geplande invasie in december 1982, en een bloedserieuze burgeroorlog tussen 1986 en 1992. Tenslotte eiste Nederland volgens de PALU ook haar rol op bij het 8-decemberstrafproces door allerlei instructies door te spelen. Maar het eigen aandeel bij het veroorzaken van de condities die hebben geleid tot de decembergebeurtenissen is voor 60 jaar veilig weggestopt in gesloten archieven.

Veel vragen 
Hoewel de PALU voorstander is - en ook gelooft - in een bloeiende samenwerking met Nederland in de toekomst, vindt de partij dat onder deze omstandigheden het bezoek van de koning heel veel vragen oproept. Het Surinaamse volk heeft er recht op te weten welke rol Nederland sinds de onafhankelijkheid heeft gespeeld en hoe dat van nu af aan anders zal zijn. Tot die duidelijkheid er is, kan de koning beter wegblijven, stelt de PALU.

Documenten: